januari 2008 - rkknijverdal.nl

De trekking vindt plaats op 15 april 2008. U kunt al de volgende dag
de uitslag bekijken op www.loterijcordaad.nl. Ook komt er dit jaar
weer een trekkingslijst achter in de kerk te hangen. Bij voorbaat
hartelijk dank voor uw hulp.
pastor Legtenberg
_______________
HET HONGERDOEK voor in de KERK
De veertigdagentijd, vastentijd. Een tijd van bezinning, van
bekering, om weer op te staan als een mens, zoals U bedoeld
bent, een mens van God. Daartoe in onze parochies de
vastenkalender als dagelijkse herinnering, de vastenactie, om
bewust te zijn van de eigen rijkdom tegenover andervrouws
armoede. Tevens hangt daartoe weer vanaf Aswoensdag voor in
de kerk boven het centrum, waar we ons geloof met elkaar vieren,
het hongerdoek.
In de middeleeuwen ontstond het gebruik om in de vastentijd het
altaar met een grote doek aan het gezicht van de kerkgangers te
onttrekken. Zo werd aangegeven, dat er nog zoveel in onze
wereld en in ons leven is, dat een scheiding brengt tussen God en
mens. Op het doek werden dan ook afbeeldingen aangebracht
over het lijden van Christus en het onrecht, de armoede en
honger in de wereld. Daar komt ook de naam ‘Hongerdoek’
vandaan. Het doek is een teken van de scheiding tussen God en
mens en tegelijk hoe wij in onze wereld hongeren naar God.
Daarmee is het doek tevens een uitnodiging om stil te staan bij
het eigen Christen-zijn en het verlangen Pasen, naar opstanding
uit het lijden.
UITLEG HONGERDOEK: ‘ONS DAGELIJKS BROOD’
Het hongerdoek is een uitvergroting van een computerscherm als
teken hoe de moderne mens de wereld bekijkt en tegemoet
treedt. Allerlei mooie beelden van de wereld kunnen we daarop
oproepen en met een klik weer wegvegen. De vrouwen nodigen
ons uit om eens andere vensters te openen op ons scherm, om
met hen in gesprek te komen en met de situatie van zoveel
mensen, die leven in de marge van de samenleving, wereldwijd.
We zien op het doek vier geopende vensters op een achtergrond
van een rood computerscherm. Rood, het is de kleur waartegen
het dagelijkse leven zich afspeelt. Rood als symbool van liefde,
de kracht en energie, die zij in zichzelf en in hun geloof ervaren.
Maar ook als symbool van leven, van levensbloed. Bloed dat kan
stromen, maar ook kan stollen door het verderf van strijd en dood.
Een verderf, waarmee de maaksters in hun leven maar al te zeer
mee werden geconfronteerd.
In het rood van de achtergrond zien we vrouwfiguren verbonden
met een donkerrode draad als teken van onderlinge
verbondenheid en solidariteit. Maar ook zien we bij elke vrouw
gele lijnen, die lijken op een doolhof, waarin mensen verstrikt
kunnen raken tijdens hun leven. De wegen, die je op zoek naar
geluk kunt inslaan, maar slechts dwaalsporen blijken te zijn. Toch
kun je uit het doolhof ontsnappen, als je de lijn van hoop en liefde
vast kunt houden.
Op het grote scherm zien we ook verschillende kleine icoontjes
waar de computergebruiker op zou kunnen klikken om het
achterliggende verhaal te horen. Zoals het icoontje met de tralies
over de werkelijkheid van de gevangenis. De man met een kroon
met daaronder naakte figuurtjes over de machteloosheid, die
vrouwen vaak ondervinden. De zogende moeder over de
verantwoordelijkheid, die de vrouwen ervaren voor de opvoeding
van hun kinderen. En zo nog vele kleine icoontjes meer, maar