wandel tot rust in de vergeten bergen van aragón

More documents

Recommendations

Info

Veel spectaculairder kun je het niet krijgen binnen Europa De televisie tettert door de kille, stenen ruimte van het hotel. Het bericht wordt uitgebreid en sensationeel gebracht op de plaatselijke zender, de dame die het journaal presenteert gaat er nog net niet van kwijlen: een beer heeft een man aangevallen. Natuur is mooi, maar je moet er niet teveel van krijgen, dat werk. Toch proef ik ook een vleugje bewondering. In ieder geval staart de barman gebiologeerd naar de bewegende beelden terwijl hij een glas poetst. ruig en dunbevolkt ‘Ik wist niet dat er hier beren zitten,’ zeg ik tegen Jules Rutten, mijn gids de komende dagen in de Sierra de Guara. ‘Is ook niet het geval,’ antwoordt hij. ‘Verderop, in de Pyreneeën wel. Het is hier wel ruig en dunbevolkt, toch is het voor beren niet het geschikte leefgebied. Nee, wat betreft roofdieren zul je het moeten stellen met wat kleinere soorten: wilde kat, das, steenmarter en genetkat. Of we ze gaan zien, is een tweede. Ik kan je wel drie meter roofvogel garanderen, vale gieren broeden in de rotswanden en zijn elke dag te zien tijdens hun zoektocht naar kadavers. Er is hier in Alquézar zelfs een voerplek aangelegd om het voortbestaan van de gieren veilig te stellen, nadat bleek dat Europese regelgeving omtrent Gympen aan en waden maar. Met deze waterstand gaat het best. ‘Voelt eigenlijk wel lekker fris.’ De streek was kennelijk niet altijd zo onbewoond als nu. destructie van vee geen ruimte meer liet voor de wat slordige boer.’ nonnenmatras ‘Allemaal matorral, beter bekend onder het Franse woord maquis,’ laat Jules de volgende dag tijdens de eerste wandeling weten, terwijl hij om zich heen gebaart. ‘Vroeger was dit gebied dicht bebost met steen- en 3e dag. Rio Vero. kermeseik totdat het houtskoolbranden commercieel een vlucht nam. Een intensieve begrazing met schapen hield vervolgens de vegetatie kort. Een type begroeiing zoals je die veel ziet in de landen rondom de Middellandse Zee.’ We lopen langs een gevarieerd begroeide helling met onder ons, zeker honderd meter lager, een grijsblauw stroompje. Vandaag en morgen maken we dagwandelingen vanuit het plaatsje Alquézar, daarna gaan we verder de Guara in om na vijf dagen weer terug te keren. ‘In het voorjaar bloeien hier wilde gladiolen, tulpen, narcissen en hyacinten. Nu zie je beredruif, lavendel, muizendoorn, allerlei soorten jeneverbes en een plant die ze hier nonnenmatras noemen, een fris groen gespreid bedje maar met scherpe stekels.’ Ja-ja, tuurlijk. Logische naam. Jules gaat helemaal los met zijn kennis over het terrein, ik hobbel al schrijvend achter hem aan. En probeer ondertussen nog wat om me heen te kijken want dat liegt er niet om, het landschap hier. Spookhotel Gek toch, dat de Sierra de Guara bij ons zo onbekend is. Een labyrint van - soms honderden meters - diepe kloven met loodrechte, oranje gevlamde wanden. Turquoise poelen verzamelen er rivierwater. In een ander dal heeft de natuur na erosie een immens zandkasteel met ontelbare torens en nog meer pilaren achtergelaten. Er zijn delen van het natuurpark waar nog nooit iemand is geweest, zo onherbergzaam. Veel spectaculairder kun je het toch niet krijgen binnen Europa. Klimmers en liefhebbers van canyoning weten het gebied wél te vinden, ‘s zomers zitten de hotels vol. Nu lijkt het wel uitgestorven, ik was de enige gast vannacht. Ook Jules heeft het hier vijf jaar geleden ontdekt en is er gaan wonen. Hij en zijn vrouw Ela verlieten Nederland nadat ze verliefd werden op de Guara en het prachtige, middeleeuwse dorp Alquézar. Ik denk dat ik ze begin te begrijpen. Hoofd op hol Als we even uitrusten na een klimmetje glijdt een flinke schaduw langs ons heen over de rotsbodem. ‘Ah, daar zul je de gieren hebben. Als je even niet beweegt, raken ze geïnteresseerd.’ Inderdaad cirkelen een tiental vale gieren boven onze hoofden en Jules ontdekt zelfs een lammergier. ‘De vale is hier algemeen te noemen, de lammergier is met maar enkele broedparen een zeldzaamheid.’ Tijdens de komende dagen zullen de gieren vanaf een uur of tien, als er thermiek komt, een steeds terugkerende verschijning blijken. Het heeft wel iets weg van gestalkt worden. Vooral in beweging blijven, dus. Het kasteel waaronder de overige gebouwen van Alquézar als ware het een gletsjer De feiten Het gebied Beschermd natuurpark Sierra de Guara in de regio Aragón, gelegen aan de voet van de Pyreneeën. Dunbevolkte streek met glooiende bergen waar rivieren spectaculair diepe kloven hebben uitgesleten. De tochten Twee dagwandelingen en een vijfdaagse rondgang vanuit Alquézar, bij elkaar 100 kilometer lang. Zwaarte/moeilijkheidsgraad Prettige wandelingen met een gemiddelde zwaarte. De paden gaan slingerend bergop en hebben zelden een steile gradiënt. Enkele