houders Jaarrede 2009 BOEM PAUKESLAG In Memoriam Henk Luif ...

More documents

Recommendations

Info

Teleblik Teleblik Tel- Frits Grabbelton YouTube Deze afl evering informeert over allerlei materiaal van YouTube: van Ajuinen en Look tot het bekijken van traditionele partituren van klassieke muziek. Daarnaast is er ook aandacht voor een cursus Finale Notepad voor beginners en niet te vergeten een curieus animatiefi lmpje van de beroemde canon van Pachelbel. Piano Quatre Mains: Ajuinen en Look (4:05) De partituur van deze compositie van Mike Boddé en Thomas Luyn (ja, die van de Mike en Thomas show) is te volgen terwijl de muziek klinkt. Een inventieve muziekdocent kan in de bovenbouw allerlei muziekbegrippen de revue laten passeren bij het aanschouwen van dit fi lmpje. Diegene die het fi lmpje geplaatst heeft, een zekere woutandapiano, geeft informatie bij de beelden: “Mike herhaalt bij het hoofdthema soms nog wat noten die ik niet heb uitgeschreven. Ook het ritme van de kerkklokken heb ik niet uitgeschreven, dat improviseer je er maar bij” Het fi lmpje waarbij de beide heren achter de vleugel zitten is ook op YouTube te vinden. Arrangeren met Finale Notepad (9:30) Een bijna tien minuten durend fi lmpje waarin stapsgewijs wordt uitgelegd hoe het programma Finale Notepad werkt. De titel is “arrangeren in een notedop”. Mennen redactie Canon van Pachelbel (origineel) (7:00) Een fraaie opname van het kamerorkest van Verona, uiterst bruikbaar bij het behandelen van polyfonie, strijkinstrumenten (af en toe zeer gedetailleerd in beeld), klavecimbel. Canon Pachelbel (Animatie) (2:08) Een mooi animatiefi lmpje met o.a. de akkoorden van de beroemde canon en halverwege een rock ’n’ rolljasje. Beslist de moeite waard om te kijken. Tussendoor vliegen de voornaamste muzieksleutels langs. Chopin Nocturne Op.9 No.2 door Arthur Rubinstein (4:30) Filmpje waarbij je de partituur kunt volgen van deze beroemde nocturne voor piano van Frederic Chopin, gespeeld door niemand minder dan Arthur Rubinstein. Te gebruiken bij examenklassen: romantiek met een aantal kenmerken uit deze periode als rubato, modulaties, versieringen, etc. Debussy’s Prelude Nr.7 uit Boek 1 door Maurizio Pollini. (3:06) Ook hier een partituurfi lm van een pianostuk uit het impressionisme, wederom goed te gebruiken bij examenklassen. # m#o.nl nr. 5 / juli 2009 pag.10
Clara Legêne redactie “Weet je wat, ik doe het gewoon”, besloot ik en boekte begin mei een retourtje New York. In vijf dagen heen en terug, eigenlijk gekkenwerk. In m#o.nl nummer 1 van 2008 heb ik er al over verteld: over Amato Opera in New York, het kleinste operahuis ter wereld. Stephen Ives heeft er in 2001 een meermalen bekroonde documentaire over gemaakt die ik sindsdien dankbaar gebruik in mijn lessen. Echt, er is geen betere manier al je leerlingen in één subito forte warm te krijgen voor opera. Amato Opera is in 1948 opgericht door Tony en Sally Amato. Met een dubbel doel: aankomend zangers een podium bieden, zodat ze ervaring op kunnen doen. En hen tegelijkertijd coachen in operaworkshops. Dat Amato Opera het kleinste operahuis ter wereld is, kan kloppen. Tony verbouwde eigenhandig een oud pakhuis op Bowery, dat hij voorheen gebruikte als opslagruimte. Het podium is niet breder dan een fl ink klaslokaal en de orkestbak biedt plaats aan een handjevol die als het valluik op het podium naar beneden moet, enorm moeten oppassen niet te verongelukken. De zaal, inclusief het balkonnetje, kan ongeveer honderd bezoekers bergen. Vanaf het begin was het een groot succes. Tony en Sally deden alles zelf, van dirigeren, regisseren en doceren tot en met de catering, belichting en kaartverkoop. Toen in augustus 2000 Sally overleed, besloot Tony met hulp van vrijwilligers door te gaan. Hij was toen al bijna 80. Maar toen ik begin dit jaar op de website van Amato keek (elk jaar ben ik ongerust dat ook Tony er niet meer is), bleek dat de New