Bestrijdingsmiddelen - Samenwerken aan water

Bijlage 1; Praktijkproef waterpasserende verharding (Goes)
Inleiding;
In het Nationaal Bestuursakkoord Water (NBW) is de inspanningsverplichting voor gemeenten opgenomen om, waar mogelijk en wenselijk,
verhard oppervlak niet aan te sluiten op de riolering. Waterpasserende verharding is een ontwikkeling die de laatste 10 jaar nu ook in Nederland
sterk opgekomen is. In deze tekst leggen wij de voorwaarden vast waaronder je als gemeente het beste waterpasserende verharding kan
toe passen.
Basis
Waterpasserende verhardingen zijn een alternatief voor, of vaak een aanvulling op, het aanleggen van een regenwaterriool met bijbehorende
bergingsvoorzieningen. De neerslag kan door de bestrating heen in de wegfundatie geborgen worden en vervolgens in de ondergrond infiltreren
of middels een drainagesysteem geleidelijk afgevoerd worden naar het oppervlaktewater. Kijkend naar de toenemende eisen voor afkoppelen
en waterberging concludeerden wij dat een dergelijk systeem vereist is omdat ruimte voor berging in stedelijk gebied niet of alleen tegen
hoge kosten te vinden is. Daarnaast voorkomt het een omvangrijk hwa-stelsel dat gepaard gaat met grote diameters en hoge kosten.
Bij die gemeenten waar sprake is van verdroging kan door toepassing van waterpasserende verharding deze problemen worden tegengegaan.
De Commissie Waterbeheer 21e eeuw heeft geadviseerd water meer ruimte te geven volgens een drietrapsstrategie, de trits van water
vasthouden, water bergen en water afvoeren. De inrichting van de regionale waterhuishouding volgt deze strategie. Voor Zeeland heeft de
provincie in de deelstroom gebiedsvisie de nadruk gelegd op bergen en afvoeren. Waterpasserende systemen combineren deze gehele trits in
één.
Waterpasserend ≠ waterdoorlatend
Bij waterdoorlatende verhardingssystemen gaat het water door de steen heen. Met andere woorden, de steen is poreus, zoals ZOAB. De
waterpasserende verhardingen laten water door de voegen passeren. De keuze voor waterpasserend in plaats van waterdoorlatend is gebaseerd
op het feit dat een ‘dichte’ steen (waterpasserende) duurzamer is dan een poreuze (waterdoorlatende) steen. Met name de kwetsbare
toplaag van waterdoorlatende stenen zorgt er voor dat de levensduur veel korter is. Zo zijn waterdoorlatende stenen te kwetsbaar om machinaal
opgebroken te worden bij een herbestrating. Tevens zijn doorlatende stenen gevoelig voor vorstschade en voldoen dan ook niet aan de
proeven voor vorst - dooizoutbestandheid (proef De Hamer steen Klostermann, en ervaring Leidsche Rijn bij Gemeente Utrecht).
De verdere afweging in deze tekst gaat dan ook over waterpasserende bestratingssystemen omdat op waterpasserende stenen de standaard
KOMO-eisen van toepassing kunnen blijven.
Doeken?
Een aantal leveranciers (bijv. Aquaflow) heeft hoog in het pakket (tussen vleilaag en fundatiepakket) geotextielen opgenomen. Deze doeken
zorgen voor de scheiding van materialen, en dienen te zorgen voor extra zuivering.
Het toepassen van doeken geeft twijfels rondom het risico van dichtslibben van dit textiel met straatvuil en daarmee het risico voor ernstige
water op straat-situaties. Uit een kleine praktijkproef met een dakafvoer die rechtstreeks aangesloten werd op een grof filterpakket met het doek
bleek dat dit na twee weken verstopt zat. Een dergelijke extreme toepassing geeft een vertekend beeld, maar geeft het risico wel aan. Ook
wordt gevreesd dat verharding op een doek minder weerstand zal bieden tegen kruip. De noodzaak om een doek toe te passen als extra filter
valt weg omdat vervuilde oppervlakken (alles zwaarder belast dan woonstraten) per definitie niet geschikt zijn voor een rechtstreekse afkoppeling
i.v.m. het risico op diffuse vervuiling. De toepassing van gebroken lavasteen (Porodur, niet willekeurig iedere lavasoort) zorgt er verder voor
dat vervuilende stoffen gebonden worden in het lavapakket.
Onkruidbestrijding
Veel leveranciers claimen dat waterpasserende systemen zelfs minder onkruid hebben dan standaard betonstraatstenen. Uit ervaring van de
gemeente Rotterdam van de afgelopen 8 jaar verschilt de onkruidbestrijding voor waterpasserende verharding weinig ten opzichte van bestaande
verhardingen. Weliswaar zijn voegen breder, maar door de toepassing van split 2/5 groeit en wortelt het onkruid minder goed. Hierdoor
is onkruid eenvoudiger te verwijderen middels borstelen. Met name het feit dat de voegen door het split zo weinig vocht vasthouden ontbreekt
de gebruikelijke voedingsbodem voor onkruid. Rotterdam heeft geconcludeerd na een proef van 3 jaar dat met hun standaard veegcyclus hier
minder onkruid groeit dan op soortgelijke referentievakken met traditionele betonstraatstenen. Hiermee blijkt onderhoud van een waterpasserend
systeem zelfs wat goedkoper dan traditionele verhardingen.
28