nr. 1. 14 januari 2008 1 januari 2008 Koninklijke HFC - Ex ...

Jan Domhoff sr over 2007 en 1 januari
31 december 2007.
Het is oudejaarsdag 2007, Ignace heeft me de ‘schrijfbeurt’ gegeven en wat Ignace je vraagt daar kan je niet onderuit.
Je hebt gewoon te doen wat er gezegd wordt. Morgen is het de 75ste editie van HFC – Ex Internationals. Een keer
heb ik mee mogen doen ja, 51 jaar geleden Jaap, het absolute hoogtepunt van mijn voetbaljaren. Dit jaar vinden de Ex
Internationals een sterk spelend HFC tegenover zich met mogelijk een kans om, de tegenwoordig jeugdige oudjes, goed
partij te geven.
Wat een merkwaardig jaar om op terug te blikken. Degradatie naar de derde klasse en momenteel met drie punten voorsprong
bovenaan in die klasse en dus kansrijk om terug te keren naar waar we vandaan kwamen. Trainer Rene Anneese
heeft de gehele selectie weten te bezielen met zijn eigen opvattingen omtrent teambilding en de mannen hartverwarmend
aan het voetballen gekregen. En niet alleen het Eerste doet het uitstekend, ook het Tweede elftal doet het prachtig
in de loodzware reserve Hoofdklasse. Heel bijzonder, maar eigenlijk ook heel gewoon, is het om zoveel spelers uit onze
eigen jeugd in de selectie te zien, teruggekeerden te verwelkomen en enkele nieuwe gezichten te zien die perfect in het
HFC-gebeuren passen en waarvan er een is die nog heel veel goals maakt ook......! Kortom, liggen er vreugdevolle
tijden in het verschiet...?
Om bij uitwedstrijden soms midden tussen de meegereisde spelers van het tweede te zitten geeft een goed gevoel en
doet denken aan onze eigen voetbaljaren, zo van allen achter het Eerste.
HFC is op de drempel naar 2008 een bloeiende vereniging waarvan ik, samen met nog ongeveer 150 andere mensen, als
kader graag deel uitmaak. Heerlijk dat de ALV het vrouwenvoetbal heeft toegelaten. We weten nauwelijks waar we die
schatjes moeten laten, maar ze komen er aan. Ik verheug me erop, heb net een nieuwe bril bij Robbie Verstraten aangeschaft
zodat mij niets kan ontgaan.
En tot slot van deze wat mijmerende beschouwing een waarlijk hoogtepunt in mijn leven.
U weet dat onder leiding van Elske Uildriks en drie andere gouden dames, op woensdagavonden een diner gekookt
wordt door moeders van de uitgenodigde jeugdteams. Zo’n 50 jongens per week. ‘Koken voor kanjers’ heten die
prachtige maaltijden. Eigenlijk zouden ze ‘Kanjers voor Kanjers’ genoemd moeten worden. Ik heb het voorrecht om
als ‘voorzanger’ het HFC-lied te mogen indoctrineren. U weet wel : “En er is maar ene club” en van “het blauw en wit
fier bovenaan”, zodat de jeugd nu en in de toekomst dit prachtige lied moeiteloos bij feestelijkheden kan zingen. De
spelers van HFC1 zingen ons clublied zelfs luid na iedere overwinning. Moge er vele volgen.
Goed, enige weken geleden zaten op een woensdagavond de E-tjes aan het diner. De tekst van ons clublied lag keurig
naast de borden en de mannen zongen het na een keer oefenen luidkeels met mij mee. Toen we het twee of drie keer
gezongen hadden liep ik tevreden langs de tafeltjes en gaf ze complimentjes voor hun prestatie en vroeg of ze het leuk
hadden op HFC en ik vertelde van jongetjes van 14 jaar in 1879, de Koekamp met de drie populieren, de eerste bal in
Nederland ooit in de Haarlemmerhout en Dr. Spoelder die in een hele grote stoel op het podium van de Grote Brinkmann
op de Grote Markt in Haarlem in 1944 aan mij en de HFC-jeugd vertelde over zijn en onze club. Het was om zes
uur want heel Nederland moest om 8 uur binnen zijn.
Komt er een E-mannetje op mij af en vroeg: “Meneer, mag ik uw handtekening?..... Ik zei verbaasd ja natuurlijk en ik
zette mijn handtekening met mijn inktvulpen op het papiertje van de tekst van het HFC-lied.
En toen gebeurde het..... toen stonden er ineens zo’n 20 mannetjes om mijn heen. “Meneer, mag ik er ook een op mijn
hand, meneer mag ik er ook een op mijn voorhoofd, ja meneer mag ik er ook een”. En dat allemaal met een vulpen. Ja,
dat ik dat ooit heb mee mogen maken om je, op 73-jarige leeftijd, in je eigen clubhuis een ster te voelen, net zoals Aron
Winter bij ons het veld afloopt met een zwerm kereltjes om zich heen, ook allemaal om een handtekening..... hij elke
dag, ik een keer in een heel lang leven......
Nieuwjaarsdag 2008.
En dan is het weer zover... Beste Wensen.... Gelukkig Nieuwjaar.... Vooral Gezondheid, want dat is het belangrijkste....
en een hele goeie was: Ja, en een beetje liefde als dat zou kunnen.... Maar de eerste drie dus 83 keer...! En zo hoort het
ook op 1 januari. Frits Darlang en ik zaten al vroeg aan de muntenverkoop en de man die ieder jaar met de trein uit
Amersfoort komt was er weer als eerste.
En wat een genoegen om Hans van der Straaten met zijn G-vrienden aan de gang te zien bij de voorwedstrijd tegen
HBC-G. De intense hartelijkheid die de G-vrienden uitstralen is voor ons allen een goed begin van het nieuwe jaar. En