Folia-Magazine-2-jaargang-2014-2015

Het gebeurde geruisloos. Geen
krant besteedde er aandacht aan.
Link, het blad van de Haagse
Hogeschool is verdwenen. De
website blijft, maar het is onduidelijk wat daar
op komt te staan. Wel is bekend dat de redactie
het met de helft van de uren moet doen. Het is
spijtig dat Link verdwijnt. Je hoeft geen communicatiewetenschapper
zoals ik te zijn om te
weten dat papier heel anders leest dan scherm.
Folia Magazine pak je mee en blader je door. Op
de website van Folia blader ik nooit: ik kom daar
alleen als ik op Twitter een linkje aanklik.
Het is niet alleen jammer dat Link verdwijnt,
het is ook eng. Laat ik daarvoor een uitstapje
maken. Deze zomer reisde ik door Oezbekistan.
Het was mijn eerste keer in echte dictatuur.
Overal is politie en overal word je bekeken.
Oezbekistan is een centraal gestuurde economie.
De dictator beslist wat het volk nodig
heeft. Er zijn vier types auto en alleen Daewoominibusjes.
Die hebben allemaal dezelfde paarse
strepen op de zijkant. Hierdoor moest ik steeds
denken aan The Lego Movie: de dictator is als
een kind dat met Lego speelt, en hier wat dezelfde
bosjes plant en daar wat dezelfde huisjes
neerzet. In Oezbekistan is er geen vrije pers. De
onderdanen moeten alles fijn vinden wat de dicopinie
Het is jammer dat Link
verdwijnt, maar vooral eng
Bij het verdwijnen van het tijdschrift Link van de Haagse
Hogeschool waarschuwt Linda Duits voor een toenemende
invloed van marketingafdelingen op de universitaire pers.
illustratie Marc Kolle
tator voor hen bedenkt. Everything is dus altijd
awesome, net als in het liedje van de Lego-film.
Controle over wat er gezegd en geschreven mag
worden is eng. Het verdwijnen van Link heeft
alles te maken met zulk toezicht. Het gebeurde
niet omdat het blad niet werd gelezen. Het
18 Folia Magazine