2de kwartaal 2009, 26° jaargang nr. 117, juni 2009 - Recht op ...

More documents

Recommendations

Info

Pers: binnen- en buitenland Waves News of West Australian Voluntary Euthanasia Society Inc. De zaak Debbie Purdy wordt op dit zuiders halfrond ook gecommentarieerd (zie RWS 116 maart 2009 blz 11). De wettelijke prioriteiten van de West-Australische regering worden eveneens aangekaart waar de politici een referendum hebben gehouden over het mogelijk toepasselijk maken van een plaatselijk winter- en zomeruur! Een belangrijk topic zoals het uitblijven van een euthanasiewet komt niet eens ter sprake! Dying With Dignity Update provincie Victoria in Australië De plaatselijke Groenen hebben twee wetsvoorstellen ingediend met betrekking tot P.A.D. – Physician Assisted Dying – (zie vorig RWS nummer) en de wetgeving wordt één van de volgende maanden in het Lager Huis van Zuid-Australië gestemd. In de staat Washington (USA) wordt door de groepering Medisch Center van het Heilig Hart en Ziekenhuis van de Heilige Familie, leider voor de belangrijkste ziekenhuizen, bejaardeninstellingen en centra waar aan hulpverlening wordt gedaan, aan artsen een totaal verbod opgelegd om patiënten in levenseinde enige hulp te verstrekken als vervroegd sterven het einddoel is. Dignity in dying News Groot-Brittannië Engeland is in volle verwachting van een nieuwe wetgeving, er zal gelobbyd worden. De nadruk wordt gelegd op de huidige problematiek tijdens elke parlementaire gelegenheid ervoor te zorgen dat de politici beter de visies van het volk vertegenwoordigen. Pas na tien jaren stilzwijgen werd op 11 november 2008 gedurende 90 minuten een debat gevoerd in het House of Commons onder leiding van de liberale democraat Evan Harris met als thema het begeleid sterven van terminale patiënten. Negenhonderd mensen riskeren per jaar strafrechtelijk te worden vervolgd wegens hulp aan zelfdoding. Nieuws uit de Verenigde Staten Montana wordt de derde staat die het begeleid sterven aanvaardt voor terminale patiënten die meerderjarig en volledig mentaal gezond zijn, op voorwaarde dat hun wil tot euthanasie bij gerechtelijke beslissing bevestigd werd. Spijtig genoeg blijkt in die staat protest te zijn daar hoven in hoger beroep aangesproken werden om de gerechtelijke beslissing in eerste aanleg teniet te doen. Het geval van groothertog Henri van Luxemburg wordt besproken met de melding dat het parlement de bevoegdheden van de groothertog heeft beperkt zodat deze laatste slechts wetten mag uitvaardigen en niet meer bekrachtigen. Zeer het vermelden waard: een boek, getiteld ‘Is there a Christian case for assisted dying: voluntary euthanasia reassessed?’ (Bestaat er een christelijke zaak met betrekking tot het begeleid sterven: een revaluatie van vrijwillige euthanasie?) uitgegeven bij SPC (ISBN 978 0 281 05919 5) en geschreven door de eerwaarde professor theologie Paul Badham, priester van de Anglicaanse Kerk, die het debat over euthanasie aanraakt en trouwens voorstander ervan wordt. Hij benadrukt het feit dat noch in Groot- Brittannië, noch in Oregon USA, noch in Nederland de ‘gevreesde’ misstappen en verhaaltjes desbetreffende bestaan. Hij bevestigt dat een groot gedeelte van de Engelse kerkgangers de begeleide zelfdoding, dan wel de euthanasie, aanvaarden en goedkeuren voor patiënten in terminale fase. De schrijver bevestigt dat “vermeld boek een contributie is in het inter-christelijk debat over euthanasie. Gewoonlijk is de christelijke ‘directie’ openlijk contra doch gewone kerkgangers zeggen dat zij elke wetgeving aanvaarden die het mogelijk zou maken hulp te verlenen onder de vorm van euthanasie aan personen die ondraaglijke pijnen in het stadium van een terminale ziekte en op hun levenseinde kennen. Het boek verkent de theologische resultaten achter dit debat en onderzoekt de voornaamste morele argumenten gebruikt door christelijken in de twee ethische en invloedrijke