de volharder - VDZ

Interview met Jacqueline Meijer
Voetbal als rode draad
Het is de zomer van 1992 ‘Wie is die jonge dame
op het bankje langs het hoofdveld? ’, wordt er gevraagd
aan mij. ‘Oh, dat is de vrouw van de Oscar
Meijer’. Tijdens het afgelopen familietoernooi sta ik langs
de lijn en hoor ik een moeder vragen, ‘wie is die fanatieke
vader die met zijn zoon aan het voetballen is? ’Oh, dat is
de man van Jacqueline Meijer! Twintig jaar geleden was
Oscar een erkende voetballer bij heren 1, maar inmiddels
heeft Jacqueline zich onmisbaar gemaakt en is niet meer
weg te denken uit de basis. Ze is sinds afgelopen seizoen
verantwoordelijk voor de ledenadministratie van VDZ. Ze
verwerkt de aanmeldingen/wijzigingen/opzeggingen en
beheert de KNVB spelerspassen. Daarbij is Jacqueline
sinds dit seizoen op zondag wedstrijdsecretaris tijdens de
wedstrijden van de senioren en dames.
Voetbal loopt als een rode draad door haar leven. Jacqueline
is er thuis mee opgegroeid. Haar broers voetbalden en
ook Jacqueline speelde in haar jeugd met school mee met
het paastoernooi (altijd een hele week in de paasvakantie
op De Bilderberg). ‘Toen werd er bij OVC’85 al meisjesvoetbal
opgericht, maar daar mocht ik niet naar toe. Mijn
vader zei: “dat is geen sport voor meisjes”, en moet je nu
eens zien! Mijn vader heeft zelfs vroeger bij VDZ gevoetbald
en mijn broers kwamen hier in de B voetballen. Ik ging
altijd met mijn ouders mee naar hun wedstrijden. In 1980
heb ik VDZ­er Oscar Meijer leren kennen. Mijn schoonouders
zijn ook echte VDZ­ers en ik kende ze dus al, voordat
ik de eerste keer met Oscar mee naar huis ging!
In september 1984 werd het eerste VDZ damesteam opgericht
en daar heb ik tot 1997 als laatste vrouw gespeeld.
Mijn vader heeft dat helaas niet meegemaakt, want hij
overleed 4 maanden voor de oprichting van het damesteam,
op de dag dat er bij VDZ een sponsorloop werd
gehouden voor de lichtmasten die nu nog om het hoofdveld
staan!’
Ken je inmiddels de KNVB bijbel met al haar regels en
wetten?
‘Was het maar waar. Ik ben wel naar een aantal instructieavonden
van de KNVB geweest en heb daar het e.e.a.
van opgestoken, maar ik ben blij dat ik binnen VDZ ook op
mensen terug kan vallen om dingen na te vragen. Ik zal
geen namen noemen, misschien vergeet ik dan iemand,
maar zij weten het zelf wel (tot in den treure).’
30 | Clubblad de Volharder
Jacqueline, waar kan je van genieten als je op VDZ bent?
‘Natuurlijk in eerste instantie van het kijken bij onze zoon
Niek. Hij speelt dit jaar in de C1 voetbalt, een geweldig
goed en leuk team. Wanneer ik samen met onze hond
Zilos kijk naar de trainingen van de verschillende jeugdteams,
zie ik regelmatig (oud) VDZ spelers die nu met hun
kinderen weer terugkomen. Dat zorgt voor leuke gesprekken
en vervolgens kan ik Zilos na afloop in de bestuurskamer
terugvinden.
Tot slot, op welke vlakken zal er in de toekomst kunnen
worden geprofessionaliseerd, als je kijkt naar jouw werkzaamheden/takenpakket?
‘Omdat we nu zo groot zijn geworden en vooral bij de
jonge jeugd helemaal vol zitten, is het zaak om nieuwe
aanmeldingen goed aan te nemen. Er is nu al sprake van
wachtlijsten bij de E­ en F­pupillen. Zaak is om dit goed
te regelen en te communiceren, binnen de club maar ook
naar buiten toe (ouders, website, Volharder). Dit is nieuw
voor VDZ, een luxe probleem, maar wel om aandacht aan
te besteden, want de jeugd heeft de toekomst hè!’
IS