Informatieblad van De Goede Herder Reeuwijk december 2011 ...

draag Haar eigenlijk op handen. Maar ook de Diaconie draag ik een warm hart
toe. Vooral de zwakkere in onze samenleving. Jarenlang was ik actief voor de
P.C.I. in onze geloofsgemeenschap. Ik heb vrijwilligers gevraagd om de bewoners
van de gesloten afdeling in de Reehaven één keer in de maand naar de viering
daar te begeleiden. Ook heb ik een dag meegeholpen bij de voedselbank. Om
te kijken hoe zij daar werken. Het bracht mij op het idee om ook iets te gaan
doen. Samen met de wijkvertegenwoordigers hebben wij aardappelen ,koffie
ingezameld. Nu doe ik dat samen met de Protestante Gemeente Reeuwijk. Ook
hebben wij een kleine voedselbank in Reeuwijk opgezet met veel vrijwilligers,
die ons helpen. In de locatieraad van onze geloofsgemeenschap van de Goede
Herder vertegenwoordig ik de Diaconie tevens ook in onze pastoraatsgroep. Dit
is mijn verhaal. O ja, er is nog iets nieuws in de maak: de boodschappendienst:
zie elders in dit infoblad. Nu geef ik, Wil van Leeuwen, de pen door aan…..|
Wijsneus ;-)
Een jongetje zat te wachten tot zijn moeder uit de supermarkt zou komen.
Terwijl hij wachtte, kwam er een man voorbij die hem vroeg: “Weet jij waar ik het
postkantoor kan vinden?” “Jawel,” antwoordde de jongen “u loopt eerst rechtdoor
en dan een eindje verder gaat u rechtsaf. Daar vindt u het postkantoor.” De man
bedankte de jongen. “Ik ben de nieuwe pastoor. Ik zou het fijn vinden als je
zondag naar de kerk komt. Ik zal je dan de weg wijzen naar de hemel.” De jongen
grinnikte: “A joh, doe effe normaal” je weet nog niet eens waar het postkantoor is.... .
De waarde van het gebed (1)
Met je hart
In de joodse traditie bestaat een verhaal over een herder die zich altijd tot de Heer
richtte met de woorden: “Meester van het heelal, als U een kudde heeft, zal ik die
voor niets voor U hoeden, want ik houd veel van U.” Dit vreemde gebed werd op
een dag gehoord door een wijze. Bezorgd dat de herder met zijn gebed God zou
kunnen beledigen, leerde hij hem de gebeden die hij kende als juist. Ze hadden
nog geen afscheid genomen, of de herder was deze woorden alweer vergeten.
Uit angst dat hij God zou beledigen met zijn eigen gebed, besloot hij voortaan
af te zien van wat voor gebed dan ook. Diezelfde nacht had de wijze een droom.
“Wie zal de kuddes van de Heer nu hoeden?”, zei een engel. “De herder bad
met zijn hart en jij hebt hem geleerd met zijn mond te bidden.” De volgende dag
keerde de wijze terug naar het veld, vroeg de herder hem te vergeven en nam
het Gebed van de Kudde op in zijn gebedenboek.
VAN DORP TOT PLAS 23