Een volgende keer meer over dit bijzondereonderwerp. Kunt u zolang niet wachten? Kijk dan ophttp://www.dbnl.org/tekst/vond001dewe05_01/vond001dewe05_01_0008.htm#117#117Didi ZegersWerk saamKerkstraat 69-716669 dc Dodewaardwww.werksaam.nlNico Beets: getrouwd in het huis van de pausIn onze zoektocht naar het wel en wee van oudleerlingenvan Pius en SNL – een zoektocht die een stukgemakkelijker is geworden sinds we kunnen googlen –kwamen we uit bij Nico Boots (HBS-B, 1969)Nico woonde in west en ging in 1963 naar de eersteklas van het St Nicolaaslyceum in de Prinses Irenestraat.'Dit betekende dat ik voortaan dwars door de stadmoest fietsen, weer of geen weer. Elke dag met de buswas in die tijd voor mijn ouders te begrotelijk. Na debrugklas koos ik voor de HBS. De eerste twee jaargingen moeiteloos, pas in de derde klas ging het bergafmet de cijfers. Uiteindelijk 'mocht' ik de derde klasoverdoen. Dat was een geluk bij een ongeluk wantdaarna gingen met name de cijfers voor de exactevakken met sprongen omhoog zodat ik in uiteindelijkin 1969 eindexamen deed voor het diploma HBS-B.'Tot 1968 was het SNL zoals bekend een echte jongensschool.Nico maakte dus net de komst van meisjes mee,maar was daar nauwelijks van bewust.'In mijn eindexamenjaar werden er voor het eerst ookmeisjes toegelaten. Tot dan toe zorgden de paters vanhet Nicolaas Lyceum en de nonnen van de Pius MMServoor dat er een strikte scheiding bleef gehandhaafd.In die jaren werd ik me er ook zo langzamerhandbewust van dat ik toch 'anders' in elkaar stak dan mijnklasgenoten. Het gedoe met meisjes ging volledig aanmij voorbij, althans ik kon me er niet druk over maken.Wat er aan de hand was zou ik me later realiseren. Hetduurde nog heel lang voor ik met mijn homoseksualiteitin het reine zou komen. Maar zover was het in dietijd nog lang niet. In 1969 deed ik eindexamen.'Nico schreef zich in voor een studie scheikunde aan de(toen nog) Gemeente Universiteit.'De eerste colleges die ik liep waren in het BCP JansenInstituut aan de Plantage Muidergracht en het zalencomplexaan de Roetersstraat. Het was eind jaren '60en de gevolgen van het studentenprotest en deMaagdenhuisbezetting was nog maar amper verwerkt.De studie liep tot het kandidaats gesmeerd. Binnen driejaar had ik het kandidaats op zak. Daarna ging hetminder makkelijk. Pas in 1976 slaagde ik erin mijndoctoraal af te ronden, nadat ik mijn hoofdvakstage ophet laboratorium van professor Piet Borst in het JanSwammerdam Instituut aan de ConstantijnHuygensstraat eindelijk met een nipte voldoende hadafgesloten. Het had niet veel gescheeld of ik had hetbijltje kort daarvoor erbij neergegooid. Ik had in iedergeval één ding geleerd: wetenschap is leuk maar voorhet zelf onderzoek doen had ik geen talent.''Omdat ik geen lid van een vereniging was, thuiswoonde en studeerde (mijn vader had voor mij inberging onder onze woning een heuse studeerkamerafgetimmerd), nam ik niet echt deel aan het studentenleven.Ik was wel actief in de parochie bij ons in debuurt. Ik zong er in het jongerenkoor en deed mee metde activiteiten van de jeugdvereniging Arbor. Erwerden op gezette tijden discoavonden in het Klokhuis(later Koppenbar) georganiseerd die soms flink uit dehand liepen. Elk jaar draaiden we met z'n allen ook eenSinterklaasavond in elkaar voor de 65-plussers bij ons inde buurt. Dat werd altijd weer hogelijk door de12<strong>Jaargang</strong> <strong>18</strong>SNeLbinder 1-<strong>2007</strong>
