Download PDF - de Muse

De kerk van Drogenbos is een rustpunt in een drukke
gemeente.
Het Centrum
Intussen begreep pastoor Fineau, meer
dan iemand anders, dat een gemeenschap
een gemeenschapshuis nodig
heeft. En zo ontstond het Centrum.
Het werd een gebouw dat ter beschikking
stond van de verenigingen. Daniel
De Sutter herinnert zich: ‘Heel
Drogenbos heeft zich in die periode
ingezet om dit financieel mogelijk te
maken. Er werd gefeest, we organiseerden
omhalingen, je kan het zo gek niet
bedenken of we organiseerden het.
Heel wat mensen hielpen vloeren
leggen, schilderen en opkuisen.’
In 1964 werd het Centrum officieel
geopend. ‘Nest Janssens, een coryfee
van detoenmalige BRT, zorgde voor
de regie van het feest en nodigde heel
wat vedetten uit. Zo zijn Willy
Lustenhouwer, Nonkel Bob, Pol en
Henri Jacqmijns en de hele ploeg van
Sportweekend in Drogenbos te gast
geweest. Om nog maar te zwijgen van
onze plaatselijke vedette Gerarke
Plasch, alias Jean-Baptist Vande Velde,
die in zijn sappigste dialect de mensen
aan het lachen bracht. De sportvedetten,
met Jef Jurion aan kop, deelden in
een hoekje van de zaal met een goede
fles whisky handtekeningen uit. De
zaal was veel te klein, maar het
enthousiasme was enorm’, vertelt
Daniel. Daniel De Sutter wil graag ook
burgemeester Calmeyn bedanken, die
het Centrum met de gemeente kocht
en op die manier voorkwam dat bijna
50 jaar aan gemeenschapsleven en
herinneringen, inzet en opoffering van
de inwoners verloren zouden gaan.
De Grote Baan
De volgende halte is de Grote Baan.
‘Het centrum is dan wel aangegroeid
met de parochielokalen, het café is nog
open en de feestzaal wordt veel
gebruikt, maar zelden door de mensen
van Drogenbos. De vele parochiefeesten,
familiefeesten van jeugdbewegingen,
vergaderingen van gepensioneerden
en verenigingen, voordrachten en
filmvoorstellingen. Het is allemaal
voorbij en soms word je daar wel eens
weemoedig van’, zegt Daniel De Sutter.
We steken even de straat over en belanden
zo aan de hoeve van Felix De
Boeck. ‘Dankzij monseigneur Marcel
Uylebroeck, de opvolger van Cardijn,
een geboren en getogen Drogenbossenaar
uit de Sterstraat, ben ik er op een
dag op bezoek geweest. Het was een
echte ontdekking! De verborgen
schatten op die zolder, waar Felix ons
urenlang het ene kunstwerk na het
andere toonde, dikwijls met een
verhaal erbij, waren indrukwekkend.
Ook de filosofie en mening van Felix
over vele dingen lieten sporen na. Ik
ben later nog dikwijls teruggekeerd en
steeds (op geestelijk vlak) iets rijker
teruggekomen.’Achter het huis lopen
we even rond en Daniel laat de stilte en
de herinneringen in zich opborrelen.
Vandaag de dag wordt er weer werk
gemaakt van het onderhoud van de
tuintjes en de oven is weer gerestaureerd.
Daniel: ‘In gedachten zit ik weer
op de bank onder het venster te
genieten van een mooie zomerdag en
te filosoferen over eenvoudige dingen.
Het leven kon toch eenvoudig zijn en
zo rustig als je er maar voor open wilde
staan.’ De bloemen rond het huis doen
Daniel spontaan denken aan dat andere
fenomeen in Drogenbos: de processie.
De processie
In de lente van 1966 ging voor de
laatste keer de processie door Drogenbos.
Een eeuwenoude traditie ging
toen verloren. ‘De processie was een
kleurrijke stoet waarin taferelen uit de
bijbel werden uitgebeeld, maar waar
vooral het Heilig sacrament feestelijk
door de straten werd gedragen en
vereerd. De fanfare en de zangkoren
waren ook van de partij en enkele jaren
was er zelfs een muziekkapel van de
Chiro.’ Daniel begeleidde jarenlang de
catechese voor de jeugd. ‘We organiseerden
weekends, acties voor 11.11.11
… We probeerden de jongeren te
motiveren om open staan voor een
betere wereld. Deze tekst, gepubliceerd
op de kalender van 1982 en gemaakt
uit de gemeente 07
Kapel beneden aan de Marie Collartstraat.
door de jeugdcatechese, ligt me na aan
het hart: Het is allemaal anders dan
toen. De huizen, de mensen, de
dingen. Wat bleef is de zon, de wolken,
wat groen. Genoeg om te blijven
zingen.’ Daniel: ‘En genoeg om in
Drogenbos te blijven wonen.’
Ondertussen legt Daniel De Sutter zich
toe om, samen met zijn vrienden van
Sicca Silva Droogenbosch, zoveel
mogelijk erfgoed van onze gemeente te
bewaren. Want met de vele echte oude
Drogenbossenaren verdwijnen ook
heel wat herinneringen.
Daniel De Sutter herinnert zich nog
enkele anekdotes:
> ‘Tijdens een pensenkermis in het
patronaat in de winter was het zo
koud dat de gasfles, die buitenstond,
bevroren was. We hebben de fles dan
moeten beschermen tegen de kou
om onze pensen te kunnen bakken.’
> ‘Met een afgebroken duivenkot werd
op het binnenplein van het patronaat
een lokaaltje gebouwd waar de mutualiteit
zijn zittingen kon houden.’
> ‘Charlie Melsen kweekte een varken
en wanneer dat werd geslacht organiseerde
de groep vrienden een echte
pensenkermis.’
> ‘In het patronaat werden ook quizzen
gehouden. Meester Paul Vander
Oost was de Quizmaster en één van
de vragen luidde: welke tekst staat
er op de witsteen die Pastoor Davids
aan de westkant van de kerk liet
plaatsen? Het antwoord was: God
ziet U! Doe uw vuiligheid op straat. De
plaats is heilig waar gij staat.’