BEwerken 4-2010.

4
BRBS Recycling zet zich in om een constructieve bijdrage te leveren aan een
duurzaam grondstoffenmanagement in ons land. Recycling van bouw- en sloop-
afval is vanwege besparing op grondstoffen namelijk niet alleen goed voor het
milieu, het draagt ook substantieel bij aan de vermindering van de uitstoot van
broeikasgassen. Een conclusie die in het op 8 september jl. aan prof. dr. Herman
Wijffels aangeboden studie ‘Saving Materials’ van het Copernicus Instituut voor
Milieuwetenschappen en Innovatieve Studies, wordt onderbouwd. Onlangs
vroeg de redactie Wijffels om een korte reactie op dit rapport en zijn standpunt
op verbranden als nuttige toepassing.
“Ik ben blij met dit rapport. Met name met
de daarin beschreven verwerkingsopties.
Het rapport is dan ook een stevige stap in
de goede richting van een kringloopeconomie,
waar ik een overtuigd voorstander
van ben,” geeft Wijffels aan.
Van de overcapaciteit van de afvalverbrandingsinstallaties
(avi’s) in ons land
blijkt evenwel een remmende werking
uit te gaan. Bovendien heeft het er alle
schijn van dat de politiek ‘verbranden’
nog altijd omarmt. De versnelde toekenning
van de R1-status aan enkele avi’s,
subsidiëring van te verbranden biogeen
BEwerken | december 2010
Waarde afvalstromen
moet bepalend zijn voor
verwerkingsmethodiek
en het garanderen van vollast bij onvoldoende
aanbod, vormen daarvoor treffende
bewijzen. En ook vanuit Europa
lijkt geen zetje in de rug te verwachten.
De EU E-efficiëncy formule neigt immers
naar de bruto benadering toe te gaan
in plaats van de, ondermeer door BRBS
Recycling bepleitte, netto benadering.
Deze optie zet de deur wijd open om straks
alle avi’s een R1-status toe te kennen. Wijffels:
“Enige terughoudendheid mijnerzijds
is bij deze specialistische items gepast. Ik
ben geen expert op deze gebieden. Maar
uit waarneming elders herken ik een en
ander wel. Voor een belangrijk deel wijt
ik deze situatie aan maatschappelijke en
bestuurlijke traagheid. Vele jaren is verbranden
als een nette manier gezien om
van afval af te komen. Vandaar dat ook de
politiek dit volop stimuleerde. Inmiddels is
in deze techniek zoveel geïnvesteerd dat
het ‘point of no return’ lijkt te zijn gepasseerd.
De huidige generatie avi’s zouden
idealiter plaats moeten maken voor een
nieuwe generatie avi’s met energieterugwinning.
Zonder kapitaalvernietiging zal
dit echter niet gaan. Daarbij komt dat
continuïteit een van de uitgangspunten
voor een behoorlijk openbaar bestuur is.
Dat verklaart wellicht veel, want even het
roer omgooien is er niet bij.”
Stap verder
Wijffels: “Voortschrijdend inzicht leert ons
echter dat niet langer het op een nette
manier verwijderen van afval centraal
moet staan, maar juist de waarde die afvalstromen
vertegenwoordigen. Hergebruik
van materiaalstromen voor een volgende
productiecyclus domineert het ‘nieuwe
denken’. Helaas is dit ‘nieuwe denken’
nog altijd geen gemeengoed en belemmeren
voorgaande oplossingen deze insteek.
Een richting, die de recyclingbranche aanspreekt!
Maar wat wij zien is dat we de
voorsprong, die Nederland had op het
gebied van recycling, kwijt raken. En helaas
niet doordat ook andere landen onze
aanpak en doelstellingen kopiëren, maar
doordat bestuurlijk Nederland een pas op
de plaats maakt of zelfs een stap terug
doet. Dat laatste zien we bijvoorbeeld aan
de CO 2 -doelstellingen. Het milieu legt het
af tegen de economie.
“Die trend doet zich op meer terreinen
voor. Ik noem dat het retro-klimaat. Er
is sprake van een vastgeroest adagium:
koploper willen zijn, schaadt de concurrentiepositie.
Om niet al te zeer uit de pas
te lopen, wordt dan een stap terug gezet.
Dat zie je nu bijvoorbeeld bij de CO 2 -emis-