DE VRIEND VAN DE BRUIDEGOM. Johannes 3:29 Een mooi beeld ...

Startdienst schooljaar 2011-2012
Thema: “LEF”
op maandag 15 augustus 2011
om 19.30 uur in de Hervormde Kerk
voor ouders / verzorgers, opa’s en oma’s, leerkrachten en belangstellenden.
Overdenking door ds. A. Priem
(predikant van de Gereformeerde Kerk van Bunschoten-Spakenburg)
Muzikale medewerking door:
Hein de Graaf (orgel)
Debbie van Triest (piano)
Jeanine van de Groep (zang)
Na afloop van de dienst is er gelegenheid om in “De Voorpost” (naast de kerk) onder het genot
van een kopje koffie met elkaar na te praten.
ONTMOET MARIA UIT IRAK
Vereniging van scholen met de Bijbel “Dr. G. van Goor” te Bunschoten
(Van Amerongen, De Wegwijzer, De Ark, De Vlucht en De Grondtoon)
Vereniging voor Christelijk Onderwijs te Eemdijk
(School met de Bijbel)
Hoeveel bijbels heb jij in huis? Kan jij vrijuit naar de kerk? Wordt jij geslagen omdat je
in God gelooft? Moet jij vluchten omdat je Jezus Christus wilt volgen? Maria uit Irak
wel. Toch lijkt ze net een jongere zoals jij en ik. Lees het verhaal over een jongere uit de
Vervolgde Kerk.
Ze zit op Facebook, heeft veel vrienden, is net klaar met haar studie biologie en begonnen
met haar eerste baan. Ze houdt van zwemmen en reizen. Maria komt uit Bagdad, de
hoofdstad van Irak, en is 23 jaar oud. Ze heeft het best goed voor elkaar. Maar daarvoor
heeft ze moeten vechten. Want vier jaar geleden is Maria samen met haar ouders en
zusje gevlucht. Alles heeft ze achtergelaten, om in een andere stad haar leven weer op
te bouwen.
“Als jullie niet binnen 24 uur weg zijn, dan ontvoeren we je dochters en doden we jullie.” Dat hoorde Maria’s moeder op een
dag over de telefoon. De man aan de andere kant van de lijn liet er geen twijfel over bestaan wie ze waren en wat ze wilden.
Moslimextremisten, erop uit om alle christenen uit de stad te verdrijven. Maria’s ouders aarzelden niet. Er waren in de stad al
zoveel christenen verjaagd en vermoord. Ze gingen weg. Zo snel mogelijk. Ze namen afscheid van een paar familieleden,
pakten wat dozen in met spulletjes, sloten de deur van hun huis achter zich en vluchtten met hun auto de stad uit.
Niets meer over
“We hadden niets meer over. We vluchtten naar Noord-Irak, waar mensen geen Arabisch, maar Koerdisch spreken. Het is
hier een stuk veiliger. Ik had geen vrienden, ik sprak de taal dus niet en was bang. Het eerste jaar nadat we gevlucht waren,
had ik het erg moeilijk. Ik moest helemaal opnieuw beginnen,” vertelt Maria. “Toch wist ik wel: ik moet iets doen om verder te
kunnen. Ik kon niet blijven treuren om wat ik had verloren. Dat had geen zin. Het was allemaal al moeilijk genoeg. Ik moest
ergens beginnen – toen ben ik gaan studeren en ik ben de taal gaan leren. Ik ben veel vrienden kwijtgeraakt door te verhuizen
maar via de universiteit en via de kerk kreeg ik een paar nieuwe vrienden. Omdat ik hier gestudeerd heb, kon ik vrij makkelijk
een baan vinden. En wat ik heel fijn vind, is dat het hier veilig is. Ik hoef niet constant op te letten en bang te zijn dat
terroristen me ontvoeren.”
Altijd oppassen
Zich vrij kunnen bewegen, een baan hebben en naar de kerk kunnen gaan. In Bagdad was dat heel anders. “In Bagdad
moest ik altijd oppassen. De extremisten weten waar de christenen wonen en houden je heel goed in de gaten. We gingen
niet meer naar de kerk. Als ik op straat liep, keek ik altijd om me heen of er niet iemand op me af kwam om me te pakken.
Er zijn zoveel christenen bedreigd, verjaagd en vermoord. Ik wist nooit wanneer ik aan de beurt zou zijn. Het is goed dat we
weg zijn, maar ik mis mijn vrienden enorm.”
Vrienden via Facebook
Hoewel ze hen niet meer kan zien en spreken, heeft Maria toch nog wel contact met haar vrienden uit Bagdad. Sommigen
van hen zijn ook gevlucht en anderen wonen nog in Bagdad, ondanks het grote gevaar. “Gelukkig kan ik via internet contact
hebben met mijn vrienden – christenen én moslims. Via Facebook kan ik ze vragen hoe het met ze is en kunnen we met elkaar
praten. We delen heel veel met elkaar en ik ben blij dat dat nog wel kan.”
Blijf vooruit kijken
Maria moest alles achterlaten maar gaf niet op. Hoe ze het vol heeft gehouden? “Mijn vader en moeder zijn erg belangrijk
voor me geweest. Zij steunen mij en mijn zus en zeggen altijd: ‘Blijf vooruit kijken’. En dat doe ik dan ook. Ga niet in een
hoekje zitten. Blijf niet hangen in dat hele grote probleem. Begin gewoon met iets kleins, dan kom je vanzelf verder.”
-13-