De Nieuwe Kleuren - VvNK

SOLDAAT VAN
ORANJE.
Het was april 2011 toen de telefoon
ging … ”Constant, wij
hebben je nodig!”
Oh, dacht Constant van Santen,
een artikel schrijven, een lezing
of een advies, dat zal het wel
zijn, dus spontaan zegt hij: “Als
je me nodig hebt, dan ben ik
beschikbaar voor je”.
Onze reactie was, “wij hebben
met de Nederlandse en Belgische
Federaties gesproken en
men zou het op prijs stellen als
jij je beschikbaar wil stellen voor
het hoofdbestuur van de COM”.
Dat is wat anders. Natuurlijk
was Constant vereerd als je medeliefhebbers
je vragen, je organisaties
je vragen of je land je wil
gebruiken. Natuurlijk ben je
dan trots. Constant liet achteraf
weten dat hij er toch nog even
over heeft moeten nadenken.
Immers sinds eind tachtiger
jaren had hij zich terug getrokken
uit bestuurlijke functies en
dergelijke omdat hij bang was
dat alles dan te snel te veel zou
worden of tussen hem en zijn
liefhebberij zou komen. Niet
dat hij zich aan zijn sociale verplichtingen
wilde onttrekken,
want hij is van mening dat er
naast de maandelijkse contributie
aan de vereniging of Bond
ook nog wat meer gedaan moet
worden om de liefhebberij te
steunen en je medeliefhebbers te
helpen.
Constant schreef derhalve vele
artikelen en heeft op vele plaatsen
geheel belangeloos een lezing
gegeven. Op zijn eigen
manier, met verve open staan
voor ieder en geen geheimen
achter houdend maar open en
eerlijk de belangstellenden helpen
met datgene wat ons dierbaar
is: “Onze fantastische vogelliefhebberij”.
Sinds een aantal
jaren doet hij dat niet meer
omdat het lichamelijk te zwaar
werd. Eerst voorbereiden, dan
vaak een grote afstand rijden, de
lezing waarin alles gegeven
wordt om tot slot weer naar huis
terug te gaan en een aantal
dagen volledig gesloopt te zijn.
Neen, dat kon echt niet meer.
Als gezegd, heeft hij best wel
even nagedacht of hij het verzoek
moest inwilligen of een
ander naar voren zou schuiven.
Maar wie is er capabel voor een
dergelijke functie? Wie zou de
benodigde talen spreken, de
noodzakelijke relaties hebben,
kundig genoeg zijn en ga zo
maar door? Wie zou in het proces
voor de verkiezingen het
breekijzer kunnen hanteren om
de stemming positief tegemoet
te kunnen zien? Hij wist het
niet! Hij moest het zelf doen. Er
was duidelijk over nagedacht
voordat Constant benaderd
werd.
Constant wist, als je zoveel vertrouwen
van de besturen van de
landelijke Bonden krijgt, als
men ruiterlijk zo’n verzoek aan
je doet, dan moet je bereid zijn
enkele jaren wat zaken aan de
kant te zetten. Zien dat het jouw
beurt is om de echte contributie
aan je liefhebberij te betalen.
Zoals zo veel mensen in onze
liefhebberij, die steeds maar
weer alles doen om hun eigen
vereniging gaande te houden,
om de vele tentoonstellingen te
realiseren die onze liefhebberij
rijk is, om de contributies te
innen, blaadjes te maken, vogels
te verzorgen van het bejaardenhuis,
artikelen voor de loterij op
te halen, convoyeur te zijn, bestuurder
zijn, artikelen te schrijven,
keurmeester, opleider en
ga zo maar door. Al die vele
functies en taken waarvan de
meesten hun naam nooit in een
catalogus vermeld zien staan,
maar o zo belangrijk voor het in
stand houden van onze hobby.
Onze prachthobby!
Te meer, omdat de verschillende
Nederlandse Bonden op dit
punt voor de volle 100% samen
werkten, verdient men het om
er positief tegenover te staan en
er tezamen volledig voor te
gaan. Niet makkelijk want de
afgelopen jaren had iedere Benelux
vertegenwoordiger bij de
verkiezingen weinig kans om
gekozen te worden. Gewoonlijk
kon men in de noordelijke landen
op ongeveer maximaal zes
à zeven stemmen rekenen.
Het was nodig er alles voor te
doen. De Nederlandse en Belgische
liefhebber verlangde weer
naar een vertegenwoordiger die
op dat niveau de beleving van
de liefhebberij alhier zou vertegenwoordigen.
Weer de mogelijkheid
te hebben om meer dan
- 6 -