tradities”. World Federation of Right to Die Societies De Raad van Bestuur van vermeld vennootschap is ten zeerste bezorgd over het feit dat de ondervoorzitter Ted Goodwin van de plaatselijke zetel in de staat Georgia (USA) onlangs werd aangehouden op verdenking van moord nadat hij was tussengekomen in een euthanasieaanvraag in vernoemde staat. België Le Soir (artikel van William Bourton) Teveel laten lijden is pathologisch geworden. De komst van de wetenschap betekende het einde van de bevoorrechte omgang met God tot wie men zich op het einde van zijn leven wendde met behulp van de priester. Maar welke waren hiervan de gevolgen? Als voordracht met titel ‘De manier van sterven en de staat van krankzinnigheid in de 19e eeuw’ heeft prof. Elisabeth Roudinesco, in 1944 geboren en thans doctor in moderne talen en psychologie aan de Université Paris VII, aan de hand van een analyse van drie literaire teksten, zijnde de dood van de grootmoeder in ‘A la recherche du temps perdu’ van Proust, de dood van Emma Bovary in gelijknamig werk van Gustave Flaubert en tenslotte deze van kardinaal Mazarin in ‘Le vicomte de Bragelone’ van Alexandre Dumas, aangetoond hoe een nieuwe kijk zich langzaam heeft gevormd met betrekking tot de dood. Tussen de 18de en 19de eeuw is de stervende uit handen gegaan van de priester om in dezvan de geneesheer te vallen. Hoe is deze omwenteling gebeurd? Alles begint in feite met de Eeuw der Verlichting in Frankrijk in 1789 waar het beroep van dokter geschapen wordt. Deze beweging heeft een snelle vlucht gekend begin 19de eeuw bij de geboorte van de ware medische wetenschap, meer bepaald nadat dokter Bichat – auteur van het naslagwerk ‘Traité d’anatomie générale appliquée à la physiologie et à la médecine’ in 1801 16 RWS 117 - JUNI 2009
uitgegeven had. Men begrijpt dan het wat, hoe en waarom van het menselijk lichaam. Het is de staat die zich ledig houdt met de uitreiking van de dokterdiploma’s; gedaan met de kwakzalvers, de gezondheidsofficieren en de baardscheerders. Bijgevolg begint het leven eigendom te worden van de mens: men geneest, men onttrekt de krankzinnigen aan elke vorm van een demonische macht, men bouwt grote kerkhoven om gezondheidsredenen. Maar niet alleen dat! Doden worden uit kerken verwijderd waar ze vroeger trouwens werden begraven. Symbolisch gezien worden zieken ook aan de familie onttrokken en zal men in de 20ste eeuw in een ziekenhuis sterven. De vertegenwoordiger van God – de priester – staat dus zijn plaats af aan de geneesheer; in zekere zin wordt deze beweging ‘humaner’. Toch hoort men veeleer zeggen dat de dood niet humaner wordt. Zit daar geen tegenstelling in? Wat men de laatste 30 jaar ‘dehumanisering van de dood’ noemt, is het feit dat men in een hospitaal sterft, in afwezigheid van familie, middenin medisch apparatuur. Men tracht actueel deze procedure te veranderen in andere zin, het idee indachtig dat de betrokkene zijn gekozen voorwaarden van sterven bepaalt – en hierover is de Belgische wet zeer duidelijk. Ten aanzien van uw vraag, kan gesteld worden dat er een ‘uit bezitstelling’ bestaat van de medische wereld betreffende de dood maar die dan toch door de medische wetenschap niet ontkend wordt, die in tegendeel nu daarbij hoort. Men is daarover baas geworden en het is het individu dat daarover beslist. Sommigen drijven die logica van weder inbezitstelling van zijn leven zeer ver, door bijvoorbeeld welbepaalde medische handelingen te weigeren die eigenlijk de meest evidente zijn ter wereld, zoals bij geboorte en dood. Medische akten zijn natuurlijk volstrekt noodzakelijk. Bij bevalling is het sterftecijfer van kinderen tot praktisch nul herleid en daarop hoeft men niet terug te komen. Andere medische akten zijn totaal nutteloos. Kijk maar naar de wereld van het psychische: het medisch antwoord blijft aan al zulke problemen schuldig. Integendeel: men komt nog in een 117 - JUNI 2009 