De Schakel november 2010 - Sint Marcellinus parochie

I
De tijd te vriend houden (2).
n het septembernummer van onze Schakel beschreef ik waarover het boek van H. Andriessen
(titel: zie boven) gaat: voor oudere mensen verandert er dikwijls veel in hun leven en voor hen is
het daarom niet altijd gemakkelijk om “de tijd te vriend te houden”.
In zijn boek legt Andriessen oudere mensen ook enkele levensvragen voor, die hen kunnen helpen
om hun leven zinvol en gelukkig te laten verlopen. Deze vragen zijn natuurlijk niet alleen bedoeld
voor oudere mensen, maar ze zijn eigenlijk bestemd voor ons allemaal. We worden immers allen
eenmaal oud. Deze keer vragen we uw aandacht voor de levensvraag:
“Wat heb ik van mijn leven gemaakt”?
Om ons goed te laten nadenken
over deze niet gemakkelijke
vraag, wordt ons het beroemde
verhaal verteld van Ernest
Hemmingway: “The old man and
the sea.” (de oude man en de
zee).
“Heel zijn leven heeft de oude
visser Santiago door hard
werken op zee zijn karige
boterham verdiend .En heel zijn
leven heeft hij uitgezien naar
een geweldige vangst, die hem
op slag rijk zou maken. Op een
dag doet hij inderdaad de
geweldige vangst waarvan hij
heel zijn leven heeft gedroomd:
“De oude man en de zee”
zo groot, dat hij hem niet eens
binnenboord kan halen. Hij moet
de vis langszij aan het schip
vastbinden om hem naar huis te kunnen vervoeren.
Maar dan gebeurt er een ramp. Er komen haaien, die de vis aanvreten. Wanneer hij zijn boot op
het strand trekt is er van de enorme vis niets meer over. Santiago is doodop en valt in een diepe
slaap. Wanneer hij wakker wordt, beseft hij: ik heb het afgelegd…….”
Dit verhaal is een heel symbolisch verhaal. Het kan uitgelegd worden net als vele verhalen uit het
evangelie…..De zee is net als in de bijbel beeld van de weg, die ieder in het leven moet afleggen.
Soms is de zee rustig en schijnt de zon, maar soms zijn er ook stormen, moeilijke tijden.
Wat opvalt in het verhaal is, dat de oude man heel zijn leven een grote behoefte heeft gehad om
eindelijk eens een grote vis te vangen. Het lukt hem tenslotte, maar aan land gekomen, is zijn
droom voorbij. Kwade machten hebben zijn trotse bezit aangevreten en vernietigd. Hij heeft het
afgelegd, verloren.
De oude visser is beeld van de mens, die steeds op zoek is naar rijkdom, en bezit, die hem voor
altijd gelukkig zullen maken. Zo zijn er in onze samenleving veel mensen, die hopen eens om “een
grote vis” te vangen. Men hoopt op een prachtig huis, een dure auto, een mooie baan met een dik
salaris. Velen kopen loten bij de postcodeloterij, in de hoop eens een flink bedrag te ontvangen.
Maar maakt die rijkdom werkelijk gelukkig? Uiteindelijk kunnen we het ook niet vasthouden. We
zullen het afleggen, uit handen moeten geven. Op de vraag: “wat heb ik van mijn leven gemaakt?”
wijzen veel evangelieverhalen er ons duidelijk op, dat niet macht, bezit, een mooi uiterlijk of veel
kennis de mens gelukkig maken, maar een goede omgang met mijn medemens. “Heb uw naaste
lief als u zelf”. Daarbij mogen we de armen, zieken en oude mensen vooral niet vergeten!
Met enige regelmaat kom ik in het Reggedal, waar ik enkele bewoners goed ken. Oudere mensen
hebben er een mooie kamer en krijgen vooral ook een uitstekende verzorging van deskundig
personeel en veel vrijwilligers. Velen van hem hebben hun leven hard gewerkt. Nu kunnen zij
genieten van een prettige omgang met elkaar en met velen die voor hen klaar staan. Enter mag
De Schakel jrg. 49 2 november 2010