Definitief mei 2013 - R.K. Parochie St. Joris

Goede avond
In de jaren tachtig kwam een
medebroeder terug uit Zuid-Amerika. Hij
was ruim 65 en wilde terugkomen terwijl
hij nog in goede gezondheid was. Hij
dacht zo nog de mogelijkheid te hebben
om zich in te zetten in de Nederlandse
Kerk om daar ook nog iets van zijn 40
jarige ervaring als missionaris in te
brengen. Het bestuur van de congregatie
van de H. Geest had een vacature in een
kleine landelijke parochie. Op een dag
meldde hij zich bij het bestuur om te
zeggen, dat hij die vacature niet wilde
invullen. Op de vraag naar het waarom vertelde hij, dat hij rondgelopen had in die parochie en dat
niemand hem begroet had. Natuurlijk kreeg hij daarop de reactie, dat dit toch normaal was omdat
niemand hem nog kende. Hij was niet te vermurwen.
Op het eind van de jaren veertig of misschien begin jaren vijftig was ik bij mijn grootouders. Het was
in de winter. Op een gegeven moment zag mijn grootmoeder een aantal soldaten die blijkbaar op
oefening waren. Mijn grootmoeder had medelijden met ze en nodigde ze uit voor een kop koffie. Je
had die gezichten van die mannen moeten zien. Ze konden het gewoon niet geloven. Ze waren dat
helemaal niet gewend. Maar ze waren wel heel dankbaar.
Jezus trok met zijn apostelen door Samaria. De apostelen waren even weg en Jezus begon een
gesprek met een Samaritaanse vrouw bij een put. Een en al verwondering! Dat kon toch niet, een
Jood die sprak met een Samaritaanse vrouw. Het leven van die vrouw veranderde volledig door dit
alledaags menselijke handelen van Jezus.
Jezus was met zijn apostelen ergens op de grens van het land. Een Syro-Fenisische vrouw richtte het
woord tot hem. Jezus echter zei, dat Hij er niet was voor niet Joden. De vrouw liet zich niet zo maar
afschepen en zei tot Hem dat de honden toch ook mochten profiteren van de kruimels die van de
tafel vielen. En Jezus was om. Hij stelde zijn zienswijze bij.
Jezus werd uitgenodigd om de komen eten bij een tollenaar. Hij ging er op in en trof daar natuurlijk
andere tollenaars aan. Het commentaar van de mensen en zeker die van de wetsgetrouwen was
heftig. Dat weerhield hem niet.
En dan komt het moment, waarop zeer veel mensen uit de gehele wereldgewacht hadden. Habemus
Papam. Wie zou het zijn? Een witte figuur komt naar buiten. Nog wat onwennig. Hij krijgt het woord
en zegt: “Goede avond”. En heel de wereld was om. Toen hij aangaf dat dit gold voor alle mensen
van goede wil, was de euforie compleet. Hoe kan zo iets simpels zo’n indruk maken? Dat moet bij
ons, katholieken, toch vragen oproepen en tot bezinning oproepen over ons doen en laten. Het mag
toch niet zo zijn, dat als wij katholieken iets doen wat heel normaal is, mensen daar van opkijken. En
dan maakt het niet uit of het de paus is of iemand uit de straat of
in het verzorgingshuis. Bedankt, Paus Franciscus, dat u ons
getoond hebt dat je kunt laten zien dat je een navolger van
Christus bent, door te tonen dat je aandacht hebt voor mensen en
dat uit in eenvoudige gebaren of woorden, welke door iedereen
gemaaktof geuit kunnen worden. Dat kan als je jong en sterk
bent, maar ook als je oud of ziek bent, thuis, in ziekenhuizen of
verzorgingshuizen. Laten we de uitdaging oppakken.
Pater Frans Wijnen
R.K. R.K. Federatie Federatie H. H. Maria Maria Maria Magdalena Magdalena – Federatiekatern 1
Drempelpost april 2013 7