Pers: binnen- en buitenland slechtere toestand terecht. Een krankzinnige onttrekken aan zijn lijden was destijds vooruitstrevend, maar nu past men via het medische voor emoties en gedragspsychologie tot in het onbegrijpelijke toe. Er moet een merkbaar onderscheid bestaan tussen organische en psychische geneeskunde. Wat de dood betreft, haar ‘de-medicalisatie’ is noodzakelijk wanneer er geen genezing meer mogelijk is. Geneeskunde kan slechts genezing, het betere, vooruitgang tot doel hebben. Alles daarbuiten hoort de patiënt toe. Om terug te komen op die overgang van priester naar geneesheer: welke zijn de gevolgen in psychologische termen? De komst van de wetenschap heeft een einddoel tot gevolg gehad waarbij de bevoorrechte betrekking met God tot wie men zich destijds wendde via de priester, afgeschaft werd. Zelfs wanneer God alom tegenwoordig was, ben ik er vast van overtuigd dat er toch panische angsten bestonden ten aanzien van de dood. Het hiernamaals werd weliswaar bedacht, in omvangrijkere godsdiensten, om die angsten te verdoezelen. Maar het is niet omdat men overtuigd is dat er een hiernamaals bestaat, dat men niet bang is. Beter gezegd: wat destijds niet pathologisch bevonden werd, is actueel wel het geval. Kijk als voorbeeld naar wat het Vaticaan gedaan heeft: een negenjarige Braziliaanse jonge moeder geëxcommuniceerd die abortus onderging na verkracht te zijn geweest door haar schoonvader. Deze excommunicatie is afschuwelijk, trouwens als dusdanig ook aanzien door katholieken. Men heeft een einde gesteld aan een embryo om het leven te redden van dat jonge meisje, en tegenwoordig lijkt deze handeling zeer normaal. Hoewel dit voorbeeld niet kadert in ons gesprek, toont dit wel aan dat voortaan de verouderde gedachte, dat leven en dood uitsluitend een zaak is van God, nu werkelijk pathologisch aan het worden is. In het bijzonder het levenseinde: te veel laten lijden, niet toelaten om zijn levenseinde zelf te beslissen wanneer iemand in een zulke staat van ‘ondraaglijk leven’ zit, dat het ‘geen leven meer is’, wordt pathologisch. Gedicht Amelie door Staf De Wilde moet je dan smeken als je heen wil gaan alsof dit leven een tuchthuis is met zeven grendels op de deur en de zeef van tralies voor de vensters wie maakt de deemoed woedend: predikheren praten over openbaring, de boodschap van een geest in de buik van een berg, een vleugeldrager in een meisjeskamer stond daar van een god te gebaren jij bent vastbesloten om los te laten, alleen jij kent het saldo van schade en baten: geen heiliger schrift dan de eigen wil, geen openbaring kan ons beter verklaren wie afscheid neemt hoeft zich niet los te scheuren, men zigzagt zachtjes op de zwaartekracht, je ziet het blijmoedig rood en goud van bladeren wie heen wil gaan zal dichter naderen, nader tot vrede en licht, omgeven door handen die reiken tot over de rand: je bent met ons, even alleen als met allen verwant neem geen vrede met een smekend gebaar: geen schoner daad noch hogere tucht als rustig ademen, wat predikheren noemen ‘jouw ziel en zaligheid’ voegt zich nu samen zoals rimpelend water dat luistert naar een avondzucht
Page 1 and 2: RWS RECHT OP WAARDIG STERVEN RWS -
Page 3 and 4: RWS Recht op waardig sterven vzw Co
Page 5 and 6: adering g jaar RWS • Maandelijkse
Page 7 and 8: INTERNE BALANS 2/2 Resultatenrekeni
Page 9 and 10: geformuleerd door de patiënt, also
Page 11 and 12: het document. Zij kan de behandelen
Page 13 and 14: 117 - JUNI 2009 Luxemburg hadden ze
Page 15: over LEIF-artsen. Life End Informat
Page 19 and 20: Rouwrituelen De make-up van de dood
Page 21 and 22: het procédé wordt vloeibare stiks
Page 23 and 24: het toch. Ze begon vragen te stelle
Page 25 and 26: 117 - JUNI 2009 Lezersbrief geworpe
Page 27 and 28: Afrika Zimbabwe • Final Exit Zuid

2de kwartaal 2009, 26° jaargang nr. 117, juni 2009 - Recht op ...

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?