nr. 3. 21 september 2010 - Koninklijke HFC

HFC2 - Kolping Boys 2: 0-1
Nul tegen één en dus verloren! Maar net als vorige week had het eigenlijk niet gehoeven. In de eerste helft was het de eindpass die maar
niet leek te lukken. Veel waren te scherp, te hard of niet naar de plek waar de aanvaller liep. Dat ging in de 2e helft beter, maar toen
lukte de afronding niet. En er viel genoeg af te ronden. Daar lag het niet aan. En Kolping Boys kreeg weinig kansen op een treffer en het
enige doelpunt van de wedstrijd kwam in de tweede helft uit een totaal mislukte breedtepass van HFC die bij de spits van Kolping Boys
uitkwam en onze keeper Chris kansloos liet.
Dat maakt dan drie punten uit drie wedstrijden. En dus in het rechter rijtje. Schielijk kijk je dan naar wat er nog achter staat. Drie ploegen
zonder punten. Dat is mooi, maar is het ook geruststellend? Niet echt en dus moet er door het team aan getrokken worden. En dat kan
ook, want ... laten we eerlijk zijn. Vorige week waren er meer kansen dan de tegenstander en gisteren ook. Het gaat dus om de details
die wel moeten kloppen en daaraan kan gewerkt worden en het kan ook opeens allemaal op zijn plaats vallen. De puzzelstukjes dus. Het
samenspel en de combinaties. Niet alleen aan het begin van de opbouw waar de ruimte groter is, maar ook in de laatste fase waar het om
centimeters gaat en waar dus ook de extra concentratie het belangrijkste verschil maakt. Of is het de rust om een pass perfect te laten
zijn, het overzicht als de laatste push in het doel gegeven moet worden? Als team moet het gaan lukken en op basis van de vorige drie
wedstrijden is het een kwestie van tijd! V olgende week dus ...? Tegen VSV uit. Zes punten en tien doelpunten voor, maar ook vier tegen.
Moet kunnen.
Tot dan, AJ.
Zondag VI
-Was het nu “DIO” of “I DO”?-
Waar zal ik het in dit verslag nu eens over gaan hebben? Over de tweede nederlaag van Zondag VI in dit nog prille seizoen, zodat we
direct achter de feiten aan kunnen lopen? 0f ga ik het hebben over de bruiloft van Zondag VI-speler Tom de Meel, die afgelopen zaterdag
in dat welbekende bootje is gestapt met zijn grote liefde Carin, en dat deze dag best wel eens van invloed zou kunnen zijn geweest op de
uiteindelijke uitslag van afgelopen zondag. Want wat was het een mooi feest en wat zijn we weer een hoop te weten gekomen over Tom
(en zeker ook over Carin), en wat gaat hij dit nog lang te horen krijgen in de kleedkamer, terwijl hij zich aan het omkleden is om als rots
in de branding in de Zondag VI-verdediging te gaan staan. Want ja, dit aangekondigde huwelijk heeft er nu al voor gezorgd dat Zondag
VI de eerste twee wedstrijden heeft verloren. Bij de eerste wedstrijd vonden de ceremoniemeesters het beter dat Tom in het trainingspak
bleef, omdat blauwe plekken en/of gehavende gezichten of lichaamsdelen het nu eenmaal niet zo leuk doen op de trouwfoto’s. De tweede
wedstrijd, een dag na de huwelijksnacht….. ach, het is je vergeven. We zouden allemaal hetzelfde doen. Maar goed, Zondag VI zal er
voorlopig mee om moeten leren gaan, want voor de komende weken staat er wit brood op het menu in huize De Meel en de huwelijksreis
mag natuurlijk ook niet ontbreken. Dat hele “I Do”-geintje gaat Zondag VI dus punten kosten. Alhoewel we er nog steeds niet helemaal
uit zijn of Tom met deze letters Carin ten huwelijk wilde vragen of juist een hele andere volgorde in gedachte had, en haar alleen maar
duidelijk wilde maken dat hij die middag de winnende goal had gemaakt in de lastige uitwedstrijd tegen het Haarlemse “DIO”. Dat die
letters per ongeluk in de verkeerde volgorde waren neergelegd. Aan de hele entourage te zien ga ik er vanuit dat de “I Do”-versie de juiste
is geweest. En anders kunnen we altijd nog de beelden van de huwelijksaanzoek op YouTube terugvinden. Dankzij die ene toerist, die
zijn cameraatje net op tijd liet snorren.
