Gemeente van Jezus Christus 1. a. Messiaans geloven is niet een ...

“Hosanna voor de zoon van David!”
Daarom luisteren we deze zondagen naar de verhalen over David,
kijken we wat we daarin kunnen leren over de messiaanse koning.
En dan is het vandaag al meteen níet zo een-voudig.
2. a. We horen het al direct aan het begin,
dat dubbele,
dat paradoxale.
Want, zegt God tegen Samuel:
“ik heb Saul als koning van Israel verworpen.
Maar ik heb al een andere koning uitgekozen,
die moet je nu gaan zalven,
tot 'gezalfde', tot 'messias', tot 'christus' maken.”
De verworpen en de verkozen messias,
die staan hier dus in één vers bij elkaar.
Alsof ze bij elkaar hóren;
alsof het twee kanten van dezelfde messiaanse medaille zijn;
alsof je al even het evangelie hoort,
het evangelie van goede vrijdag én pasen,
het evangelie van de verkozen messias
die tegelijk de verworpen messias is
als hij hangt aan dat kruis,
als hij bespot wordt als koning,
als hij verkozen blijkt te zijn om verworpen te worden
voor óns...
b. Verworpen door God?
Dat klinkt ons toch vreemd en bizar in de oren.
God verwerpt toch geen mensen?
Dat leerden ze vroeger wel in de kerk:
dat God de ene mens verkozen heeft en de andere verworpen
en dat dat al van eeuwigheid vaststaat;
maar in zo'n God geloven we toch al lang niet meer?
Zo'n 'dubbele' God,
die tegelijk goed èn kwaad doet,
daar kunnen wíj toch niet mee uit de voeten?
2