Nieuwpoort 1904 - Recollecting Landscapes

ken en vier hectare schorren kreeg samen met het omringende
ecologisch waardevol gebied de bestemming ‘natuurreservaat’
op het gewestplan.
De zeemachtbasis was in de jaren zeventig enkel nog als zeevaartschool
in gebruik. In 1980 werd voorgesteld de basis te
verkopen waarbij het dok door het ministerie van Openbare
Werken zou worden omgebouwd tot jachtdok.
Naast deze ruimtelijke projecten, die vooral het kwantitatieve
aspect bepaalden, was ook de milieukwaliteit een belangrijk
aandachtspunt. Vanaf de Tweede Wereldoorlog is in het
IJzerbekken immers een graduele verslechtering van de
waterkwaliteit waar te nemen. Aangezien nog geen sprake was
van rioolwaterzuivering, kwam via de IJzer twee maal per dag
sterk vervuild water de monding binnen. En bovendien werd
het ongezuiverde afvalwater van de gemeenten Lombardsijde
en Westende geloosd langs de kreek van Lombardsijde. Het
gevolg was vooral een sterke eutrofiëring, een overdadige
toename van de natuurlijke voedselrijkdom, met vergrassing
van de schorre tot gevolg. Deze vergrassing werd nog versterkt
door het uitblijven van een intensief beheer. Het vee, dat ten
tijde van Massart de schorrevegetatie kort hield, was niet meer
aanwezig.
Natuur en landschap maken nog altijd het grootste deel uit van
de foto van Charlier. Toch is de situatie helemaal anders dan
in 1904. Waar de kreek toen deel uitmaakte van een groter
geheel van slikken en schorren, is ze nu bijna het enige overblijvende
element. Langs de linkerkant wordt het natuurlijke deel
begrensd door de jachthaveninfrastructuur. Aan de rechterkant
239
[NGI]