summer

COLUMN CHARLOTTE KAN
Foto: Carina Hesper
Minder is meer
Voor mij is het een sport om met een kleine rugzak op reis te gaan. Minder
is meer, is het devies. Die wijsheid kwam vanzelf toen ik mijn eerste grote
reis maakte en bij een temperatuur van 35 graden meer dan 20 kilo aan
bagage moest meeslepen. Die fout maak ik niet meer en inmiddels blijf ik
met gemak onder de 10 kilo.
Mijn beste strategie is een goede voorbereiding. In een online notitieblokje op
mijn laptop staat een paklijst die ik voor en na elke reis bijschaaf. Ruim
voor vertrek zet ik mijn koffer klaar en gooi ik er af en toe wat typische vakantieitems
in. Bikini: check! Zonnebrandcrème: check! Miniflesjes douchegel: check!
Blarenpleisters: check! En elke keer dat ik iets in mijn koffer leg, voelt het alsof de reis
al een beetje begonnen is. In de dagen voor vertrek start het verfijnen, wegleggen en
combineren. Had ik al gezegd dat ik er een sport van maak?
Naast een goede voorbereiding zijn multifunctionele items een must op mijn paklijst.
Mijn favoriet is een grote sjaal of pareo. Handig om benen, schouders, decolleté of
hoofd te bedekken wanneer dat gepast is. Bijvoorbeeld wanneer ik een tempel, kerk
of moskee bezoek. Maar ook perfect als bescherming tegen de zon, als je langer
dan verwacht ronddoolt op de Medina. En als je echt handig bent of voor vertrek
even wat inspiratie bij elkaar 'googled', knoop je er zo een jurkje of rokje van voor op
het strand.
Charlotte Kan (Nijverdal, 1980)
studeerde mode aan de Willem de
Kooning academie in Rotterdam.
Sindsdien ontwerpt ze damescollecties
onder haar eigen naam.
Haar stijl is minimalistisch en
sophisticated. De laatste jaren
werkt ze graag met fair trade
materialen en biologisch katoen.
Elke nieuwe collectie is een zoektocht
naar de juiste balans tussen
esthetiek en duurzaamheid.
Onlangs ontwierp Charlotte
een collectie gebreide accessoires
voor het sociale handwerkproject
Granny's Finest. Niet alleen in
haar werk, maar ook privé gaat
Charlotte voor een duurzame
levensstijl.
Lichtgewicht op pad gaan is voor mij dus geen probleem. Maar terugreizen met een
koffer van onder de 10 kilo... dat is een ander verhaal. Ik kan me wel een paar
vakanties herinneren waarin ik op de terugreis moest proppen. Shoppers met
kleurige printjes, een leuke top die twee maten kleiner uit de was kwam, een fles
sterke drank die beter geschikt bleek als ontsmettingsmiddel, cd's met lokale
popmuziek en meer in de categorie ‘what were you thinking?’ Nu ik eraan terugdenk,
begin ik weer te blozen. Het zijn spullen die grotendeels alweer bij de kringloopwinkel
of in de prullenbak zijn beland. Niet erg duurzaam, dus dat moet beter.
Mijn laatste vakanties heb ik me daarom ingehouden. Ik besteedde mijn vakantiebudget
aan een paar speciale theemelanges, kocht een printje van een jonge
kunstenaar en maakte bijzondere uitstapjes. Zo liet ik me eens door een lokale gids
een berg over jagen. Een gids die al rokend harder wandelde dan iedereen en bij
elke stop moest lachen om degene die het hardst stond te hijgen. Het resulteerde in
een stevige wandeling en een mooi verhaal dat vele jaren langer meegaat dan een
souvenir. En wat denk je? Ja hoor! Mijn laatste reis is het gelukt en keerde ik terug
met een rugzak die misschien nog wel minder woog dan op de heenreis, maar was
gevuld met mooie verhalen.
“Do something today that your future self will thank you for”
21