1 - Stichting Papua Erfgoed

TER INLEIDING
Er is niet veel wijsheid nodig om te concluderen, dat veel in de wereldpolitiek
moet veranderen wil de mensheid blijven voortbestaan. Feitelijke
ontwikkelingen, nieuwe krachten, zoals door de vrij-making van de atoomenergie
en door de vrijwording van de gekoloniseerde volken ontstaan,
dwingen daartoe. Voortgaan op de oude wijze - dat is de verdeeldheid
in de wereld in soevereine politieke eenheden, die binnen de eigen collectiviteit
hun belangen en hun waarden formuleren, en bij onderling
conflict van belangen of opvattingen het uitvechten - is in de nieuwe
feitelijke omstandigheden een levenswijze die levensgevaar voor de
mensheid als zodanig meebrengt. Fundamentele wijziging in een levenspatroon,
dat steunt op de gewoonte van duizenden jaren is niet gemakkelijk
te verwerkelijken. Vroegere noodzakelijke verandering werd vaak
door macht afgedwongen. In het atoomtijdperk is die methode onbruikbaar
geworden. De historicus die de geschiedenis overziet tot op de
dag van vandaag, heeft hier recht van spreken. In zijn laatste boek, dat
over dit dilemma van onze tijd gaat, schrijft Toynbee terecht: „The
emotional resistance to this revolutionary break with ingrained habits
and to this painful renunciation of familiar institutions will have to be
overcome by self-education; in the Atomic Age it cannot be broken bij
force. The Gordian Knot has to be untied by patient fingers instead of
being cut by the sword" 1 .
Een wereldautoriteit die tenminste sommige van de wezenlijke wereldproblemen,
zoals de atoomenergie, de armoede, de overbevolking, zal
kunnen regelen, is op den duur onmisbaar. De noodzakelijke nieuwe
voorzieningen kunnen slechts regelingen zijn op de grondslag van overeenstemming,
of genomen door een autoriteit die op de grondslag van
overeenstemming de macht ertoe heeft gekregen.
1 Arnold J. Toynbee: Change and Habit, The Challenge of our Time. Oxford University
Press 1966, blz. 100.