t Zout mei 2012.pdf - Heilige Lebuinus

Het Pinkstervuur
Johannes de Doper zei tegen zijn toehoorders: ‘Ik doop jullie met
water, maar er komt iemand die meer vermag dan ik, ik ben zelfs
niet goed genoeg om de riemen van zijn sandalen los te maken.
Hij zal jullie dopen met de Heilige Geest en met vuur;’ Lucas 3:16.
Jezus doopt met de Heilige Geest en met vuur. Wat is de betekenis
van dit vuur?
De eerste keer dat Jezus doopte met de Heilige Geest, op die eerste
Pinksterdag, verschenen er op de hoofden van de volgelingen
van Jezus tongen als van vuur. In Handelingen wordt er meer
verteld over groepen Christenen die worden vervuld van de Heilige
Geest, maar dit is de enige keer dat de vuurtongen worden
genoemd. Dat Jezus ons doopt met vuur betekent dus meer dan
alleen maar deze uiterlijke verschijning.
De Heilige Geest maakt ons – hoe dan ook – vurig. Dit betekent
meer dan enthousiasme. Enthousiasme voor God is iets dat kan
komen en gaan. Het lijkt afhankelijk te zijn van onze gevoelens,
onze emoties. Maar dat is niet de bedoeling. Onze verhouding
met God zou niet afhankelijk moeten zijn van ons gevoel. Als
het ons even tegenzit, kunnen we natuurlijk niet met authentiek
enthousiasme over God spreken, maar ook dan moeten wij Hem
willen dienen en van Hem houden. De verbondenheid met God
heeft dus iets van onze relatie tot al onze geliefden: wij proberen
er voor hen te zijn in voor- en tegenspoed. Pas als de relatie grondig
bekoelt, kunnen we dat laatste niet meer opbrengen.
In het gewone leven onderhouden we de relaties door voor elkaar
tijd te nemen en met elkaar te praten. In geval van God noemen
wij dit bidden, daarom tot slot:
Kom, Schepper, Geest, daal tot ons neer,
Houdt Gij bij ons uw intocht Heer;
Vervul het hart…
Gij zijt de gave Gods, (…)
De bron waaruit het leven springt,
Het liefdesvuur dat ons doordringt.
Kom, Schepper, Geest…
Pastoor Joachim Skiba
Lezen met Johannes
Op weg naar Pinksteren nemen we in het
Marcusjaar onze toevlucht tot het Johannesevangelie.
Johannes is de enige evangelist die
uitgebreid vertelt over de toespraken van Jezus
tijdens het Laatste Avondmaal. De eerlijkheid
gebiedt te zeggen dat Johannes ze tientallen jaren
later opschreef. Ze zijn sterk gekleurd door het
geloof in de verrezen Heer en roepen telkens op
tot onderlinge verbondenheid en het voortbrengen
van vruchten.
‘t zout - mei 2012
PAstOres
In Johannes 15, 1-9 gebruikt Jezus het prachtige
beeld van de wijnstok, de wijngaardenier, de ranken en de
druiven om de verbondenheid tot uitdrukking te brengen. Ik ben
de ware wijnstok en mijn Vader is de wijngaardenier. Als een
van mijn ranken geen vrucht draagt, snoeit Hij die weg. En als
een rank wel vrucht draagt, snoeit Hij die bij, zodat ze gezuiverd
wordt en nog rijkelijker vrucht draagt.
Wij komen tot ons recht als we verbonden zijn met Jezus, als zijn
levenskracht door ons stroomt. Dan brengen we vruchten voort.
Die vruchten kunnen niets anders zijn dan liefdevolle verbondenheid,
werken van liefdadigheid (caritas) doen. God de Vader
helpt ons erbij. Maar wel met het snoeimes. Wat slecht is moet
weg, juist om het goede te bevorderen.
Laten we met elkaar verbonden blijven, jullie en Ik, want zoals
een rank geen vrucht kan dragen uit eigen kracht, maar alleen als
ze verbonden blijft met de wijnstok, zo kunnen ook jullie geen
vrucht dragen als je niet met Mij verbonden blijft. God en mens
worden hier niet tegen elkaar uitgespeeld. De ranken (mensen)
zelf brengen de vruchten voort, maar de mogelijkheid daartoe
wordt door de wijnstok (Jezus) geschonken. Zonder levenssap
verdort de rank. Het vraagt wel om een keuze van de ranken.
En hier springt het beeld uit zijn voegen, want ranken kunnen
niet kiezen. De leerlingen (wij!) daarentegen kunnen wel kiezen.
Vrucht draag je als je gelovig verbonden bent met Jezus en daardoor
met de Vader. Dan kan de sapstroom van de liefde blijven
stromen.
Marc Brinkhuis
5