KV 13 30-03-2007.pdf - Kerkvenster

18
Geleuf ’t noo maor!
Met kold en warm buffet
Nog neet zo lange gelaene filosofeern ik met iemand
ovver de teruglopende kerkgang en wat daor noo
an te done is.
Noo is dat wal één van de moeilekst te begriepen
onderdelen van ‘t geleuf. An de ene kante wil i-j wal
elke waeke as gemeente bi-j mekare kommen um
daor te luustern naor wat ons de biebel te zeggen
hef. I-j könt dat natuurlek thuus ok in de biebel
laezen, maor lang neet alle teksten begriep i-j en
daor bunt dan de domneers veur um ons dat uut
te leggen.
Heel völle dinge könt ow teggenwoordeg ok teggenhollen
um te gaon. Ik zal ze neet opneumen,
want dan schop ik ongewenst ok nog wat mensen
veur de bene en dat is neet miene bedoeling.
Feit is, dat de leu völle makkeleker bunt eworden.
At der ok maor iets is wat eur op zondagmorgen
better ansteet dan um naor de kerke te gaon, dan
doot ze dat. Maor daor komt natuurlek heel völle
andere redenen op taofel a’j de leu der echt naor
vraogt.
Maor ik mot zeggen, ‘t wordt ow teggenwoordeg
ok wal arg makkelek emaakt. At ow de domneer
neet ansteet wee’t veurgeet of a’j neet van de liturgische
invulling holdt wee’t bepaalde domneers
der op naoholdt, dan blief i-j thuus en kiek i-j naor
“Nederland Zingt”
van de EO a’j dat
mooi vindt of naor
Happy Hour in dee
immense Amerikaanse
kerke of naor ‘n dienst van de KRO/RKK of
naor de IKON. Of a’k ‘t mien helemaole makkelek
wil maken, dan bestel ik mi-j gewoon zon kerkradio
van onze eigen kerke. Ik kan dan in mienen luien
stool alles volgen; ik kan zonder dat iederene mi-j
ankik naor de WC hen gaon of mi-j ‘n köpken thee
in doon.
Ik wil der maor met zeggen dat ‘t neet altied hooft
te liggen an de onwil van de mensen, maor misschien
wal völle meer an wat de kerke de gemeente
te bieden hef op zondagmorgen. Voert de kerke
nog wal ‘n beleid in heur kerkdiensten wat ‘t
grootste deel van de gemeente graag wil belaeven
op zondagmorgen of wordt de eigen stokpeerdjes
bereden as ‘t um de liturgie geet? Ik wet wal dat der
op zondagmorgen heel wat mensen veur de buis zit
of an de radio luustert en dat kan dan gemakzucht
waen, maor ‘t zeg wal wat.
Mien debater en ik stellen dan ok vaste dat der misschien
wal iets rigoureus mot gebeurn um de gang
der weer in te kriegen, want ‘t is opvallend dat der
bi-j biezondere diensten heel wat meer bezeuk is,
um van hoogtepunten in ‘t kerkelek jaor maor neet
te sprekken.
Nao dat gesprek heb ik ‘t ter ok nog met ‘n paar
andere leu ovver ehad. En typisch, ik laezen ok
nog in twee andere kerkbladen dat ze zich in dee
gemeenten der ok al drok veur maken.
‘t Leet mi-j neet los. Ik bunne der te völle bi-j
betrokken um dit soort zaken maor zó ovver mi-j
hen te laoten gaon.
En toen kreg ik ‘n dreum. De Olde Helenakerke
was helemaol op-eknapt. ‘t Gebouw ston der weer
fantastisch bi-j. De kerkmuurn stonnen en de gresmatte
lag der weer geweldeg bi-j. De hele Aaltense
gemeenschap was der trots op, want wi-j hadden
dat toch maor mooi weer met mekare eflikt. Iederene
had bi-j-edragen um dit te realizeern. Der was
echter één groot probleem: ‘t bezeuk was dramatisch
terug-elopen en dat dee mennegeen zeer. De
kerkenraod zat der met in de mage, want ‘n kerke
sluten met zovölle traditie en geschiedenis, da’s
toch wal ‘t laatste wa’j doot. Maor wat waarn de
veuruutzichten?
Restaurant
‘n olderwetse “donderpraeke” ovver
‘t werelddiaconaat en wi-j zatten ons
daor de boek vol te aeten.
In mienen dreum was der veur dizze sfeervolle
kerke iets heel ni’js bedacht. Bi-j de oplevering
van de restauratie waarn alle banken uut de kerke
ehaald en was de kerke in-ericht as één groot restaurant.
De gemeenteleden konnen anschoeven
veur ‘n warm en kold buffet. In plaatse van dat ze
op zaoterdag of zondag naor Stegers of de Olde
Harbarge gaot um ‘t zich ‘s dufteg te laoten smaken,
konnen ze noo naor de kerke gaon en ‘t angename
met ‘t nuttege verenegen.
‘t Was ok neet veur ‘n selekte groep mensen dee
dat konnen betalen, nae, iederene was welkom,
iederene kon anschoeven.
Wi-j zatten allemaole an täöfeltjes, gin vaste
groepjes maor allemaole deur mekare. ‘t Was één
groot maol, wat zich iederene good leet smaken.
