prog2015

uitleg trampolinespringen
Trampolinespringen is een bijzonder spectaculaire
sport om te zien. Er gebeurt van alles tegelijk. En dat
is nu net het probleem voor mensen die geen kennis
van deze sport hebben. Dit stukje is dan ook bedoeld
voor deze mensen. We leggen de belangrijkste regels
kort uit, zodat u van het trampolinespringen kunt
genieten en ook nog weet wat er gebeurt.
Een trampolinewedstrijd bestaat uit drie oefeningen:
een oefening met verplichte sprongfiguren en
twee oefeningen die de springer helemaal zelf mag
samenstellen. Iedere oefening bestaat dan weer uit
tien sprongfiguren. Een springer begint met een aantal
rechtstandige sprongen om hoogte te krijgen. Daarna
volgen tien sprongfiguren met elk een combinatie van
draaien en salto’s. Let op: ook buik- en ruglandingen
tellen als sprong. Bij de beste springers zult u
voornamelijk dubbele salto’s zien, gecombineerd met
allerlei schroeven. En dat op een oppervlak van zo’n 2×4
meter.
De truc is om zo mooi mogelijk te springen, met zo weinig
mogelijk uitvoeringsfouten. Oftewel: tenen strekken,
goed spannen, rechte benen, op hoogte blijven en
goed in het midden springen. Dat levert veel punten op.
Daarnaast is het belangrijk om zo veel mogelijk salto’s te
combineren met schroeven op verschillende momenten.
En dan nog de vluchttijd erbij: sinds 2011 telt de tijd dat
de springer in de lucht is mee voor het puntentotaal. Een
relatief nieuw onderdeel, dat de uitslag zeker beïnvloedt.
Het berekenen daarvan gebeurt gelukkig elektronisch.
Onder de trampoline hangt een apparaatje dat meet
wanneer de springer de trampoline verlaat (omhoog
springt) en wanneer hij weer landt (omlaag). De tijd dat
de springer in de lucht is, in secondes, wordt opgeteld bij
het cijfer. Dit betekent dat er zomaar 18 punten bij een
score opgeteld kunnen worden. Deze regel betekent
dat de springer veel zal focussen op hoog springen.
Hierdoor is er ook meer ruimte om de sprongen mooi
uit te voeren. Maar het brengt tevens risico met zich
mee: de balans is wat moeilijker te bewaren op grotere
hoogte. Als de springer een hele moeilijke sprong gaat
uitvoeren, legt de trainer soms een matje op de rand. Als
er dan iets dreigt mis te gaan kan de trainer het matje
op de trampoline schuiven om zo een eventuele val
van de springer te breken. Gaat er wat mis, de springer
mist bijvoorbeeld een vering helemaal, raakt de rand
of komt op de valmat terecht, dan is de oefening gelijk
afgelopen. Niks overnieuw beginnen of verdergaan,
zoals dat bijvoorbeeld bij turnen wel mag, gewoon over
en uit.
Is de springer klaar met springen, al dan niet met een
volledige oefening, dan bepaalt de jury het cijfer. Vijf
juryleden beoordelen hoe mooi een springer gesprongen
heeft, twee andere juryleden bepalen de moeilijkheid
van de oefening. Daarnaast is er een hoofdjury die bij de
trampoline staat en kijkt of de springer bijvoorbeeld de
rand raakt. Dit jurylid is eindverantwoordelijk en geeft
aan de andere juryleden door of ze extra aftrek toe
moeten passen. En dan nu natuurlijk een jurylid dat de
apparatuur bedient die de vluchttijd meet.
Hopelijk heeft u zo een duidelijker beeld van wat er
allemaal op die trampoline gebeurt. Waarom sommige
dingen gebeuren en wat ze voor consequenties hebben.
Tot zover het technische gedeelte. We raden u aan om
nu vooral te gaan genieten, want dat is toch eigenlijk
waarvoor u komt. Heel erg veel plezier gewenst en we
hopen dat het een spectaculaire en spannende wedstrijd
wordt.
7