rivierdoorwadingen. Zwaarste dag bevat een stijging van 790 m. Navigatie Eigen route uitgestippeld op de kaart. Beste tijd De lente, vroege zomer en herfst. Vermijd het hoogseizoen (te warm). ’s Winters kans op hoog water in riviertjes. Overnachten In elke plaats waar een etappe begint en/of eindigt zijn pensions of hotels. Er naar toe Trein of vliegtuig naar Barcelona. Dan met de bus naar Barbastro en per taxi naar Alquézar. Afstand vanaf Utrecht: 1480 km. Georganiseerd Reisorganisatie SNP biedt deze wandeling als individuele reis aan onder de naam Aragón, Sierra de Guara (reiscode 321130). Zie ook het kader verderop. Meer feiten www.oppad.nl liggen gedrapeerd, is tijdens de wandeling telkens zichtbaar, de plaatsing boven op een rots is in meerdere opzichten strategisch. Een Moorse vorst heerste er in de negende eeuw over de vooral christelijke bevolking. Jules kent een verhaal over een plaatselijke schone die door de vorst was 4-5 12-12-2008 17:12:03
We lopen door de steegjes van het nog slapende Alquézar ontboden, de zoveelste in de rij, ‘Het liep niet goed met haar af. Tijdens het liefdesspel sneed de vorst het meisje de keel door en hield als trofee het hoofd buiten het raam. Voor de burgerij was de maat vol, in een daad van blinde woede bestormden de mannen te paard het kasteel. Zo onbesuisd dat velen in de omringende kloof terecht kwamen. Nu nog, in nachten met veel wind kun je paarden onderin horen hinniken.’ Riviergympen Dan, na twee dagen verkenning, starten we met de vijfdaagse tocht. We lopen door de steegjes van het nog slapende Alquézar. Vanavond moeten we in Lecina zijn, vijftien kilometer verderop. Het voelt meteen een stuk avontuurlijker dan tijdens de dagwandelingen. Ik heb gymschoenen bovenop m’n rugzak gebonden, nodig bij het doorkuisen van rivieren. Buiten het dorp gaan we richting de Romaanse brug Villacantal waarmee we de Río Vero oversteken, daarna wordt het puur natuur. No planes, no trains, no automobiles. En geen bruggen. Dik een uur later roept de doorgaans zo beheerste Jules ineens, ‘Shit, ik ben de sleutel van de watermolen vergeten!’ Daarmee hadden we morgen het interieur van de molen bij Almazorre kunnen bezichtigen. Jammer, maar geen ramp. Ik zit eigenlijk meer in over de zonnebrandcrème die ontbreekt in onze bagage. Niet handig, in Spanje. Vandaag werkt het weer mee, het is bewolkt. Met een graadje of Alquézar achttien heerlijk wandelweer. Veto Stom, stom. Ik had het kunnen weten. Gisteravond, toen we in Lecina arriveerden, hielden we stil bij een massieve, duizendjarige steeneik. ‘Hier mag je een wens doen’, had Jules gezegd. En toen heb ik natuurlijk mijn veto uitgesproken over een teveel aan zonneschijn. En nu, na het openen van de gordijnen op de hotelkamer, heb ik daar spijt van. Het regent. Er viel ook niets te wensen want gisteren was een perfecte dag! Het doorwaden van de rivier was een eitje, sterker nog, het was wel even lekker fris aan de voeten. En dan dat landschap, fenomenaal. We pikten zelfs nog een portie cultuur mee in de vorm van oeroude grotschilderingen. Later in hotel La Choca schandalig lekker gegeten, met onder meer vers geplukte paddenstoelen. Zo bijzonder, een nominatie voor een Michelin-ster waard. Tja, als je na dat alles nog ontevreden bent, dan verdien je het ook om in een regenpak te moeten lopen. Er is nog een wens gehoord, zo wordt duidelijk als we rond het middaguur bij de watermolen van Almazorre arriveren. Jules De etappes 1 2 3 4 5 6 7 8 Alquézar - Asque - Alquézar, 11 km Een prettige dagwandeling vanuit Alquézar door de kloof van de Río Vero, via het gehucht Asque. Alquézar - Chimiachas - Alquézar, 12 km Dagwandeling naar een prehistorische schildering in de verborgen Chimiachas-kloof. Met gladde rotsen en korte, steile passages. Alquézar - Pasarelas - Alquézar, 2,8 km Avondwandeling rondom Alquézar, door een dicht begroeide kloof naar het strand aan de Río Vero. Alquézar - Lecina, 15 km Start vijfdaagse rondgang, via het uitzichtpunt Mallata door de Río Vero naar het dorpje Lecina. Waar je de rivier doorkruist gaan de wanden loodrecht omhoog, een van de mooiste delen van de route. Lecina - Paúles de Sarsa, 12 km Door het grootste bos van de Sierra de Guara, langs de watermolen van Almazorre. Paules de Sarsa - Rodellar, 17,5 km De pittigste maar misschien ook wel mooiste dag, langs en door de Mascún-kloof. Rodellar - Las Almunias, 11 km De makkelijkste etappe, wel een pittige klim bij de start maar het uitzicht op de kam is prachtig. Las Almunias - Alquézar, 18,5 km Slotdag van de rondgang, lang maar van een makkelijk niveau. Door de Balced-kloof en langs het gehucht San Pelegrin en een gierenvoerplaats. Spanje 6-7 12-12-2008 17:12:04
Page 1: wandelen Op Pad light sierra de Gua

wandel tot rust in de vergeten bergen van aragón

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?