Oriënt Express <strong>on</strong> a <strong>budget</strong> EtappE 2: Boedapest - Sighisoara (10 uur) naar de wIeg van dracula Vertrekken en afscheid nemen is zelden leuk, maar langzaam wegslenteren over het spoor vanuit stati<strong>on</strong> Budapest Keleti Pu is geweldig. Als de grote stati<strong>on</strong>soverkapping de trein loslaat, de perr<strong>on</strong>s zich terugtrekken en de trein over tientallen wissels het juiste spoor zoekt, nestelt iedereen zich in een stoel. Dagdromend over de nakende thuiskomst, een weerzien of een nieuwe bestemming. In de trein zoemt de airco, buiten is het ruim veertig graden. Op de balk<strong>on</strong>s van de wag<strong>on</strong>s ruik je de smeltende teer van de bielzen. Tot aan de Roemeense grens bestaat het landschap vooral uit leegte. In mijn reisgids wordt dit deel van H<strong>on</strong>garije bestempeld als ‘het land waar de eeuwigheid wo<strong>on</strong>t.’ Gras- en z<strong>on</strong>nebloemvelden zo ver het oog reikt en af en toe een kudde schapen met een herder. Foeragerende ooievaars steken met hun wit-zwarte veren fel af tegen de gelige grasakkers. De huizen die eenzaam op de velden staan, worden steeds eenvoudiger. De stati<strong>on</strong>s waar de trein stopt steeds kruimeliger en de wag<strong>on</strong>s langs het spoor steeds roestiger. Het laatste stuk naar de grens leggen we gestaag af over een enkelspoortje langs bruine rivieren en kilometerslange populierbossen. M<strong>on</strong>oto<strong>on</strong> kedeng-kedeng, kedeng-kedeng vult de coupé. Het grensstati<strong>on</strong>netje in Roemenië ligt er verlaten bij, maar heeft de omvang van Utrecht CS. Wel twintig sporen liggen er naast elkaar. We staan een half uur stil voor de paspoortc<strong>on</strong>trole. Als het spoor vrij is, zwaait een strenge stati<strong>on</strong>schef met een grote rode pet en een groen spiegelei <strong>on</strong>ze trein weg. We gaan de Roemeense treinlunch eens uitproberen. In de bistro, vol glimmende stalen tafels met een bosjes bloemen van stof, bestellen we een omelet. Na vijftien minuten ligt er een dampende, goed gevulde eiermaaltijd op <strong>on</strong>s bord. Kom daar maar eens om in een vliegtuig! De laatste uren naar Sighisoara kleven we met <strong>on</strong>ze neus tegen het raam: we rijden door Transsylvanië. Bet<strong>on</strong>nen skeletten van fabrieken staan af te brokkelen tussen wijngaarden en Frans ogende dorpjes. Onder een zachte deken van goudgeel z<strong>on</strong>licht waan je je bijna in de Bourgogne, tot er weer zo’n Zien in sigHisoara • De citadel, kleurrijke huizen, geboortehuis en standbeeld van ‘Dracula’ Vlad Tepes • De ‘Kerk op de heuvel’, met 500-jaar oude fresco’s • duitse begraafplaats (Sighisoara hoorde lange tijd bij (Zevenburger) Saksen en heette toen Schässburg) Zien & doen in Brasov... • ZIEN: het historische centrum. In de stad vind je ook veel communistische architectuur (zoals het stati<strong>on</strong>). De meeste restaurants en terras- senvind je in het oude centrum. • ZIEN: de ‘Zwarte kerk’, een gotische kerk die is zwartgeblakerd tijdens een stadsbrand. • DOEN: uitstapje naar dracula-kasteel rasnov, een prachtig fort op Transylvaanse heuvels. bet<strong>on</strong>nen zombie opduikt. Als de av<strong>on</strong>d valt rollen we Sighisoara binnen. De oude stad met de uitstraling van een suikerdorp ligt niet naast het stati<strong>on</strong>, maar op een b<strong>on</strong>kige rots iets verderop. Even later rijden we in een taxi over eeuwenoude kasseien naar <strong>on</strong>s hotel in de citadel. Benieuwd hoe rustig we slapen in de geboorteplaats van Dracula. Zie ook filmpje over deze etappe én een filmpje over Dracula op www.reizen.nl Etappe 3: Sighisoara – Brasov (2,5 uur) gehaktballen en gepaneerde kIp Op <strong>on</strong>s treinticket staat dat de reisduur van Sighisoara naar Brasov ‘slechts’ 2,5 uur is. Een kippeneindje op <strong>on</strong>ze route naar Istanbul, we vinden het bijna jammer. Helemaal als het landschap waar we door slingeren steeds mooier wordt en we, bijna te laat, <strong>on</strong>tdekken dat een van <strong>on</strong>ze coupégenotes een bijz<strong>on</strong>der goede kokkin is. Bij het instappen op het stati<strong>on</strong> van Sighisoara maken we kennis met twee Roemeense dames, Julia Buga en Olga Ciupe. Julia is financieel medewerkster bij een elektriciteitsbedrijf en wo<strong>on</strong>t met haar zo<strong>on</strong> in Boekarest. Olga is een lerares. Julia reist voor haar werk veel met de trein door Roemenië. Als wij de ‘Roemeense NS’ complimenteren, kijkt Julia een beetje zuur. ‘Tussen Deva en Boekarest deed de trein er twee jaar geleden acht uur over, nu 10,5 uur. Het ziet er nu nog allemaal goed uit, maar alles is oud en versleten.’ Wij zeggen maar niet dat dát nu net zo leuk is aan het reizen per spoor in dit deel van Europa. Inmiddels is Olga aan het rommelen in een boodschappentas en plots staat het treintafeltje vol met bakjes. Met gebaren, glimlachen en een half woord Engels worden we uitgenodigd om mee te eten. Op het menu zelfgemaakte gehaktballetjes van varkensvlees met aardappel en gepaneerde kip. Als de officiële wag<strong>on</strong>catering langsloopt, een j<strong>on</strong>gen in een fel paars overhemd met een winkelmandje, kijkt hij jaloers de coupé in. Olga wuift hem weg met een gehaktballetje in haar hand. Als ik durf te vragen of Olga dit allemaal zelf heeft gemaakt, antwoordt ze met gespeelde ver<strong>on</strong>twaardiging: ‘Natuurlijk! Roemeense vrouwen zijn heel goed in de keuken.’ Waarop een knipoog volgt waar ik stil van word. Opnieuw graait Olga in de boodschappentas. Het toetje. Ik krijg een sappige perzik. Olga kijkt vorsend toe dat ik de vrucht tot op de pit opeet en geeft me dan een servetje. Na dit ritje hebben we in ieder geval één Roemeens woord geleerd: Multumesc, bedankt! Voor we het weten staat de trein stil in Brasov. Zie ook filmpje over deze etappe op www.reizen.nl Foto boven: de oude stad Sighisoara, de geboorteplaats van Dracula, ligt op een b<strong>on</strong>kige rots en heeft de uitstraling van een suikerdorp. Hier<strong>on</strong>der: Olga (rechts) en Julia (rechts) trakteren <strong>on</strong>s op kip, gehaktballetjes, en een perzik toe. Olga: ‘Roemeens vrouwen zijn heel goed in de keuken’. | 41