22 september 2004, 83e jaargang nummer 3 - AFC, Amsterdam

22 september 2004 83 e jaargang nr. 3M I X E DP I C K L E Singelegd door Willem Adriaanszw.adriaansz@zonnet.nlREKENSCHAPEen man een man, een woord een woord: Pickelaar voegde zich zondag j.l. weer blijmoedig maar amechtig bij zijn AFC-makkers. De 0-4 zegebij AFC'34 in Alkmaar wordt ongetwijfeld elders door gekwalificeerde voetbalwetenschappers nader verklaard. Pickelaar constateert slechtsverheugd de oplopende reeks gescoorde doelpunten: 1, 2, 3 en 4. Het zou leuk zijn als de komende zondag thuis tegen ADO'20 5-maal gescoordwordt door onze hoofdmacht. Twaalf punten uit vier wedstrijden is overigens ook niet verkeerd.De eerste drie wedstrijden moest Pickelaar missen, maar hij bleef drie zondagen niet lang in onzekerheid. Driemaal belde hij om een uur of zeshet clubhuis. Achtereenvolgens waren Frans Ris, Theo Janssen en Edwin Geluk de boodschappers van goed nieuws en daar dronk hij in zijnslaapstee/bistro op wielen La Marolle een extra borreltje op. Dat La Marolle klinkt wel Frans maar is het niet. Gewoon spreektaal voor laatmaar-rollen.Mondjesmaat geeft Pickelaar af en toe in september enige informatie prijs over zijn jaarlijkse Gallische kermistoer, die steeds als ijkpunt heefthet Provençaalse Barjols (spreek uit als Baarzjól; met een vette brouw-r uiteraard). Sinds jaar en dag wordt hij daar met de La Marolle gedoogdaan de zijlijn van – jawel – de plaatselijke voetbalclub S.C. Barjols. Pickelaar heeft daar vele vrienden en vriendinnen, die hem en zijn liefoverladen met weldaden.Enigen onder u weten, dat Pickelaar – buiten AFC om – wel eens versjes schrijft en die bundelt. Zo kwam 10 jaar geleden een Frans boekje vanzijn hand terecht in de bibliotheek van Barjols. Jaarlijks rept Pickelaar zich even naar die prijzenswaardige instelling om te controleren of zijngeesteskind nog niet uit de collectie is geflikkerd (de Franse term daarvoor heeft hij even niet paraat; excuus derhalve voor dat weinig literairewoord). Ditmaal vreesde hij het ergste, want zijn bundel bleek niet meer in de schappen te staan. Navraag leverde op, dat zijn boekje nog nietgewipt maar – in tegendeel – uitgeleend was. Toe maar!Overigens kreeg Pickelaar de ochtend na zijn aankomst in B. bezoek van 3 wakkere dienders van de gendarmerie. Aan de overzijde bleek ’snachts alle elektronica gejat te zijn uit het tennispaviljoen. Of Pickelaar er mogelijk iets van wist. Nee dus; hij sliep de slaap der rechtvaardigen.CITAAT“Hier van mijn ouders kort in kader:/ van moeder heb ik rust bewaard./ Haar logica brengt mij toch nader/ tot alle streken van mijn vader./ Devijg viel niet ver van het paard”.(Pim Pelaer, Nederlands croniqueur,20-ste en 21-ste eeuw).L'EUROPEOp weg naar de zon sloeg Pickelaar met zijn lief al elders een kamp op terzijde van een voetbalveld. Aangrenzend bevond zich de “Bar del'Europe” en omdat Pickelaar een droge keel had besloot hij ’s avonds even aan te leggen. Binnen trof hij een vroeg oude man van begin veertigaan, die achter de bar de uitstraling had van iemand die al meer dan een halve eeuw geen vertrouwen meer had in de wereld in het algemeen envan Europa in het bijzonder. Omdat er niemand anders in de schamele, halfduistere lokaliteit aanwezig was had Pickelaar het gevoel lokaalvredebreukte plegen. De kastelein vroeg met zijn ogen wat hij Pickelaar kon aanreiken. Het moest maar een biertje worden. Dat kwam zowaar naenig gesputter uit de tap en werd hem zwijgend toegeschoven.Naar Pickelaars oordeel dient een alcoholische versnapering niet solozwijgend genoten te worden en hij vroeg de droeve Galliër dus maar of hijbemoeienis had met de aanliggende voetbalclub. Na enig denkwerk besloot de barkeeper, dat dat niet het geval was; waarop het stil werd alstevoren. Een geruime timing later bekende hij zijn enige affiniteit met de sportwereld: hij gokte in de regionale harddraverij. Pickelaars vraaglag voor de hand: of ie daar wel eens wijzer van was geworden. Dat bleek niet het geval. Erger nog: geen van zijn uitverkoren paarden had ooitde eindstreep gehaald.Het gesprek was daarmee ten einde. Pickelaar liet het bij één biertje en rekende af. Op weg naar zijn nabije nachtleger werd het hem duidelijk:Europa heeft nog een lange weg te gaan.JUBILEAOver 4 maanden zal AFC de eerbiedwaardige leeftijd van 110 jaar bereiken. Daar zullen AFC-ers nog wel wat van merken. Om vast in destemming te komen keek Pickelaar even in het verleden. Hij sloeg “Het Gouden Boek Van A.F.C.” op en vond een samenspraak tussen deschrijver van dat boek (Jo Wijnand) en de AFC-voorzitter (Dick Bessem). Het ging over de totstandkoming van het jubileumboek en het gesprekvond plaats in het toenmalige journalistencafé Scheltema. Er moesten vooral geen stukjes van andere verenigingen in worden opgenomen.Pickelaar citeert verder:“Daar heb je wel gelijk in” zei Dick. “En weet je, wat we ook niet moeten doen? Over elkaar schrijven. Dan zegt de penningmeester bijvoorbeeld,dat de secretaris zoo ’n reuze-vent is en omgekeerd en dan krijg je een persoonsverheerlijking waar het end van weg is”.“Zoo is het maar net” beaamde ik. “En ook geen foto’s van vooraanstaande AFC-ers met lieve onderschriftjes”.“Vast niet” bevestigde Dick. “Mannen zijn leelijk en er dan nog foto’s van te maken en dat met die papiernood...”Zoo zaten we een tijdje door te praten en we waren het volkomen eens. Maar plotseling kreeg ik een brain-wave en zei: “Ja, maar kijk eensDick; we zijn het er nu wel over eens, wat er niet in moet, maar wat moet er dan wél in?”“Verrek”, schrok Dick; “hoe moet ik dat nou weten? Jij zou dat boek toch in elkaar draaien?”BUURMAN BELGBij thuiskomst ontving Pickelaar post van - jawel – het Gerechtelijk arrondissement Hasselt. Hij zou op doortocht in een hem niet bekend dorpeen verkeerslicht genegeerd hebben. “Een zware overtreding v/d 2 de graad”. Een sanctie is hem nog niet opgelegd, maar mocht u Pickelaarbinnen enige tijd missen: weet dan dat hij wellicht in een Belse kerker zuchtend boete doet; maar aan u zal blijven denken...12