marineblad - Kvmo

Roadmap tot juli 2008
Ook de CDS geeft NLMARFOR de tijd, getuige zijn ‘Aanschrijving
Gereedstelling CDS, 2008-2012’. Daarin draagt de CDS NLMAR-
FOR op om vóór 1 juli 2008 volledig operationeel inzetbaar te zijn.
‘Die datum werd gekozen omdat dan de voorbereidingsfase voor
NRF12 aanvangt, waarin wij de geïntegreerde CATF/CLF-staf leveren,
naast een versterkt mariniersbataljon, twee LPD’s, een tanker
en een HOV’, legt Bindt uit. Een beter moment had de CDS overigens
niet kunnen kiezen, blijkt. ‘Dan zal Hr.Ms. Johan de Witt
namelijk opgewerkt en inzetbaar zijn als C2-platform. Tegelijkertijd
is 2MB dan versterkt en beschikken de eenheden dan zowel over
het communicatiesysteem BOWMAN, als over het nieuwe pantservoertuig
Viking. Ten slotte hebben wij dan ook de FOC-status
als CATF/CLF. Een mooi ‘headmark’ om op te sturen.’
Het plan om tot de FOC te komen, heet de ‘CZSK/NLMARFORroadmap’.
Deze is volgens de commandeur een plan met opleidingen,
oefeningen aan de wal en ’LIVEX’-oefeningen, de daarvoor
benodigde eenheden, het personeel, de tijd en het benodigde
geld. ‘De roadmap leggen we vervolgens naast alle andere
plannen binnen CZSK. Dit geeft inzicht in wat kan en wat niet
meer kan. Overigens is het opwerken en gereedstellen van
NLMARFOR over het algemeen helemaal niet strijdig met andere
ambities. De roadmap als geheel eindigt overigens niet in juli
2008, want daarna blijft de behoefte aan een operationeel en
inzetgerede staf in het kader van andere ambities bestaan.’
Procedures kritisch toetsen
Ook bij de onlangs gehouden oefening Orange Marauder (OM
07)lag er veel nadruk op stafniveau. Er werd zelfs alleen maar staf
ingezet. Bindt licht toe waarom. ‘Het ging hier om een zogenoemde
Command Post Exercise (CPX): een oefening voor de staf,
waarbij boven- en naastliggende commandoniveaus plus de aangestuurde
eenheden gesimuleerd worden door kleine teams. Het
doel was het doorlopen van alle staf- en planprocessen, tijdens de
planning en uitvoering van een grote combined/joint amfibische
initial entry-operatie, van humanitaire hulp tot en met peace-enforcing.
Een extra complexe samenstelling van de taakgroep en
omgeving zorgden voor ruim voldoende leerzame frictie voor de
staf. Hierdoor konden we onze Standard Operating Procedures and
Instructions kritisch toetsen en verbeteren. Daarmee kunnen we
een volgende keer, met waarschijnlijk een andere samenstelling
van de staf, de integratie, de planprocessen en de uitvoering nog
beter laten verlopen.’
Om voor deze doelen zoveel eenheden – inclusief oefenvijand –
voor een nationale LIVEX-oefening bijeen te brengen is niet eenvoudig,
zo niet onmogelijk, legt de commandeur uit. ‘Het is een
ongelofelijk stuk duurder en voor de betrokken eenheden is het
niet noodzakelijk een efficiënte oefenperiode. Anderzijds kunnen
in een CPX eenheden ontplooid worden en dingen doen waarvoor
in de echte wereld de oefengebieden niet voor handen zijn.
In een CPX kan je zonder veel compromissen alles op de stafdoelstellingen
richten. Zonodig kun je de oefenklok ook even stopzetten
of terugdraaien en terugkoppeling geven over gevolgde procedures.
Zodoende blijft iedereen ‘in de boot’ en neemt het
lerend vermogen van de staf èn de augmentees enorm toe.’
6
Het beste totaalresultaat
Binnen CZSK wordt gekoerst op integratie tussen de vloot en het
Korps Mariniers. Sloot deze oefening daarop aan? ‘Vóór OM 07
werd een continu gemeenschappelijke planning gebruikt’, blikt
Bindt terug. ‘Dat is goed voor de begripsvorming, maar het vergt
meer en langer praten dan strikt nodig. Bij deze oefening hebben
we geëxperimenteerd met een meer gescheiden planning. Nu
hebben de CATF- en CLF-staven alleen samen gepland waar dat
nodig was. Orange Marauder was natuurlijk wel voor alle bezoekers
aan de oefening een tastbaar voorbeeld van de vergevorderde
vloot-mariniers integratie. Sterker nog, de deelname van
Belgische Paracommando’s en stafofficieren van de CLAS en
CLSK, die naadloos inpasbaar waren, is een uitstekend voorbeeld
van combined/ joint integratie. En dit past nu heel precies in het
‘taakgroepconcept’!’
Bij NLMARFOR is de genoemde integratie volgens de commandeur
een feit. ‘Het betekent onder andere dat we elkaar kennen,
‘omdat we kleiner zijn geworden en
meer gespecialiseerd, is het vertrek
van een enkeling soms het verlies
van een heel expertisegebied’
waarderen, weten waar de ander mee bezig is en wat hij nodig
heeft om zijn werk goed te doen voor het beste totaalresultaat’,
stelt Bindt kernachtig. ‘Het betekent niet dat de specifieke mariniers-
en vlootcultuur is opgedoekt. We kunnen niet zonder.’
Behoefte aan ondernemerschap
Niet alleen de eisen en ambities, zoals verwoord in de roadmap,
vormen een uitdaging voor de komende jaren, vertelt Bindt.
‘Defensiebreed zijn er een aantal schaarse zaken – zoals kennis en
ervaring met ‘Information Operations’, ‘Joint Fires’ en helikopters –
die niet met voldoende capaciteit in alle staven te onderhouden
zijn. Het organiseren van een defensiebrede gereedheid en
beschikbaarheid van dergelijke modules vergt aandacht. Een bijzonder
aandachtspunt is het aanleggen en vullen van een database
met gegevens van potentiële augmentees voor de staf.
Enerzijds verschaft ons dit de mogelijkheid tijdig de benodigde
augmentees voor oefeningen of inzet te identificeren, anderzijds
kunnen we nauwkeurig volgen of mensen in deze pool in aanmerking
komen voor aanvullende opleidingen et cetera. Het streven
is deze database niet te beperken tot het personeel binnen het
CZSK.’
Als een ander belangrijk punt van aandacht ziet de commandeur
het risico van kennisverlies. ‘Dat is daarna onmogelijk of alleen
met een enorme inspanning terug te winnen. Omdat we kleiner
zijn geworden en meer gespecialiseerd, is het vertrek van een
enkeling soms het verlies van een heel expertisegebied. Wat
samenhangt met een gekrompen organisatie waarin nog steeds
veel veranderd, is een afgenomen veerkracht bij veel mensen. Na
grote veranderingen bestaat er een neiging tot cynisme, somber-
NLMARFOR na bijna twee jaar nog steeds abstract begrip? marineblad | juni 2007
7