nr. 4. 3 september 2007 D1 in het nieuw - Koninklijke HFC

Zondag 2 september 2007 - Fortuna Wormerveer - Kon. HFC 1-5
Wat zegt deze wedstrijd? Dat is de vraag waar we met z’n allen na afloop mee zaten. De eerste wedstrijd in
de derde klasse te beginnen met een 5-1 overwinning, en wel in een uitwedstrijd, is natuurlijk een geweldige
opsteker. Maar om nu al, zoals het programmaboekje van het 100-jarige Fortuna vermeldde, van een kampioenskandidaat
te spreken gaat wat ver.
De oefencampagne met diverse wedstrijden om de Districtsbeker en de Haarlems Dagblad Cup waren we redelijk
goed doorgekomen. Daaruit bleek in elk geval dat we weer konden scoren, maar het aantal tegendoelpunten
gaf aan dat in de verdediging nog gezocht werd naar de juiste balans. Aan reservekeeper Tim Wiering
lag dat zeker niet, want hij bleek een uitstekende vervanger te zijn geweest voor de geblesseerde Gerard van
Rossum.
Vandaag moest trainer René Anneese vlak vóór aanvang het verdedigingsplan al wijzigen doordat Michiel
Lindenhovius tijdens de warming-up nog te veel last van een tegen AFC opgelopen blessure bleek te hebben.
En een tweede aanpassing was nodig toen Daniël Vijselaar al twee minuten na het begin geblesseerd
naar de kant moest.
Gedurende de hele eerste helft deden zich wat onzekere momenten in de achterhoede voor en sterkere tegenstanders
dan Fortuna zouden het soms wel erg riskante optreden ongetwijfeld uitgebuit hebben. Zeker in
de laatste 25 minuten voor de rust, toen een verdedigingsfout de tegentreffer betekende, nadat we in de 12e
en 14e minuut op een comfortabele 2-0 voorsprong waren gekomen. In een mooie combinatie met Wesley
Kamerbeek schoof Joost Cornelissen de 0-1 binnen en twee minuten later leverde Bart Nelis de bal slim in
bij Elzo Noija die Wesley Kamerbeek in stelling bracht. Deze aarzelde niet en schoot de 0-2 hoog binnen. Er
leek geen vuiltje aan de lucht, maar na het onverwachte tegendoelpunt sloop er enige aarzeling in de ploeg.
Gelukkig haalden we verder ongeschonden de rust. Na de hervatting pakten we de zaken energiek aan
hetgeen na een minuut of zes zijn beloning vond in een rake schuiver van Bart Nelissen die een strak ingespeelde
bal van Geert Luijten koelbloedig verzilverde. Tien minuten later bereikte Hans van Laar Elzo Noija
op de rechterflank die de bal laag voortrok waarna Joost Cornelissen als een duveltje uit een doosje de 1-4
binnengleed. Kort daarop werd de licht geblesseerde Maarten Wolff vervangen door Rosco van Amsterdam
en werd Leo Belloni ingebracht voor Hans van Laar. Na enig goochelwerk bij de cornervlag van Wesley
Kamerbeek voltooide Joost Cornelissen met zijn derde doelpunt zijn hattrick en gooide daarmee met 1-5
de wedstrijd definitief op slot. Rosco van Amsterdam had nog pech toen zijn vrije trap op de paal belandde,
maar met deze einduitslag konden we toch meer dan tevreden zijn.
Weliswaar groeide in de tweede helft het zelfvertrouwen in de achterhoede, met Geert Luijten als grote
stabiele factor, hoewel we langs de kant toch een enkele maal de billen samenknepen bij wat al te laconieke
ingrepen van onze verdediging. Aan deze schoonheidsfouten zal echt gewerkt moeten worden willen we in
de loop van de competitie niet tegen een aantal zeperds aanlopen. Voorlopig ziet het er echter zonnig uit. De
vraag blijft natuurlijk wat deze eerste overwinning zegt.
In elk geval drie punten. En da’s best lekker.
Bert Vermeer
Opstelling: Gerard van Rossum, Jurjen Sondorp, Geert Luijten, Hernan Noorman, Elzo Noija, Maarten
Wolff (61’ Rosco van Amsterdam), Jochem Lindenhovius, Daniël Vijselaar (2’ Hans van Laar, 76’ Leo Belloni),
Wesley Kamerbeek, Bart Nelis, Joost Cornelissen en Jochem Lindenhovius.