download in PDF - De Vieze Gasten

“allee gij, wat doede gij nog zo allemoal?”
“Gretake, zwijg jonk, ik ben ekik altijd bezig mee kostuums
moaken. Voor revues, cabaret, theater, verkleedpartijen en nie te
vergeten Exces. Hier, Mante en Kalle en hier, de kostuums van
hun loatste project Eminences Grises.”
“nie te doen. als ik da zo bekijk. daar moet toch serieus veel
werk aan geweest zijn. Echt een prachtig staaltje naaiwerk.”
’T LEVEN IS SCHUUNE, MOAR
GE MOET ET ZELF SCHUNE MOAKEN
Liliane vraagt Greta mee te gaan naar boven, om te tonen
welke puinhoop de windhoos van vorige nacht heeft aangericht.
Via een smalle, steile trap gaan ze naar boven. Alle
kamers en vrije ruimtes zijn volgestouwd met kostuums,
de meeste op kledingrekken, gerangschikt per thema.
Niets is aan het toeval overgelaten, maar het vraagt veel
moeite om na gisternacht nog alles terug te vinden en je
in te beelden hoe het was. Greta schrikt van de ontelbare
kledingrekken en vraagt zich af hoe zij dat allemaal uit elkaar
kan houden.
“Bij mij is alles in mijn hoofd gerangschikt en ik weet per man,
vrouw en kind precies boven te halen wat gevraagd is. ik maak
soms van het ene kleed een ander en zo blijf ik recycleren.”
Onder de nok van het weggewaaide dak staan de restanten
van de 1900 kledingstukken, waarin ze met haar
vriendenclubje De Levensgenieters naar de bals en feesten
gaan. Op de vraag “Liliane, waar is je atelier?” wijst ze
de weg naar een kleine kamer aan de zuidkant, waar, van
zodra er zon is, de ramen openstaan en haar zingende
Pfaff-naaimachine het tempo van een korf zoemende bijen
benadert.
Beneden gekomen rinkelt de telefoon. Het blijkt opnieuw
een vraag naar een verkleedkostuum. De afspraken zijn
snel gemaakt en binnenkort komt een nieuwe huurder het
gewenste halen. Liliane is altijd in de weer, bedenkt op elke
vraag een antwoord. Naaien is haar passie. Ieder kostuum
heeft ze zelf genaaid, ze heeft alle ingrediënten met zorg
bij elkaar gezocht.
Greta is helemaal onder de indruk, wanneer ze na een
aantal uren het huis van haar vriendin verlaat. ’t Leven is
schuune, moar ge moet et zelf schune moaken: die woorden
blijven nazinderen.
Ook al is ze nu getroffen door een wervelwind, ze blijft
met hetzelfde enthousiasme doorgaan, ze tatert en lacht,
ze naait erop los en zorgt dat ze niets van de Gentse leute
mist. Ze leeft voluit onder het motto: ‘Da we nog vele
meugen uitgoan en nog vele meugen doen veur de mensjen’.
Ze zal altijd haar faam behouden, ons Liliane Lawijt,
in deze wereld en misschien ook in andere…
Greta & nathalie
Foto’s: Johan
FREdJE ZEGT:
wie ne put
groaft vuur nen
ander es nen
arde werker
26 | Ons Kommeere Ons Kommeere | 27