York Times uitgerekend op die dag had bericht dat Tony een memootje voor zijn medewerkers op de koelkast had gehangen: hij vond het welletjes. Hij ging met pensioen en had het theater verkocht. Eind mei zou de laatste voorstelling worden gegeven en dan was het over en uit. Dat was het moment waarop ik naar New York besloot te gaan. Ik zette mijn leerlingen direct aan het werk. Brieven, jongens, ik wil brieven aan Tony. Liefst in het Engels. Vertel maar wat je van opera vindt en of je mening veranderd is door de documentaire. Prachtige brieven kreeg ik, in onbeholpen brugklas- Engels, maar wat geeft het. We maakten ook nog in groepjes een tableau vivant van een operascène en van de foto’s, de brieven en onze operawerkstukjes stelde ik een boekje samen voor Tony. En toen op naar New York, samen met een bevriende cameraman. We werden zeer gastvrij ontvangen door Rineke Akkerhuis, een Nederlandse kostuumontwerper die al jaren voor Tony werkt. We kregen van haar een uitgebreide rondleiding door het operahuis. Bekijk hier de foto’s. Ik denk dat zoiets in Nederland onmiddellijk werd afgekeurd. En toen de ontmoeting met Tony zelf. Wat een man. Bijna 90 is hij nu, broos en klein. Maar taai en helder, vol nieuwe plannen. Hij heeft destijds het pand goedkoop kunnen kopen, omdat het in een arme wijk lag. Maar tegenwoordig is The Village hipper dan hip en Tony start met de riante verkoopsom een steunfonds voor jonge dirigenten en zangers. “Binnen een halfjaar hoor je meer.” Hij gaat Wagner bestuderen. En hij gaat zijn memoires schrijven, te beginnen met een bezoek aan zijn broer Alphons (93), die nog alles weet van Tony’s jeugdjaren in Italië. Voordat het gezin Amato in 1927 emigreerde. Alphons heeft op verzoek van Tony een gehoorapparaat aangeschaft, zodat de gesprekken over vroeger niet nodeloos lang hoeven te duren. “He is now almost 94, you know...” Ja, ongeloofl ijk. We spraken met elkaar of we al jaren goede vrienden zijn en genoten intussen van Tony’s pasta. Ons boekje ontroerde hem zichtbaar. Want dat is waar het om draait: “Education, education, education! Thank you, my dear; this is exactly why Sally and I did what we did. You’ve understood that. Thank you for coming to tell me this, thank you for coming, all the way from The Netherlands.” De dag erna zagen we de Figaro, voor de gelegenheid gedirigeerd door Tony zelf. Een man van 89 die 3,5 uur op een kistje staat te dirigeren en vanwege de artritis met zijn rechterarm zijn linkerarm in de lucht moet houden. Voortreffelijke voorstelling. Toen we in de eerste pauze allemaal buiten op straat een luchtje gingen scheppen, stonden er vier immens grote brandweerwagens voor de deur. Bij de buren was een en ander in de hens gegaan. Niets van gemerkt. Het was een avond om nooit te vergeten die voor mij eindigde met een kus van Tony. En voor hem met een kus van mij. Een week later viel een enveloppe op mijn deurmat. Tony had zijn ‘schedules’ van zijn laatste voorstelling aan mij geschonken. Zelden ben ik zo vereerd geweest met vier voddige volgekliederde stukken papier. Rineke brengt deze maand op bezoek in Nederland nog wat rekwisieten mee, als cadeau voor mijn leerlingen. De Amerikaanse bond van stotteraars heeft naar verluidt een klacht tegen Tony ingediend. Omdat de rechter in de Figaro - op initiatief van W.A.Mozart (1786) - stottert en Tony daar niet mee dient te spotten. Amato Opera, 1948 – 2009. Het doek is gevallen. Bekijk ook de operawebsite van mijn leerlingen. m#o.nl nr. 5 / juli 2009 pag.11
Page 1 and 2: Redactioneel bij m#o.nl 5, 2009 pag
Page 3 and 4: IN MEMORIAM HENK LUIF Medio novembe
Page 5 and 6: onderhandelingen op oneigenlijke gr
Page 7 and 8: als uitgangspunt diende. De betrokk
Page 9: Edien Lammers: wil graag nadere inf
Page 13 and 14: CONTRIBUTIE VLS 2010-2011 Waarom ve

houders Jaarrede 2009 BOEM PAUKESLAG In Memoriam Henk Luif ...

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?