610 jaar jeugdzorg in Kennemerland - OCK het Spalier

32
Het Spalier
Het Spalier omvatte een twintigtal locaties en een aanzienlijke
diversiteit aan hulpverleningsvarianten: ambulant, deeltijd
(dagbehandeling) en voltijd (residentieel). Ruim 300 medewerkers
telde de organisatie, waarbij de diensten financiën, accommodatie,
systeembeheer, P&O alsmede de directie waren ondergebracht in
een bedrijfsbureau.
Zo-zo-zo beleid
De golf van fusies die uiteindelijk leidde tot
het ontstaan van Het Spalier, werd ingegeven
door het landelijk overheidsbeleid. Begin jaren
negentig werd de Wet op de Jeugdhulpverlening
ingevoerd. Deze wet ging uit van het
zogenaamde ‘zo-zo-zo beleid’. De hulpverlening
diende zo dicht mogelijk bij huis te
geschieden, zo kort en zo licht mogelijk.
Ombouw van bedden naar stoelen en van
stoelen naar ambulante plekken, dat was het
parool.
Zo dicht mogelijk bij huis,
zo kort en zo licht mogelijk
Ook ging dit systeem uit van de zogenaamde
onafhankelijke plaatser. Waren voor het MKD,
Boddaert en het MKT de Riaggs belangrijke
plaatsers, voor de residentiële zorg van het
MKT en de andere voorzieningen waren dat
ook de justitiële (voogdij)instellingen.
Daarnaast moest de Wet op de Jeugdhulpverlening
een einde maken aan de grote versnippering
van voorzieningen in de jeugdzorg.
De 800 instellingen op landelijke schaal
moesten teruggebracht worden tot 80 grotere