Kröv 2011 - De Loeiers

10
Pa Oetel is watching you!
Niemand had mij gezien, tenminste jullie niet. Hadden jullie mij ook maar uit moeten nodigen om ook een keertje
de historie van het mooie, oude Oeteldonk te komen bewonderen in het Gemintemuzejum. Dus de betreffende
zondag was ik op mijn hoede. Samen met Ron had ik een strategisch plekje uitgezocht. Hangend aan het
plafond, in het muzejum, in mijn narrenpakje, zo stil mogelijk te hangen (want niemand mocht mij spotten, I was
watching you!). En het was interessant. Zo zag ik Huib uiterst charmant doen tegen de nieuwe lieftallige
aanhangster van Joost (welkom). Nooit geweten dat hij dat in zich had. Gelukkig had ik ook een microfoontje in
de vergaderzaal hangen, inclusief cameraatje. Zo deed Björn zijn hoofd erg pijn bij elke beweging. Ook het
lachen na het twitterberichtje van Suzanne “hoe ist aan de andere kant van de tafel” (zo interessant vond ze het)
deed z’n hersenpan kraken. Alcohol geeft altijd verrassende effecten, vooral een dag later.
Zo wierp ik na de zomervakantie ook een aantal donderdagen even een blik binnen bij de Stallen, in de hoop een
glimp op te vangen van de eerste repetitie van De Loeiers. Maar het was lange tijd stil. En toen eindelijk was het
zover. Loerend op het puntje van mijn tenen, voor het raam, kon ik mooi even mee kijken of er nog ontwikkelingen
waren. Het was rustig aan de linkerkant, bij het schuivers gilde. Dus ook lekker rustig. Een genot om te luisteren.
Moeten jullie vaker doen. En dan die serie trompetten. Elke week zitten ze daar maar weer met z’n vijfjes op een
rijtje. En maar oefenen. Of ze hebben gewoon echt niks anders te doen, dat ze d’r altijd maar weer zijn, of ze
hebben het hard nodig, dat oefenen. Denk vooral het laatste, want hoe goed ik ook luister. Ik hoor ze maar amper.
Zou er misschien bij alle vijf een kurk of zo inzitten. Of toch de grote miniplaybackshow? Ik zag trouwens wel veel
vermoeide, rood aangelopen en zweterige gezichten. Hebben jullie dan zo’n zware vakantie gehad, dat al dat luie
zweet er weer uitkomt? Of kwam het toch van het afzien, zo gedreven om de eerste repetitie weer te presteren en
een pluim te verdienen van de repetitor. Die zweette trouwens ook peentjes. Mij de vraag of dat door de warmte
kwam, of toch een beetje de vrees of dit allemaal nog wel ooit goed zo komen? Hij besloot in ieder geval om die
muzikantjes toch maar lekker veel pauze te laten hebben en zo te voorkomen dat de lijdensweg niet te zwaar zou
gaan wegen. En wie kwam daar een kwartiertje voor tijd ook nog even aankakken? Juist, jullie voorzitter die voor
de verandering ook maar z’n instrument in de stofhoek thuis had laten liggen. Viel dat tenminste niet op. En een
spetterende speech van hem bleek er ook niet in te zitten. Waar moet dit heen…
Dacht ik trouwens ook die week erop, toen iedereen blijkbaar weer toe was aan vakantie en de Stallen leeg ble-
ven. Als er na 1 keer repetitie alweer gerust kan worden, ben ik er niet gerust op.
En dan te bedenken dat dit swingende gezelschap binnenkort alweer in Kröv op de bühne moet staan.
Sterker nog, ik hoor zojuist van de eindredactie dat jullie dit (mits alles goed gaat) lezen op de heenweg naar dat
wijndorpje toe. Als dat maar goed gaat. Op voorhand wens ik jullie maar vast alle sterkte toe.