AFC Schakel 2 september 2003 - AFC, Amsterdam

3 september 2003 82 e jaargang nr. 2
Wat heb ik vaak (ik woonde vlakbij) met mijn neus tegen de etalageruit
gedrukt gestaan ter bewondering van die prachtige schoenen. Dat
was voor mijn Vader niet te betalen. Wij kochten bij de BATA of bij
Matto een eind verderop de prijsrammers van toen en inmiddels ook
al naar ik meen van het tapijt verdwenen. (of beter gezegd van de
zool) .
Op het jaarlijkse AROL Toernooi deed voor het eerst Heerenveen
mee die een prima partij voetbal lieten zien tegen Enschedese Boys
maar van de toernooisfeer niet veel begrepen. En oh schrik, na de
wedstrijd onmiddellijk weer huiswaarts keerden. Het was hun zeker
wat te wuft op AFC. Nee dan die jongens uit Enschede .Die begrepen
het beter, wonnen de beker en voelden zich beter thuis bij ons. Het is
ook bekend Enschedeers zijn ook betere zupers en dat heb ik bewust
zonder een i geschreven.
De Aspiranten 1 t/m 4 gingen een week naar België en dat was een
hele trip voor die tijd. Zij speelden o.a tegen Bleijerheide ( Limburg)
alsmede tegen FC Luik en UR Namur en tegen Beerschot in Antwerpen.
Zo te lezen was het een groot succes en is Bleijerheide nog op
tegen bezoek geweest. Nog hoor ik in mijn hoofd de op Zondag de
door de radio in sappig Limburgs doorgegeven voetbal uitslagen met
daaraan voofgaand ”en hier is dan Jacques Heetmans uit Maastreech
met de uitslagen van hedenmiddag”: Chevremont-Blijerheide
0-0, Woubachse Boys – Maurits ( de club van de gelijknamige
kolenmijn van destijds) 3-0 , MVV- de Ster 2-0, etc etc.
In de Schakel van nr. 82 van 14 augustus van dit jaar besteedt Johan
de Bie o.a. aandacht aan de Engelse Reet ( een moord kroeg) van de
familie van Veen en de huidige uitbater Teun de Vierde kleinzoon
van de overleden oprichter ( en AFC’ er) Teun van Veen.
Laat mijn oog vallen op een oproep van Teun van Veen in de Schakel
van September 1953.
Het plan was meer variatie te willen brengen in het grammofoonplaten
repertoire voor aanvang en in de rust tijdens thuiswedstrijden.
Wie heeft er platen te leen Dat was toen nog een heel bezit. De
garantie was destijds behandeling met uiterste zorg.
Als je toen had kunnen voorspellen dat er een tijd zou komen dat je
zelf een plaat thans CD genoemd zou kunnen branden en afspelen zou
je destijds voor niet snik zijn uitgemaakt.
Ben benieuwd naar de uitslag van de 1 e competitie wedstrijd uit tegen
het altijd taaie ADO’20.
Heb wel gezien een deugdelijke pot tegen de Treffers thuis die in 1-1
eindigde. Dat was nog niet zo lang geleden de eerste vereniging van
Jantje Peters (ex international) die in een wedstrijd tegen Engeland
eens 2 schitterende goals maakte. Heb daarna kennis gemaakt met de
frisse en appetijtelijke nieuwe zwarte brigade achter de tap onder
leiding van Frans Ris en Joris de Wijs die ik ken uit mijn kontakten in
de Bierbrouwers wereld.
Tot slot voor alle voetballers en de trainer een les “Hoe moet ik
hakken” uit Zo moet ik voetballen, een boekje uit de jaren vijftig
waarvoor je toen 50 cent (thans € 0,23) moest betalen.
Tot den volgende keer.
B.Ack ( vroeger het liefst rechts)
Ons Eerste
Toernooi Amsterdamse topamateurs
AFC loopt door zwakke eerste helft Marathontrofee mis
Na ruime overwinningen op DCG en DWV (2 x 5-0) mocht AFC in
het Olympisch Stadion aantreden tegen de fusieclub FC Blauw-Wit
Amsterdam (waarin opgegaan zijn: Blauw-Wit Osdorp, KBV, Neerlandia/SLTO
en Sparta Amsterdam, dus 4 resp. 6 verenigingen).
