Voormalige polders Polderdistrict Brummen-Voorst 1825-1959 - Coda

INLEIDING
De oudste in dit archief aanwezige stukken dateren van 1731 en betreffen de Zindersche Mark(t), ook
wel Sinderensche Kley of Buirschap Sinderen genaamd.
Hoe lang deze mark als zodanig al bestond valt moeilijk na te gaan; uit een verpondingkohier van
1648 blijkt echter, dat de geërfden van Sinderen destijds reeds een waard aan de IJssel bezaten.
Hierbij dienst te worden opgemerkt, dat de bedding van de IJssel in dit gebied zich in de loop der
tijden belangrijk heeft gewijzigd.
In de nog aanwezige archiefstukken blijkt van gemeentegronden niets meer en is er nog slechts
sprake van zorg voor dijken, wegen, bruggen, duikers etc.
Bij zeer ernstige doorbraken van de zomerdijken was het gewoonte dat vanwege de marke– richter bij
publicatie en kerke spraak niet alleen de geërfden van de Sinderensche mark maar tevens de
ingelanden van de aangrenzende Voorsterklei als geïnteresseerden bijeen werden geroepen om over
de toestand van de dijken, die beide klein omringden, te beraadslagen.
Deze geïnteresseerden van buiten de mark droegen dan eveneens bij in de kosten van herstel of
verbeteringen. De bijeenkomsten der markegenoten vonden gewoonlijk plaats in de herberg “De
(bonte) Beer” te Voorst.
Een in 1801 uit de geërfden van beide kleien benoemde commissie gaf met een goed uitgewerkt plan
een modern dijkbestuur met grote bevoegdheden in overweging. Tot uitvoering hiervan, evenmin als
van als van dat tot officiële samenvoeging van de Zinderensche Kley (453 ½ morgen) en de
Voorsterklei ( 431 ¼ morgen ) tot een mark, is het echter niet gekomen.
Een klacht, in het jaar 1808 bij de Minister van Waterstaat ingekomen, betreffende de
weigerachtigheid van een zekere Jan IJsseldijk om een aan hem in eigendom toebehorend
dijksgedeelte in het gebied Voorst–Wilp te herstellen, noodzaakte eerstgenoemde de landdrost van
het Departement Gelderland hierover aan te schrijven.
De bailluw van Nederveluwe, door de laddrost belast met een onderzoek dienaangaande, bevond dat
de mark van zinderen “noch behoorlijk geconstitueerd was, noch voldoende gezag had, om ten
voordele van de ingelanden werkzaam te zijn”.
Daar de dijk niet onder politiek bestuur stond van het Ambt Voorst, kon ook de scholtus weinig
uitrichten.
De landdrost, van een en ander in kennis gesteld, merkte bovendien op, dat van Voorster zomerdijken
geen reglement bestond.
In 1809 werden de ingelanden van zowel de Voorsteren Sinderensche Kley, als de aangrenzend
Nijenbeker en Wilpsche Kley, door de bailluw aangeschreven om ter betere besturing van de
zomerdijken die de kleien omgaven, ieder een concept–reglement te formeren en in te zenden. De
twee commissies, daartoe door de ingelanden van de beide kleien benoemd, dienden nog het zelfde
jaar hun ontwerpen in. Nadat op aanwijzingen van de landdrost van Gelderland, de Minister van
Waterstaat en de requestmeester belast met de dienst der bruggen en wegen in de Hollandse
departementen, enige wijzigingen waren aangebracht, gelastte tenslotte de prefect van het
Departement van de Boven–IJssel bij missive van 21 juni 1811 de geërfden van zowel de Voorster–
zomerdijk als de Nijenbeker en Wilpsche Zomerdijk om de respectieve reglementen in werking te
stellen.
In de geërfdenvergadering van 18 juli 1811 werden als leden van de “Commissie voor de Voorster–
zomerdijk, de algemene kerspels kleiwegen en de op de Kley zich bevindende leigraven” benoemd:
J.A.J. Sloet als president, E.van Beek, N. Plantenals leden en G. Kroon als secretaris.
Een scheuter of dijkbode werd eveneens benoemd.
In 1837 trad het Reglement op het Beheer der Rivierpolders in de provincie Gelderland in werking,
waarbij de Voorster en Nijenbeker Kley werden samengevoegd tot een polder.
Het bestuur van de nieuwe polder sprak al direct van “een noodlottig plaats gehad hebbende
vergissing van de bijeenvoeging, gezien de onmogelijkheid om administratief te verenigen, hetgeen
door de natuur onverenigbaar gescheiden was”
21