officieel orgaan van de afdeling parachutespringen koninklijke ...

TEKST & FOTO: HENNY WIGGERS
PARASKI
EN OLYMPISCHE
WINTERSPELEN
De meeste disciplines kunnen het gehele
jaar door in alle vier de seizoenen beoefend
worden. Tegenwoordig zelfs ook
indoors. Bij Paraski is de winter echter de enige
periode die geschikt is. Ook al kunnen we indoor
skiën (zoals recent in Dubai) de afstanden zijn
verre van de vereiste moeilijkheidsgraad. In een
tijdsbestek van meestal slechts 2 maanden vinden
de 4 belangrijkste wedstrijden plaats. Elk seizoen
bestaat uit 3 Europa Cups en een WC of WK. Voor
ons “vlak landers” veel reizen dus. Helaas wordt het
vaste Paraski Team Teuge steeds kleiner zodat ik
vaak als enige Nederlander afreis naar de Alpen.
Voor diegenen die geen voorstelling hebben van
Paraski staat er in de insert een korte uitleg.
Dit jaar begon het seizoen lekker vroeg met een
wedstrijd eind December in Zwitserland gevolgd
door de 3 Europa Cup wedstrijden in St. Johann
Oostenrijk, Unterammergau Duitsland en Kobla
Slovenië. Het seizoen wordt afgesloten met de
WK in Gosau O’rijk (28 Feb – 5 Maart). Deelnemers
dit jaar zijn Edu Mertz, Johan Wiltink en ondergetekende.
De wedstrijd in Unterammergau heb ik
helaas moeten missen vanwege de deelname in
Dubai. In principe zijn de Europa Cup wedstrijden
tevens de open Nationale kampioenschappen.
Naast deze 3 zijn er dit jaar ook open Nationale
kampioenschappen in (de genoemde wedstrijd)
in Zwitserland, Sarajevo Bosnië Herzegovina en
Sochi Rusland. Voldoende keuze derhalve om de
hele winter door te kunnen (Para)skiën.
Het ski gebied van Sochi zal in 2014 dienen als hoofd
locatie voor de Olympische Winterspelen. Voor de
Zomerspelen heeft Parachutespringen in mijn ogen
(en met mij vele anderen) geen enkele kans om
toegelaten te worden. Hoofdargument is dat we
gebruik maken van gemotoriseerde hulpmiddelen.
Echter bij de winter spelen lijkt er nog ruimte te zijn
voor nieuwe sporten. Men is daar bijvoorbeeld al
gewend aan het gebruik van liften. Ook al is de
kans super miniem we zullen er alles aan moeten
doen om de mogelijkheden tot op de bodem uit
te zoeken. Naast Vice President van subcommittee
Paraski binnen de IPC ben ik als grootste voorvechter
aangesteld als voorzitter van de werkgroep Olympic
Discipline Paraski. Inmiddels hebben we al heel
wat informele gesprekken gehad en telkenmale
komt er naar voren dat de Olympische wereld erg
gecharmeerd is van het historische verhaal van deze
sport. Echter, men geeft ook aan dat de kans nul is
om een nieuwe sport toe te voegen als combinatie
van een al bestaande sport (reuzenslalom skiën).
Vandaar dat ik een alternatief heb voorgesteld. In
plaats van reuzenslalom een skiwedstrijd die begint
met wijde bochten (reuzenslalom, behorende bij de
historische open vlakte na landing) en langzaamaan
verandert in korte bochten (slalom, behorende bij
de moeilijk bereikbare plaats van het slachto er).
Nieuw en erg lastig vanwege de veranderende
techniek tijdens de afdaling.
Ter voorbereiding heeft Rusland de intentie uitgesproken
om in 2013 een WC en 2014 een WK
te willen organiseren. Intussen zullen we trachten
om de WK als demonstratie aan de OS te plakken.
Een stevige uitdaging. Ook zullen we in de
tussenliggende jaren een nieuwe variant voor
het skiën ontwikkelen. Uiteraard staat de Paraski
gemeenschap niet te trappelen om hun discipline
te veranderen maar niet geschoten is altijd mis.
PARASKI
Paraski begon in Zwitserland in het begin van de jaren
zestig, toen Zwitserse skiërs het bedachten als een manier
om sporters die vast kwamen te zitten op een berg te
redden. Het idee was om uit een vliegtuig te springen,
te landen in de nabijheid van een slachto er en op ski’s
het slachto er naar beneden te evacueren. Vandaag de
dag hebben turbine helikopters de plaats van paraskiërs
als winterse redders ingenomen. Maar paraski is verder
geëvolueerd tot sport, waarbij deelnemers met een parachute
op een berghelling landen, ski’s aantrekken en
een parcours naar beneden racen.
Een wedstrijd bestaat uit een precisielanding met PA chute,
gevolgd door een afdaling reuzenslalom. Elke deelnemer
maakt zes sprongen vanaf 3,000 voet, met een landing
op een PA-schijf op een helling van 30 graden. Daarnaast
staan twee afdalingen van 1000 meter door 30 tot 35
poortjes op het programma. De sprongen worden door
de FAI gereguleerd, de afdalingen door de FIS. Voor elke
centimeter die een deelnemer landt naast de stip en elke
0.32 seconde langzamer dan de snelste skiër krijgt men een
strafpunt. De deelnemer met de minste strafpunten wint.
27