Opeens is het dan weer zondagochtend. Zondagochtend, half elf om precies te zijn. Met slaperige ogen, met bonkende hoofden en met
katerige blikken verzamelen de mannen van Zondag VI zich in het clubhuis aan de Spanjaardslaan. De koffie valt niet aan te slepen, de
sportddrankjes worden per pallet opgedronken en de broodjes kaas per kruimel opgegeten. Voorzichtig wordt gevraagd welke foto’s van
gisteravond er wel of niet zijn gelukt. Maar aan het doorgestuurde album van Wenske te zien dus allemaal. Oeps! Alle hoop voor vandaag
is gevestigd op Martijn, Alexander, Ben en Stephan. Zij zijn fit en zij zullen de kar moeten trekken in de wedstrijd tegen Alliance. Want
na de onnodige eerste nederlaag tegen Terrasvogels kan Zondag VI het zich eigenlijk niet permiteren om weer met lege handen van het
veld af te komen. En toch gebeurde het weer. Precies hetzelfde scenario. Een veel beter spelend Zondag VI, dat zeker 90% van de wedstrijd
op de helft van de tegenstander aan het voetballen was. Maar ja, dan moet er gedurende die 90% wel gescoord worden natuurlijk!
Het wordt helemaal lastig wanneer de tegenstander tijdens die overige 10% wel weet te scoren. In het totaal zelfs vijf keer!!
Uiteindelijk stond er na 90 minuten een 3-5 uitslag op het blocnootje van scheidsrechter Joustra. Mollie, Bassie en Ben wisten de Zondag
VI-score voor hun rekening te nemen. In twee wedstrijden heeft Zondag VI nu al vijf keer het net weten te raken. Maar daar tegenover
staan negen tegendoelpunten! Ik zou zeggen, een beetje gas geven met die huwelijksreis meneer en mevrouw De Meel. D’r ligt werk te
wachten. Verdedigingswerk. Ze lopen er namelijk als zoete broodjes doorheen en we hebben die uitschuifbare benen hard nodig. We kijken
er naar uit als ze weer terug zijn. Die benen. Lekker gebruind en wel. Volgende week, in de wedstrijd tegen HFC Heemstede, zullen
we het nog even op een andere manier moeten zien te redden. En het is nog koopzondag ook. Tot volgende week. Harrylubse
Verslag VEW zat 1 - Kon HFC zat 1: Wat was ook alweer het Franse woord voor zwaluw
Ik heb het mij altijd afgevraagd, hoe stelt een bond een scheidsrechter aan. Oke bij de FIFA begrijp ik het wel, de voorzitter van een voetballand
belooft Sepje een stem in de volgende verkiezingen ( en een paar bontjassen of een goede fles whisky) en dan mag hij zelf 4 wedstrijden
noemen die scheidsrechters uit zijn land dan mogen fluiten. Kwestie van you scratch my back, I’ll scratch yours, Sepje’s levensmotto.
Bij de UEFA is het iets ingewikkelder maar uiteindelijk bepaalt Michel daar ook gewoon zelf wie wat krijgt toegewezen. En laten
die twee mannen nou ook net dezelfde smaak hebben. Het kan toch geen toeval zijn dat een marginale flierefluiter als Howard Webb in 1
jaar de Champions League Finale en de WK-finale toegewezen krijgt?! Ik zou als ik u was niet raar opkijken als bij het volgende voetbalweekendje
met je maten in London (of romantisch weekendje weg voor sommigen), u Sepje en Michel in een grote verlengde Hummer
over Piccadily Circus ziet scheuren t erwijl de dames van plezier nog net hun zorgvuldig gepermanente coupe en bikinitopje bij elkaar
kunnen houden in de jacuzzi op het achterdek… In Nederland is het al niet veel beter. De KNVB maakt er steevast een traditie van om
een potje te maken van de aanstelling van scheidsrechters. Ik kan me nog een wedstrijd tussen PSV en Ajax herinneren waarin ene Erik
Braamhaar de boel volledig uit de hand liet lopen door in de eerste 5 minuten al 3 gele kaarten te trekken. Maar eerlijk is eerlijk, veel te
kiezen hebben ze ook niet. Tussen de pedante en arrogante Pieter Vink, de veel te ijdele Bjorn Nijhuis en het opgewonden standje Ruud
Bossen loopt ook niet bijzonder veel talent rond. En als je dan Roelof Luinge, de symphatieke Drent die bij de meeste spelers en coaches
by far het meeste respect genoot, ook nog eens vervroegd met pension stuurt, maak je het jezelf natuurlijk niet veel makkelijker. Nee geef