Reisverslag Fons Bus - 2008 - Aman-Iman

Wij zijn helemaal zwart geworden en Abakoula helemaal blank van de vermoeidheid. Morgen
vertrekken we naar het dorp en bezoeken onderweg een aantal installatie. Geweldig nieuws
trouwens van Afrikanieuws
groetjes Fons
De smsjes van deze dag.
27 maart 2008 – 08.50 uur
Hoi tante Ans, Vanuit een heel warm Niger, 45 graden proficiat met uw verjaardag. Groetjes Fons
Vrijdag 28 maart
’s Morgens rustig aangedaan, ontbijten met stokbrood, warme groente en thee. Abakoula en ik
gaan samen naar Hydrolique en Tanakra. Jo blijft achter, hij voelt zich nog steeds niet helemaal fit.
Bij Hydrolique krijgen we allerlei kaarten te zien en
we mogen de nodige documenten meenemen, die
belangrijk zijn voor de voortgang voor ons project.
Daarna de mail van Basja lezen en op de stick
zetten, zodat we straks hiermee verder kunnen. We
sturen haar onze aanvullingen door en vragen haar
om commentaar te geven. Abakoula en ik gaan
nog even de stad in om boodschappen te doen. Een
taxi krijgen in Tahoua krijgen is veel moeilijker te
krijgen dan in Niamey. Abakoula heeft zijn boekje
in Niamey vergeten, gelukkig dat het geen
probleem is. Euro’s kunnen hier niet gewisseld
Trots op hun pennen
worden. We moeten naar een bank om de hoek,
deze is echter gesloten, dus helaas. Boodschappen
gehaald, inclusief droge koekjes voor Jo. Abakoula
laat voor de winkel zijn nagels manicuren, terwijl wij wachten op de auto van Tanakra. De man uit
de winkel komt meteen spontaan alcohol brengen. De jongens die op de straat werken, nemen het
niet zo nauw met de hygiëne. Terug in het huisje, wacht er weer iemand op ons. Hij geeft ons als
advies om van de minister van Binnenlandse Zaken toch een soort commitment te krijgen. Terug in
Niamey zullen we dit toch zeker proberen, misschien wel een goede manier om sponsors in Europa
over de streep te halen. De financiën even in orde maken en onze plannen bijstellen. Weer eten
gebracht door de mensen van Tanakra, lekkere spaghetti met saus van kool en aardappels. Weer
met heel veel olie klaargemaakt. Daarna alles ingepakt voor de reis naar Inadougoum. Abakoula
heeft drie originele kleden gekocht voor ons. Morgen dus als echte Touareg door het land reizen.
Koffer met alle spulletjes ingepakt voor de kinderen, alleen de pomp voor de ballen is stuk. De oom
van Abakoula zal kijken of hij deze kan repareren. Abakoula is nog even naar de bank geweest,
maar helaas geen euro’s inwisselen voor CFA. Hij krijgt het advies om op de zwarte markt euro’s te
wisselen voor CFA. Onder begeleiding van een militair heeft hij daar geld kunnen omwisselen. De
militair heeft zelf een hele tijd met hem gewacht totdat de handelaar komt opdagen. Dit noem je
pas service van de overheid!
Na het eten nog naar de vrouwen gegaan, die
voor Aman-Iman de armbandjes maken. De
vrouwen zijn bezig om bandjes te maken. Een
zeer arbeidsintensief werkje. De vrouwen
kunnen ongeveer drie bandjes per dag maken.
Alles wordt met de hand gedaan, looien, snijden,
kleuren, naaien etc. De brillen die ik
meegenomen heb, worden meteen
uitgeprobeerd en bewonderd. Ook hier krijgen
we weer een glaasje van originele thee
aangeboden. Op de terugweg genieten we van
een schitterend uitzicht over een groene vallei.
Terug in het huisje niet veel meer gedaan. We
zijn redelijk vroeg naar bed gegaan,
Onze kanjers in Tahoua
17