Blauw-Wit (voor het gemak) had eerder in dit Amsterdamse Topamateurtoernooi
gewonnen van Ajax (3-1) en met enig fortuin gelijk
gespeeld tegen DWS (met een talentje, Holwijn genaamd, in de spits).
Onder redelijke publieke belangstelling, waaronder wethouder Hester
Maij, startte AFC sterk en rondde Dyron Daal een voorzet van dichtbij
knap af. Deze 1-0 voorsprong werkte beslist niet louterend voor de
formatie van Stanley Menzo. De bal ging traag rond, er was veel
balverlies en spel oogde onzeker. Dit alles lag ook aan het uit de
kluiten gewassen Blauw-Wit, dat een goede ploeg (bestaande uit een
KBV-kern, een paar spelers van Neerlandia/Slto en met enkele exprofs)
in het veld had staan. Persoonlijke fouten op het middenveld en
in de achterhoede van AFC werden 3 keer efficiënt afgestraft. AFC
stelde daar in de eerste helft niet al te veel tegenover. Alleen Pierre
Tosch was met een kopbal op de paal dicht bij een tweede AFCtreffer.
Tot overmaat van ramp viel Dyron Daal na een flinke schop
met een naar het zich in eerste instantie liet aanzien zeer ernstige
blessure uit, maar dokter Lex Swaan constateerde gelukkig geen beenbreuk.
Ulli Landvreugd was Dyrons’ vervanger. De tweede helft
toonde AFC een ander gezicht. Het tempo lag nu een stuk hoger, de
bal ging sneller rond. In de 48 e minuut leidde dat al tot een doelpunt
nadat Joey Esionye onderuit geschoffeld werd in het strafschopgebied.
Marc Stuut scoorde onberispelijk van 11 meter (2-3). Even later
had de scheidsrechter weer een penalty moeten geven toen de keeper
van Blauw-Wit Ali Bentohami onderuit haalde, maar helaas, 2 penalties
achter elkaar vond hij kennelijk te veel van het goede. AFC bleef
de betere ploeg en was met over de linkerflank via Tahir Akhamrane,
in de tweede helft ingevallen voor Said Moumane, en Ulli Landvreugd
gevaarlijk. Doelpunten leverde dit echter niet op. Tot de 87 e
minuut, toen Ulli met een streep in de bovenhoek de stand gelijk trok.
Verlengen geblazen. 2 x 10 spannende minuten volgden, want ondanks
kansen over en weer, werd de golden goal niet gescoord. Penalties.
Beide teams begonnen goed, maar nadat Marc Stuut en Robert
Gehring gemist hadden was uit met de AFC-pret. De blijdschap aan
Blauw-Wit kant met het winnen van de Marathontrofee was bijzonder
groot en dat is voor deze nieuwe vereniging goed te begrijpen.
Voor AFC rest, een week voor de start van de competitie in Heemskerk
tegen ADO’20, de positieve gedachte, dat de afgelopen week
tijdens het Marathontoernooi redelijk tot goed is gespeeld.
MvdW
Opstelling AFC: Edwin van Holten, Joey Esyonye, Mohad Zaoudi,
Pierre Tosch, Said Moumane (46. Tahir Akhamrane), Ken Watanabe
(74. Djuric Ascension), Robert Gehring, Marc Stuut, Daniël van
Meer (96. Stefan Sander), Dyron Daal (20. Ulli Landvreugd), Ali
Bentoham
31 augustus 2003: ADO’20 - AFC
Op de laatste dagen van de meting van de heetste zomer (juni, juli en
augustus) van de afgelopen decennia, is het opeens koel en regent het
af en toe. Het record wordt op een tiende graad niet gebroken, maar
het levert wel een perfecte strijd toneel op voor de eerste uitwedstrijd
in de competitie voor Ons Eerste. De huldiging van ADO’20 keeper
Frank van der Geest als meest waardevolle clubspeler van het
afgelopen seizoen, is nauwelijks te volgen via de geluidsinstallatie,
hoewel de AFC supporters gewend zijn aan krakende hoge tonen met
veel nagalm. Het “eye of the tiger” waarmee onze jongens het veld op
rennen wordt wel herkend en geeft iets vertrouwds. Dit wordt een
mooie openingspot, Stanley Menzo vs Robbie Witschge.
6