gazette juni 2004 - Gent

Sint Rochus Gazette juni 2004 - 4
Hij kwam...hij ging. Jaar na jaar.... steeds zijn kennis
uitbreidend.
Dit is het verhaal van een broeder die op rijpere leeftijd,
uiteindelijk zijn “stek” gevonden heeft in het zonnige
zuiden.
Reeds op jonge, weerspannige leeftijd moest hij zijn
kennis uitbreiden buiten de Nederlandse landsgrenzen.
Als belangrijk veehandelsbedrijf, hadden zijn ouders
uiteraard diverse contacten in Europa.
Dat was dan ook de ideale manier om de rebelse zoon
wat te laten afkoelen en het vak beter aan te leren.
Zo begon een zwerftocht alover Frankrijk, Italië,
Duitsland en uiteindelijk Schotland, waar de familie
een bedrijf bezat. Onze broeder kon daar voor enige
tijd de “puntjes op de i“ gaan zetten en zijn kunnen als
handelsman bewijzen.
Na zijn succesvolle aanpak had hij blijkbaar zijn
thuisbasis gevonden, doch onder moeders ijzeren hand
en druk werd de thuisreis opnieuw aangevat.
Uiteindelijk verzeilde hij in ons Belgenland en na een
succesvol compagnonschap, vestigde hij zich in de
bloemenstad Gent. Hoe kon het anders...... van veehandelaar
naar bloemenhandelaar is maar een stap.
Begrijpe wie begrijpen kan ?
Een nieuwe uitdaging, doch blijkbaar met groot succes,
want daar vond hij zijn superbloem tussen de
bloemen in een groene vallei. Aldus werd een driftige
Nederlandse stier een rustige, noeste buffel.
Het moment was gekomen om nieuwe uitdagingen
aan te gaan. Eens te meer was het maar een “kleine
stap“... van bloemenhandelaar naar industrieel/fabrikant
van dakkoffers en aanverwanten. Zo werd Deck-
Line synoniem voor kwaliteit en een gevestigde waarde
in binnen- en buitenland.
Na een tiental jaren van hard labeur, ten koste van de
gezondheid, en een ervaring rijker, werd de zaak succesvol
verkocht. De “trekmicrobe“ begon te steken
want blijkbaar was het moment gekomen om hun
jarenlange “droom” te verwezelijken.
Met vrouwtje Ann werd dan ook besloten een uitgestrekt
landgoed aan te kopen in de streek die zij zo
goed kenden van hun jaarlijkse vakanties nl. de
Dordogne.
Op vrijdag 28 mei vond de derde
editie plaats van de individuele herdenkingsschieting
ter nagedachtenis
van Nationaal Voorzitter Charles
Declercq, in de lokalen van de
Sablon, dit jaar op 10 m zonder
diopter. Dit derde treffen bracht zo
weinig volk op de been dat beslist
werd deze wedstrijd – die normaal 8
jaar zou ingericht worden – vroegtijdig
te stoppen. De organisatoren
zullen op basis van de geschoten
wedstrijden beslissen wie de mooie
Een veelzijdig immigrant
Uit het oog,
uit het hart?
In memoriam Charles Declercq:
individuele schieting 10 m, Peter
boekt eenzame winst in Brussel
kristallen vaas in de wacht sleept.
Als ik het goed heb, nam Keizer
Carlo Schollaert deel aan de eerste
wedstrijd met de balboog. Vorig jaar
Met man en macht werden de werken aangevat om het
prachtige landhuis, waar voorheen wijnbouwers huisden,
te restaureren in zijn oorspronkelijke staat en om
te vormen in een gezellig “Chambres d’Hôtes“. Het
zoveelste talent van onze broeder Ruud nl. een kok
werd geboren. Ik kan u verzekeren, gezien mijn recent
verblijf aldaar, een kok met enkele sterren !
Vrouwtje Ann is zeker in haar element want de rust,
de prachtige omgeving, de natuur en haar eeuwige
bezorgdheid om dieren, waar zij nu ruimte voor heeft,
is voor haar het ultieme tot het einde der dagen.
Of ongedurige echtgenoot Ruud uiteindelijk en definitief
zijn “stek” gevonden heeft zal de toekomst uitmaken!
Het is voor eenieder die zich naar het Zuiden begeeft,
een aanrader even te stoppen in de Dordogne, met
name in Nojals et Clottes, nabij Bergerac en even te
vertoeven op het domein “Au Marchay“, genietend
van de kookkunst van onze broeder Ruud en zijn
regionale specialiteiten, de rust en het knusse verblijf
onder toezicht van vrouwtje Ann.
Hopelijk zien wij hen nog dikwijls in onze Gilde waar
zij steeds van harte welkom zijn. Uiteraard wensen
wij hen nog veel succes toe en hopen dat hun droom
eeuwige realiteit wordt.
Marc Reynvoet
bleven we afwezig tijdens de schieting
op 20 m, die gewonnen werd
door onze Gentse collega’s van
Sint-Joris. Ik vond het mijn plicht
om ook mijn steentje bij te dragen
en de nagedachtenis van Charles in
eer te houden. Na enige navraag
zonder succes, trok ik dan maar
alleen ten strijde en dat dan wel met
succes: winst met 99/100.
Afwachten wat dit betekent in de
uiteindelijke beslissing voor de toewijzing
van de beker.