Klepperman 10 augustus - Startpunt Virtueel plein Luyksgestel

Overleden parochianen:
Riek Mollen weduwe van Simon van der Meijden, 86 jaar, Kleine Hasselt 7, overleden
te Luyksgestel op 12 juli 2011.
Wat heeft Riek vele angsten gehad, zielenpijn gehad en in het hart ongelukkig geweest.
De dood was voor haar een vriend geworden, een bevrijdende vriend. Ze was een
hartelijke en overbezorgde vrouw, vrijgevig, hulpvaardig, vooruitstrevend. Bij de
mensen om zich heen blijft het beeld van de vrouw bij wie het leuk kon zijn, waar veel
werd gelachen, die uitbundig kon zijn met haar vriendinnen, warm en hartelijk was,
spontaan en recht voor de raap. De moderne dingen bleven haar aandacht hebben.
Altijd bleef ze geïnteresseerd in de moderne dingen. Met Simon heeft ze lange jaren
lief en leed gedeeld tot hij in 1988 plots overleed. Voor haar kinderen was ze een heel
zorgzame moeder, lief, bezorgd, de tafel van moeder stond altijd klaar, altijd bleven ze
thuis welkom. Voor haar kleinkinderen was ze een superoma, bezorgd, oma stond altijd
voor hen klaar. Moge ze thuiskomen in Gods Barmhartigheid.
Janus Koolen echtgenoot van Leny Verdonschot, 72 jaar, Krommeweg 2, overleden te
Luyksgestel op 19 juli 2011. Het strijden had hem uitgeput, “’k ben zo moe” hoorden
we hem zeggen. Hij was een eerlijke en rustige man. Hij was een positief mens, de
dingen van het leven benaderde hij met een grapje en onder het motto “de tijd lost
alles op”. Hij heeft hard gewerkt als boer, eerst op de Hongarijesedijk, later op de
Bredasedijk. Met Leny was hij 35 jaar getrouwd. Voor zijn kinderen was hij een
zorgzame vader, lief en met engelengeduld heeft hij hen de weg naar de volwassenheid
gewezen. Voor zijn kleinkinderen was hij een trotse opa, hij keek altijd uit naar hun
komst. Vanuit zijn geloof wist hij ook dat de dood niet het laatste woord heeft maar
God, die aan het begin en aan het einde van een leven staat. Janus sprak dat ook uit
dat hij naar Onze Lieve Heer ging, naar de Hemel, daar zou hij thuiskomen.
Dora Jansen weduwe van Bernard Rosendaal, 92 jaar, Boscheind 30, overleden te
Bergeijk op 25 juli 2011. Tot begin dit jaar kon ze thuis blijven in haar vertrouwde
boerderij aan het Boscheind. Dora werd geboren in Gelderland en in hart en nieren
bleef ze – na meer dan een halve eeuw Luyksgestel - een Gelderse. Haar taal is ze al
die jaren blijven spreken. Ze was een sterke vrouw, een sterke wil, alles moest altijd op
tijd en uur. Ze was graag mooi, een statige vrouw met de haren mooi opgestoken. Als
huisvrouw heeft ze hard gewerkt, elf kinderen liet ze het levenslicht zien. Met Bernard
was ze 57 jaar getrouwd, in al die jaren hebben ze zoveel gedeeld. Voor haar kinderen
was ze een zorgzame moeder. Haar kleinkinderen en achterkleinkinderen droeg ze in
haar hart. Door het leven van deze sterke vrouw liep ook de rode draad van het
geloof. Moge ze bij God thuiskomen met haar overleden kinderen, schoonzoon en
kleinkinderen.