1 Waar staat ADW voor? De Archeologische Dienst Waasland (ADW ...

Rekening houdend met de bewaringstoestand
van de voorwerpen en de wensen
van de opdrachtgever, werden volgende
mogelijkheden voor behandeling voorgesteld:
1. vrijlegging van de spijkertjes;
2. conservering van alle metalen elementen;
3. monteren van de bewaarde armbandfragmenten
(die niet verder kunnen vrijgelegd
worden) op een glasplaat;
4. replica van de armband op basis van
(bronzen) vergelijkingsmateriaal;
5. verdere research rond de speld en de
armband evenals een grafische reconstructie
van de armband op basis van
een fotografische opname;
6. rapportage van alle bevindingen.
De armband
Vooronderzoek
Bij het röntgenen van de totaliteit van de
voorwerpen was gebleken dat diverse
fragmenten ondoordringbaar waren voor
de röntgenstralen (afb. 1), ondanks dat
bij visueel onderzoek de corrosie aan de
buitenzijde in de eerste plaats naar een
omzetting van ijzer verwees. Deze vaststelling
wees op de aanwezigheid van een
beschermend metaal dat in het corrosieproduct
vervat zit.
Het samenstellen van deze gelijksoortige
elementen leidde tot reconstructie van een
armband, die bleek uit te monden in twee
bolvormige uiteinden (afb. 2).
Afb. 2 Positionering van de bewaarde armbandfragmenten.
Bemerk de corrosieaanwas van ijzer
en tin (vnl. links), de ijzeren kerndraad (rechts) en
een rest van de tinnen windingen (rechts onder).
Mede gelet op de vervaardigingstechniek
van dergelijke armband en steunend op
de kennis van de gebruikte grondstoffen
voor sieraden in de Romeinse periode,
dient voor het gebruikte metaal in de eerste
plaats aan tin te worden gedacht. In tegenstelling
tot lood, geeft tin een evocatie
van zilver en laat het geen kleur los op de
huid. Hoewel hierover vrij grote zekerheid
bestaat, kan mogelijk via analyse uitsluitsel
worden verkregen.