Innovatief beheer van essenhakhout - Stichting Probos

van de beheerder dient in eerste instantie daar naar uit te gaan. Bij een laag stamtal is
de ondergroei echter een probleem. Hier kan met behulp van de bosmaaier dit
probleem onder controle worden gehouden.
Sleedoorn daarentegen vormt op sommige plekken een bedreiging voor de
essenstoven en dient bestreden te worden. Met het oog op de gunstige effecten van
sleedoorn op de ecologische en belevingswaarde ligt het voor de hand de bestrijding te
beperken tot het midden van de percelen. Sleedoorn in de randen kunnen worden
meegehakt binnen de kapcyclus.
Helaas is er weinig kennis en ervaring voorhanden over de bestrijding van sleedoorn.
De meest effectieve en efficiënte methode is een stobbenbehandeling met glyfosaat.
Mocht chemische bestrijding ongewenst zijn, zou het afdekken van de afgezette
sleedoornhaarden met een schaduwdoek de beste optie zijn. Uitputting van de
sleedoorn door ze regelmatig af te zetten is ook een optie, maar arbeidsintensief.
6.4 Inboeten
Het ´optimale´ stamtal van essenhakhout is niet bekend, maar zou gebaseerd moeten
worden op de eisen die de mossenvegetatie stelt aan de snelheid waarmee het
kronendak zich na kap weer sluit en de evenwichttoestand tussen stamtal/kapcyclus.
Hier zou aanvullend onderzoek verricht moeten worden naar de relatie mossen-stamtal
en stamtal-kapcyclus.
Op dit moment zou een stamtal van minimaal 1.500 stuks per ha met een min of meer
evenredige ruimtelijke verdeling als richtgetal kunnen worden gehanteerd. Dit
betekent dat er in sommige essenhakhoutpercelen ingeboet moet worden.
Voor het inboeten kan gebruik worden gemaakt van natuurlijke verjonging en
aanplant. De jonge bomen kan na één cyclus voor het eerst gehakt worden. Als er
wordt gekozen voor aanplant moet er voldoende groot plantsoen gebruikt worden,
waarbij aandacht dient te zijn voor de herkomst.
32