Bulletin Achttiende zondag door het jaar Welke honger drijft ons?

Honger en dorst
In het evangelie horen we Jezus de volgende woorden uitspreken: ‘Wie bij
Mij komt zal geen honger meer hebben, en wie in Mij gelooft, zal nooit
meer dorst hebben.’
Geweldig: nooit meer honger, nooit meer dorst. Een ideale situatie lijkt het.
Maar de bakkers, de slagers, de boeren, de bierbrouwers zullen er vast niet
blij mee zijn, want dan hebben ze niets meer te doen. Is dat wat Jezus ons
vertelt in het evangelie? Wie bij Hem komt zal geen honger en geen dorst
meer hebben. En de mensen zijn bereid dat te geloven. Daarom liepen ze
immers achter Hem aan. Hij had vijfduizend mensen te eten gegeven en dat
had heel veel indruk gemaakt. Maar Jezus maakt hun ook heel snel
duidelijk dat het daarom helemaal niet gaat. Het gebaar dat Hij maakte toen
Hij de menigte te eten gaf, verwijst naar iets anders. Door zijn optreden
ontstaat er in die grote groep mensen een verbondenheid, waardoor ze echt
iets samen doen. Juist daarin is echte vervulling te vinden. Als je je
eigenbelang even aan de kant durft te zetten, als je even jezelf niet het
allerbelangrijkste vindt, gaat er een andere dimensie open. In die andere
dimensie gaat het contact van hart tot hart en daarin is de vervulling
gelegen.
Het is duidelijk dat Jezus het over andere waarden heeft dan fysiek voedsel
voor het lichaam. Hij verwijt de mensen juist dat ze naar Hem komen,
omdat ze de vorige keer met volle magen uiteengegaan zijn. Veel hebben
ze niet begrepen van zijn gebaar.
Wie bij Mij komt
Jezus geeft ons woorden die ons helpen op die woestijntocht. Hij geeft ons
moed om die zware tocht te maken. Zijn woorden houden ons gaande en
zijn als voedsel en drank voor onderweg, niet voor eventjes, maar voor heel
ons leven. Er is wel een voorwaarde: oprecht proberen onze gerichtheid op
onszelf los te laten, zoals Hij deed. Een leven in navolging van Jezus is een
leven dat werkelijk vervulling geeft. Dat vraagt niet om heldendaden. De
grootste heldendaad is er gewoon te zijn voor je medemens en in hem of
haar een beetje God te zien.
Weekspreuk
Stilte is de ruimte die woorden nodig hebben
om het hart te bereiken