You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
w<br />
door Rien Vroegindeweij<br />
Eindelijk zijn ze dan begonnen, de lang<br />
verbeide jaren tachtig. God, wat hebben<br />
we lang moeten wachten voordat het decennium<br />
van de Grote Matheid en de<br />
Nieuwe Lelijkheid, de nieuwe dit en de<br />
nieuwe dat, kon worden uitgeluid. Een<br />
nieuw tijdperk lijkt te zijn aangebroken.<br />
En Hard Werken is er weer bij. We hebben<br />
het gelijk maar goed aangepakt, om<br />
in 1990 niet te hoeven zeggen dat er<br />
weer tien kostbare jaren verloren zijn<br />
gegaan. Hard Werken heeft namelijk<br />
drie beroemde buitenlanders uitgenodigd<br />
om hun mening over het blad te<br />
geven. En omdat we nog klein zijn (maar<br />
de verkoop stijgt, de abonnees dienen<br />
zich van heinde en verre aan) hebben we<br />
niet te hoog willen grijpen en onze critici<br />
in kleine landen gezocht. We willen ze<br />
graag even aan u voorstellen: daar is dan<br />
eerst Jean-Claude Cappucino, redakteur<br />
jet set van het grootste dagblad van<br />
Monaco. Ten tweede: Carlos Mordante<br />
uit Andorra, journalist en literator, gevreesd<br />
bij de upper ten aldaar. En last<br />
but not least, uit het vorstendom Lichtenstein<br />
de hoofdredakteur van de Vaduzer<br />
Allgemeine, een man zonder<br />
oorlogsverleden, de heer Alois<br />
Schicklgruber. Wij hebben deze drie<br />
internationaal vermaarde heren de tot<br />
nu toe verschenen nummers van Hard<br />
Werken toegestuurd en gevraagd of zij<br />
de drie mooiste en de drie lelijkste pagina's<br />
willen aanwijzen. Naar aanleiding<br />
van hun rapporten willen wij in september<br />
van dit jaar een besloten symposium<br />
houden over de rol van het blad<br />
in de herfst van de westerse samenleving.<br />
En daarna, voorjaar 1981, zal het<br />
eerste festival HARD WERKEN IN<br />
TERNATIONAL worden georganiseerd.<br />
U ziet, geachte lezer, we kijken vooruit.<br />
We willen niet achterblijven. Vóór de<br />
wisseling der tijden, in het laatste jaar<br />
van het vorig decennium, toen we nog<br />
lamlendig waren en leden onder de culturele<br />
depressie, werden er reeds allerlei<br />
symposia en discussie-avonden gehouden<br />
over de Grote Matheid, de Nieuwe<br />
Lelijkheid, Kunst en Politiek, Architektuur,<br />
Poezie, Droomwensen en<br />
Woonwensen ('de mogelijkheid om een<br />
"thuis” te realiseren in een wereld van<br />
anpersoonlijke woningen en interieurvoorwerpen’),<br />
kortom of languit, er<br />
vordt aan u gedacht. De Mens achter de<br />
Vlens komt weer tevoorschijn. Na tien<br />
jaar met de mond vol tanden te hebben<br />
gestaan, wordt er weer Gepraat.<br />
En meer dan dat. Er worden nieuwe<br />
vocht- en tochtvrije depots voor kunstwerken<br />
gebouwd en uiteraard in gebruik<br />
genomen. Maar deze zullen spoedig<br />
overbodig zijn. Er worden steeds meer<br />
muurschilderingen gemaakt. Er zal een<br />
fa?ade worden opgeworpen tegen de<br />
grauwe lelijkheid van de hedendaagse<br />
architektuur. Nieuwbouwwijken zullen<br />
worden omgeschilderd tot gezellige<br />
grachtengordels. In plaats van het kostbare<br />
renoveren van oude huizen, zullen<br />
ze naar de woonwensen van de bewoners<br />
worden beschilderd. In 1990 zal<br />
Rotterdam één groot panorama zijn,<br />
van binnen en van buiten, waarnaast dat<br />
van Mesdag een verrekijker uit de<br />
speelgoedwinkel zal worden. De kunstenaar,<br />
volgens de politici altijd op zoek<br />
naar zijn plaats in de samenleving als een<br />
verdwaalde hond op zoek naar zijn baas,<br />
zal weer midden tussen de mensen staan.<br />
Voorwaar, een echte en gewaardeerde<br />
contraprestatie zal hij leveren. Hij zal er<br />
weer bijhoren en zich niet langer een<br />
nutteloos en impotent lid van de maatschappij<br />
voelen. En het legertje doctorandici<br />
(sic), de vijfde colonne in de<br />
strijd van de kunstenaar tegen de<br />
grauwheid van het bestaan, zal worden<br />
ontmaskerd'en met een boek naar huis<br />
worden gestuurd om hun studie af te<br />
maken. Zo zal dat gaan in de jaren tachtig.<br />
Want is de kunstenaar niet de hoop<br />
van de afbraakbuurt, de triangel in het<br />
orkest, het zout op de chips?<br />
Maar genoeg hierover. De kunstenaars<br />
maken zelf wel uit wat ze willen. Daar<br />
hebben ze geen politici voor nodig. Hard<br />
Werken nummer 5 ligt voor u. Het heeft<br />
een tijdje geduurd voor er weer een<br />
nummer verscheen. Dat heeft te maken<br />
met de verhuizing en verbouwing van de<br />
Grafische Werkplaats, waar het blad<br />
wordt gemaakt. Deze werkplaats is<br />
thans gevestigd in een riant pand in de<br />
Pelgrimstraat, met een schitterend en<br />
inspirerend uitzicht op de Maas. Daar<br />
wordt nog eens hard gewerkt. De schepen<br />
en scheepjes ploegen met echte<br />
hollandse glorie door de donkere wintergolven<br />
vice versa Hoek van Holland.<br />
En binnen in de ruime en lichte werkplaats<br />
draaien de persen, flitsen de fotolampen,<br />
zeven de zeven van de<br />
zeefdrukkers. En daar wordt nu gewerkt<br />
aan het volgende nummer van Hard<br />
Werken. Tot dan.<br />
IK ABONNEER MIJ-OP 10 NUMMERS VAN H, W.<br />
MIJN NAAM IS:<br />
HET ADRES IS:<br />
PLAATS<br />
VANAF NUMMER:<br />
/<br />
verzenden aan:<br />
Hard Werken<br />
Postbus 25<strong>05</strong>8<br />
3001 HB Rotterdam<br />
/ '<br />
giro 4091334<br />
bank 64.1543.301<br />
^<br />
10 nummersvoor ƒ36,-<br />
j