Special Magazine

Arnoud vertelt: Het dagprogramma was heel divers, voor
ieder wat wils, met een hoog ‘niets moet, alles mag’ gehalte.
De gasten werden met een drankje en hapje ontvangen, er
werd de eerste avond gebarbequed om elkaar wat beter
te leren kennen. Na het ontbijt de volgende dag gingen de
vaders en zonen richting de kartbaan in Uden, zelfs een aan
een spierziekte lijdende tiener heeft zijn ronde gekart, met
zijn rolstoel, helemaal blij, want “het asfalt is zó glad, gaaf!
Tegelijkertijd werden de dochters en moeders verwend
op de Buitenhorst met een ochtend wellness, shiatsuen
voetreflextherapie, een schoonheidsbehandeling,
saunabezoek en lekker poedelen in de whirlpool stond
voor hen op het programma. Later op de middag kwamen
er nog 2 kapsters en een fotografe die iedereen prachtig
op de foto zette. Een echte wijnproeverij daarna was een
goede aanloop naar een heerlijk culinair diner, verzorgd
door 4 koks uit Den Bosch, dat afgesloten werd met een
optreden van een van onze gasten, zij besloot spontaan
liedjes te zingen en zichzelf te begeleiden daarbij.
De volgende dag is door iedereen meegedaan aan een
workshop toetjes maken en taart decoreren en werd er
smiddags heerlijk gewandeld in de Bedafse Bossen onder
begeleiding van GPS, speciaal voor Lucai opgezet, dus was
er ook een rolstoeltoegankelijke route. De avondmaaltijd
bestond dit keer uit pannenkoeken en daarna ontvingen
we met zijn allen een aantal sporters die voor de tieners
die deze week aanwezig waren de Mont Ventoux gingen
fietsen/lopen in het 1e weekend van oktober. Ook een
aantal tieners die niet deze week te gast zijn waren er bij,
samen met de sporter die voor hem/haar de berg op ging.
De drive was er zeker al, maar die werd helemaal voelbaar
toen de sporters de tieners daadwerkelijk ontmoetten.
Karin vult aan dat menige reactie dan ook was dat opgeven
halverwege de berg dus absoluut geen optie meer is,
een tiener die ziek is kan ook halverwege niet afhaken, de
sporters realiseren zich dat na dit bezoek aan Lucai des te
meer en zijn er vast van overtuigd dat deze gedachte hen
enorm zal steunen als ze stuk zitten halverwege.
Donderdagmorgen kon er geschilderd worden, op
keramiek en op doek. Een volledig rolstoelafgankelijke gast
heeft een prachtig kunstwerk gemaakt met hulp van een
kunstenares uit Uden. Hij verwoordde dat zo mooi: “zij is
mijn handen, ik ben haar ogen”
Na een aantal rustuurtjes was het tijd om naar de Orangerie
van Oud Uden in Uden te gaan, een workshop koken stond
op de planning, grote hilariteit in de keuken en veel plezier
alom. Na het diner werden wensballonnen uitgedeeld,
iedereen schreef zijn/ haar wens op en bij thuiskomst in
Schaijk werden deze allemaal opgelaten.
Arnoud en Karin denken allebei met een brok in hun keel
terug aan de vrijdagochtend, het bij het wakker worden al
realiseren dat het er al weer bijna op zat, dat de week zo
snel zou omvliegen hadden beiden niet verwacht. Bij het
ontbijt bleek dat de gasten er net zo over dachten, veel
tranen werden bij elkaar weggepoetst, het afscheid nemen
viel zwaar na de mooie momenten die samen gedeeld zijn.
Tijdens deze eerste week zijn zo’n 400 man-uren
weggewerkt door vrijwilligers, mede door hen is de 1e week
een enorm succes geworden. U begrijpt dat stichting Lucai
een grote poule vrijwilligers nodig heeft om deze uren in
te vullen, zeker als er maandelijks een week gedraaid gaat
worden. Heeft u tijd over en zou u deze tijd willen schenken
aan een goed doel Bedenk dan dat Stichting Lucai uw
hulp ook heel goed kan gebruiken en meld u aan via de
website www.lucai.nl, onder het kopje diensten vindt u
de mogelijkheid uw gegevens in te vullen, deze gegevens
komen bij stichting Lucai als mail binnen waarna zij met u
contact opnemen voor een kennismakingsgesprek.
13