Ik wet neet of ik zo oneerbiedeg mag waen um dit
‘n kerkdienst te möggen neumen, maor zo begon
‘t wal. Der gebeurn de normale dingen. Der was
gewoon ‘n domneer en ‘t orgel spöllen ok. Maor der
was ok blaosmuziek
en ‘n prachtegen
piano. Den piano
was zó mooi da’k ‘t
wal raar vonne dat
zoiets in de kerke ston. ‘t Was ‘n te luxe ding, maor
der werd wal op ‘n biezondere menere op espöld.
Den pianist was ‘n soort Hans Liberg, maor dan
vertellen en spöllen e allerlei populaire christeleke
leedjes.
Ik wet neet wee’t dee diensten veurbereidden,
maor der was ‘n muziek en zang zó mooi, dat mi-j
dat naoderhand deed denken an ‘t afslutende concert
da’w met de fusie van de kerken in Aalten heb
met-emaakt in de Zuderkerke, veureg jaor september.
Zó mooi was ‘t en dan mo’j ow veurstellen da’w
daor allemaole gezelleg zatten te aeten. Veur mien
geveul duurn den dienst ok völle langer dan ‘t
gebroekeleke uur. I-j konnen ok gewoon effen van
taofel lopen en naor de WC hen gaon of gewoon
effen praoten met leu wee’t ok van taofel waarn
elopen. Maor ‘t werd absoluut gin zootjen en at der
esprokken werd, dan luustern
iederene.
Ik wet neet wee’t der veurging in de dienst, maor
de domneer sprak vol vuur. Hee lek wal ‘n betjen op
ds. Overdijk wee’t ‘n olderwetse “donderpraeke”
heel ovver ‘t werelddiaconaat en wi-j zatten ons
daor de boek vol te aeten.
En toen de dienst af-elopen was, werden der deur
de organist en de muzikanten nog ‘n paar toegiften
egeven en dan gin muziek wee’j a’j thuuskomt al
weer vergetten bunt, maor prachtege metzingers,
lao’w zeggen de top tien in de kerke.
Wi-j bleven allemaole staon en wi-j konnen der neet
genog van kriegen. Op ‘n gegeven moment moste
wi-j der uut um plaatse te maken veur ‘n volgende
dienst. Um in zakeleke termen te sprekken: ‘t sloog
an. De formule was ‘n groot succes.
Noo zöl i-j zeggen: hoo kö’j dat noo verzinnen?
Maor ik zegge ow: ‘t was ‘n dreum, maor wal waor
ik nog heel lange ovver nao-edacht hebbe. Ik heb ‘n
Deur NARUS
paar mensen dit verteld en
ene zei: “Dat aeten was zeker ‘n breudjen Torenhaan”.
Hee doelen op de succesvolle actie veur
de restauratie van de kerke toen den ni-jen hane
bovven op den toorn worden ezet. Ok toen was ‘t
één groot feest waor de halve gemeenschap veur
uut-elopen was. Ok toen belaeven wi-j op ne biezondere
menere da’w ‘n gemeenschap waarn van
mensen wee’t geleuf zo belangriek vonnen dat dee
kerke der good mos bi-jstaon. Dat geleuf is der,
denk ik, nog steeds. A’k de inzet bi-j de huidege
restauratie bekieke en zee dat de Kerkbalans ons
dizze tied weer genog hef op-ebracht um weer ‘n
jaor ‘t wark in de gemeente te können betalen, dan
he’k der nog steeds geleuf in, al mot der nog heel
wat gebeurn in onze ni-je kerke.
Alle neuzen staot nog lange neet dezelfde kante op,
maor ik heb begreppen dat daor hard an ewarkt
wordt.
Dat ‘t belaeven van ons geleuf ‘n heel andere kante
uutgeet as pakweg twinteg jaor geleden, dat steet
vaste. Dat de behoefte van de mensen um naor de
kerke te gaon anders is eworden, is ok dudelek. Dat
‘t nog neet direkt zal worden zoas ik verteld hebbe
ovver mienen dreum, begriep ik ok. Maor dat ter
toch ‘s good nao-edacht mot worden ovver hoo
de gemeente zien geleuf op zondag wil belaeven
in de kerkdiensten steet wal vaste, dacht ik zo. De
leu bunt mondeg eworden en de behoefte an meer
persoonleke belaeving wordt steeds groter. Knappe
leu dee’t dat veur de toekomst van de kerke könt
uutvinnen. Misschien zollen de kerkenraoden ‘s
können beginnen um de leu te vraogen wat eur
boeit in de gemeenschappeleke samenkomsten.
Wi-j hebt (nog) vief verschillende kerken in Aalten
en Bredevoort. Misschien modde wi-j wal dri-j of
vier verschillende kerkdiensten hollen op zondagmorgen/-aovend,
zodat der veur heel wat wils is.
En veural neet te bange waen um ‘s wat ni-js te
brengen of misschien juust wal ‘s wat olds van stal
te halen.
Um ons hen zee’w soms bleujende gemeenschappen
uut de grond scheten. Wat doo’w bi-j
ons verkeerd dat dit bi-j ons neet lukt, vraog ik mi-j
vake af.
Wi-j gaot naor Paosen. Ok daornao ontstonnen der
ni-je bewaegingen in ‘t geleuf. Misschien modde
wi-j in de anloop naor Pinksteren daor maor ‘s an
denken.