Zwarte Zalf - Schwarze Salbe

Mijn Mijn eigen eigen verhaal
verhaal
Ik ben iemand met een lichte huid en toen ik in de 50-er en 60-er jaren
opgroeide in het zonovergoten Sydney, was ik een echte “buitenman”,
een regelmatige bezoeker van de beste stranden in de wereld en ik
herinner me dat ik veelvuldig zonnebrand opliep. Dat kon natuurlijk
leiden tot schade aan mijn huid, wat samen met een aantal andere
factoren kon bijdragen aan een zekere mate van schade aan het cellulair
DNA en tot het ontstaan van zonnesproeten en huidkanker.
Na de ervaring met mijn moeder op haar doodsbed, begon ik met het
aanbrengen van de zalf op verscheidene plekken, die ik op mijn lichaam
had ontdekt. Enkele schilferige plekjes leverden een positief resultaat
op, maar het duidelijkst was een dergelijke plek op mijn kuitspier.
Enkele jaren lang had ik dat plekje af en toe weggekrabd maar het kwam
steeds terug. Ik bracht de zalf aan, er volgde een ontstekingachtige
reactie en toen na een week of twee de korst losliet, bleef er een gat
achter waarin ik een erwt had kunnen stoppen. Je kon naar binnen kijken
en haarbuisjes zien; het was of je in een lichaam naar binnen keek, zoals
we onder water kijken door de glazen bodem van een boot. De randen
zagen er goed uit. Ik hield de “wond” schoon zolang het genezingsproces
duurde, totdat na enkele weken het gat uitein-delijk weer gevuld
was.
Ik was zo onder de indruk, dat ik de zalf een “natuurlijke scalpel”
noemde. Ik heb de zalf op ongeveer 20 verschillende plekken aangebracht,
op al mijn lichaamsdelen en ik hoef niet meer te zeggen dat ik
het altijd bij de hand heb in mijn EHBO-doos. Ik gebruik het voor alles
wat er maar een beetje verdacht uit ziet.
10