Nr. 39 - juni 2013 - RK Parochie Emmaüs Uithoorn

zakelijk zijn, maar ook de daaruit voortvloeiende
organisatorische en financiële gevolgen.
Zo zijn er blijkens recente financiële overzichten
in ons bisdom al vele parochies die jaarlijks
met aanzienlijke tekorten te maken hebben en
langzaam maar zeker het moment naderen dat
er onvoldoende middelen zijn om nog langer
het kerkgebouw en de parochie te laten voortbestaan.
De toenemende vergrijzing en het
zeer geringe aanbod van kerkparticipanten in
de leeftijdsgroep van 30 – 50 jaar zorgen er
bovendien voor dat de verwachte opbrengst
van de actie Kerkbalans sterk gaat dalen, maar
dat het ook steeds meer moeite kost, zo niet
onmogelijk maakt, om capabele bestuurders te
vinden.
Zoals in ons laatste jaarverslag staat aangegeven,
is de gemiddelde leeftijd van de vrijwilliger
64 jaar en zijn er maar liefst 142 personen
van de in totaal 295 vrijwilligers, d.w.z. bijna de
helft, ouder dan 70 jaar!
Er speelt bovendien in onze regio nog een
heel ander probleem en dat is het gegeven dat
bijna alle kerkgebouwen rijks- of gemeentelijk
monument zijn. Zo is bijvoorbeeld het gemeentebestuur
van Uithoorn van oordeel dat het een
parochie kan verplichten een kerkgebouw dat
op de gemeentelijke monumentenlijst staat te
blijven onderhouden, ook als vaststaat , dat het
kerkgebouw niet meer nodig is en/of waarvan
de parochie de onderhoudskosten niet kan
betalen. Dat zou mogelijk tot faillissement van
de parochie kunnen leiden en bij een fusie met
andere parochies ook financiële consequenties
kunnen hebben voor de fusiepartners. Zolang
daarover geen duidelijkheid is verkregen, kan
er van fusie geen sprake zijn, omdat niemand
erop zit te wachten de lasten van een ander
voor zijn rekening te moeten nemen en de
eigen bestaanszekerheid op het spel te zetten.
Deze vervolgnota met het daaraan gekoppelde
stappenplan voor een route naar fusie van
parochies is voor de besturen van onze regio
aanleiding geweest het overleg te intensiveren,
waarbij zij zich in eerste instantie gebogen
hebben over de essentiële vraag op welke
wijze het gewenste doel bereikt kan worden.
Moet dat een weg zijn van maatregelen die
van bovenaf (lees: bisdom i.c. de commissie)
worden opgelegd of moet dat er een zijn van
geleidelijkheid. Al in de jaren tachtig hebben de
4
bisschoppen Möller van Groningen, Ernst van
Breda en Hemmerle van Aken reeds beklemtoond
dat het beter is dat een gemeenschap op
zondag bij elkaar komt om te vieren - ook al is
er geen sprake van eucharistie - dan geen viering
houden of naar elders moeten gaan waar
wel eucharistie gevierd wordt. Terecht wordt
verwezen naar de vanouds gekende kerkleer,
dat het primaat ligt bij de plaatselijke
geloofsgemeenschap.
In die opvatting hebben zij navolging
gevonden bij o.a. bisschop
Albert Rouet van Poitiers, die de
keuze voor de lokale geloofsgemeenschap
daadwerkelijk in praktijk
heeft gebracht. Zijn beleid
is gebaseerd op twee uitgangspunten:
• Niet opheffen of grootschalig fuseren,
maar juist het ondersteunen en versterken
van plaatselijke gemeenschappen;
• Niet de centrale positie van priester is
het uitgangspunt, maar de geloofskracht
van de lokale gemeenschap. De priester
is dienaar en staat ten dienste van de
gemeenschap in ontwikkeling van geloof
en inzet voor gerechtigheid.
Ervaringen met gemeenschappelijke vieringen
in ons eigen cluster leren dat dit alleen maar
leidt tot sterk teruglopend kerkbezoek. Mensen
zijn er nu eenmaal niet gemakkelijk toe te
bewegen naar een andere kerk te gaan.
In hun vergadering van 17 april jl. hebben de
besturen van de huidige zes parochies in onze
regio heel nadrukkelijk gekozen voor de weg
van de geleidelijkheid om van onderaf aan
de wens en noodzaak van samenwerking te
laten groeien. Dat is mede ingegeven door
het feit, dat een inventarisatie vorig jaar heeft
aangetoond dat alle parochies in onze regio er
voor de komende 5 tot 10 jaar financieel goed
voorstaan en bovendien denken over nog voldoende
menskracht te kunnen beschikken
om een vitale geloofsgemeenschap te zijn.
Het draagvlak om nu versneld tot een fusie te
komen ontbreekt.
Dat betekent overigens niet dat we achterover
blijven leunen en wachten tot het moment dat
een parochie zich meldt niet meer zelfstandig te
kunnen functioneren. Ook onze regio is er van
Bisschop Albert Rouet