ejaarden gewaardeerd.'Na zijn diensttijd kwam Nico terecht op de redactie vanhet tijdschrift Biochimica et Biofysica Acta, een zeerinternationaal georiënteerde omgeving. Engels was devoertaal, Nederlanders waren in de minderheid.'In deze jaren lukte het eindelijk mezelf als homoseksueelte aanvaarden. Ik was weliswaar een laatbloeiermaar beter laat dan nooit. Ik meldde me bij het COC inde Rozenstraat in Amsterdam, ging het roze uitgaanslevenvan Amsterdam in, en voor de tweede keer opdansles. Ik ontmoette ook Stef, de man die sindsdienniet meer uit mijn leven is weg te denken. Anderhalfjaar na onze kennismaking besloten we in november1986 samen te gaan wonen.'Sinds 1987 werkt Nico als program officer bijTechnologiestichting STW, met als werkterrein biotechnologie,chemie en medische technologie. Hij houdtzich onder meer bezig met het Dutch Program forTissue Engineering, ook wel cel- en weefseltechnologiegenoemd. Het is een multidisciplinair domein datdoorbraken vanuit verschillende wetenschapsgebieden(onder meer moleculaire, chemische en medischewetenschappen als ook biomechanica en engineering)met elkaar verbindt.Buiten het werk zingt Nico in een koor.'Ik zing tweede tenor. Ik speel zelf geen instrument enomdat ik toch mijn partij thuis moet instuderen, maakik veel gebruik van allerlei software om de muziek opde computer te laten klinken. In de loop der tijd heb ikzo een flink aantal bestanden verzameld, MIDI bestanden,die af te spelen zijn met Windows Media player,en bestanden gemaakt met Harmony Assistant ofMelody Assistant, en Virtual Singer. Het laatsteprogramma maakt het mogelijk om een partij te latenvoorzingen door een computerstem. Het klink allemaalerg synthetisch, maar voor het instuderen van je partijhelpt het prima.'Gedenkwaardig was zijn huwelijksdag.'Op 10 mei 2002 was het zover. Na 16 jaar samenwonengaat de kogel door het stadhuis: We gaan trouwen! Alvanaf het moment dat het in Nederland mogelijk is dattwee partners van gelijke sexe kunnen trouwen,praatten we erover. Daarvoor ook wel, maar eensurrogaathuwelijk in de vorm van een geregistreerdpartnerschap leek ons niks. De vraag was natuurlijk wievraagt wie? Uiteindelijk ging Stef voor mij op z'nknieën op de ochtend van mijn vijftigste verjaardag. Insmoking, maar wel op kousenvoeten! In het jaardaarop begonnen onze plannen langzaam vorm tekrijgen. We zochten en vonden een geschikte locatie inde Spiegelzaal in het Paushuize in Utrecht. Dit huis is inde 17e eeuw gebouwd als onderkomen voor de enigeNederlandse Paus Adrianus V. Het leek ons wel toepasselijkom twee homo's te laten trouwen in een huis vande paus!'Meer over Nico is te vinden ophttp://home.planet.nl/~boots/Hans Nieuwenhuis: operaregisseur in BangkokOperaregisseur Hans Nieuwenhuis (HBS-B, 1968) regisseerdeeind vorig jaar in Bangkok de wereldpremière van de operaAyodhya. The Bangkok Opera speelde het stuk van componistSomtow Sucharitkul ter gelegenheid van het 60-jarig regeringsjubileumvan de Thaise koning Bumiphol Rama IX. Depremière vond plaats in aanwezigheid van leden van deThaise Koninklijke Familie. De opera is gebaseerd op hetbelangrijkste Thaise epos de Ramayana en met name deverhalen rond het koningspaar Rama en Sita. De ontvoeringvan Sita door de demon Ravan is de aanleiding voor oorlog engeweld. Uiteindelijk verslaat koning Rama de ontvoerder vanzijn vrouw met behulp van een dierenleger dat voornamelijkuit apen bestaat.The Bangkok Opera werkt al enkele jaren samen met OperaStudio Nederland, in 1990 opgericht door Hans Nieuwenhuis.Een kleine groep zeer getalenteerde, jonge operazangers,maximaal acht, krijgt op deze manier hulp bij de eerstestappen in de beroepspraktijk. Het programma slaat een brugtussen de schoolbanken en het operatoneel en is vooralgericht op het ontwikkelen van een zo persoonlijk mogelijkkunstenaarschap. De zangers zijn fulltime onder contract enontvangen maandelijks een stipendium.Hans studeerde rechten in Amsterdam, maar koos uiteindelijkvoor een loopbaan in de theaterwereld. Hij werkte als acteur,zanger, schrijver, decor en lichtontwerper en regisseur. Delaatste 25 jaar houdt hij zich vrijwel uitsluitend bezig met deregie van muziektheater. Hij werkte eerst als regie assistent envervolgens als regisseur bij de Nederlandse Opera teSNeLbinder 1-<strong>2007</strong><strong>Jaargang</strong> <strong>18</strong>13