Editie 2 - De Weimarse Staande Hond

MEDISCHE RUBRIEKOnze oproep in het vorige clubblad om vragern op diergeneeskundig gebiedvoor te leggen aan ons lid, de heer drs. H.A. •cuijk, dierenarts. heeft al enkelevragen opgeleverd. Sommige vragenstellers hebben een persoonlijk antwoordontvangen. Op de navolgende vraag van mEivrouw M.J. Hendriks-Swelsenreageert de heer Kuijk in dit clubblad:VRAAG---·zo heb je een pup .... voor je het weet is Ie eon volwassen hond .... dan nogwat jaartjes en je kunt hem alweer tot onze verteranen gaan rekenen. Dat gevoelheb ik althans gehad met onze Bjorn. die inmiddols de gezegende leeftijd van 12jaar heeft bereikt. Hij zelf heeft er overigens -wel :Zin in om nog een paar jaartjesop deze planeet rond te lopen en gezien zijn g01K!e conditie verwacht ik dat datook wel mogelîjk is.Niettemin heeft de ouderdom zich bij hem toch "eopenbaard en wel in de vormvan doofheid. ik weet niet hoe snel of langzaam •~o·n degeneratieproces verloopt.maar het kwam mijn man en mij voor dat het b~j Bjorn heel snel is gegaan, inminder dan een maand. Het kan best zijn. dat wij het in het begin niet zo in degaten hebben Q.ehad. Het ziekteproces van onz1e VISzla-veteraan Layka en hetverdriet om zijn uiteindelijke dood namen nogal Vltat tijd in beslag. dan zijn er dedruktemakers Kalista en Ciaopatra die altijd álle aandacht opeisen. En met Bjomging het immers steeds goed ·.....Enfin op een gegeven moment merkte ik, dat ESjorn niet meer op mijn roepenreageerde als ik buiten met hem was en hij op een tiental meter van mij afstond. Ik hield dat eerst voor koppigheid (hij is alltijd een nogal eigenzinnig beestgeweest) en mopperde daarom op hem als hij mij weer eens tien minuten hadlaten staan wachten. Toen viel het mij ook op, dat hij toch van de stoep af ging,ondanks het feit dat er achter hem op zeer korte ah>tand verkeer, bijvoorbeeldeen bromfiets, naderde. Dat deed hij vroeger nooit! Tenslotte reageerde hij ookbinnen niet meer op zijn naam of op commando's, als die gegeven werdenzonder dat hij het kon zien. Het gerinkel van de penning aan zijn riem, eerst hetteken voor hem dat het tijd was voor een uitjet, ging nu ongemerkt aan hemvoorbij. De dierenarts kon niets abnormaals waarnemen aan zijn oren en hieldhet op doolheld als gevolg van ouderdom. Een oudere hond heeft heel watlevenservaring en toen wij het ~nmaal wisten 111tenden wij snel aan die nieuwesituatie en houden wij gewoon rekening met die •tleine handicap.Op buitenstaanders maakt de hond soms een k•oppige of domme indruk. Somsreageert hij schrikachtig, als iemand hem van achteren ongemerkt heeft benaderden hem dan onverwacht aanraakt. Soms blaft hij onnodig of overdrevenlang. Tegenwoordig ga ik op de volgende manier met hem om:• als ik tegen hem praat, want dat moet je toch blijven doen vind ik, zorg ik dathij mij kan zien en maak ik bovendien overdreven gebaren. zodat hij wel in degaten heeft wat de bedoeli!'Q is;• Bij andere gelegenheden, bijVoorbeeld tijdens het wandelen, raak ik hem eerstaan, een tikje op z'n billen of een aai om zij1n aandacht te trekken. alvorenseen commando te geven;• In het verkeer moet je extra voorzichtig zijn um kun je zo'n hond beter nietmeer los laten lopen;* In park of bos zorg ik dat ik hem niet uit het o10g verlies als hij losloopt.Soms heeft doofheid ook zijn voordeel: de periode tussen Kerst en Nieuwjaar isaltijd een verschrikking voor Bjorn geweest in verband met het afsteken vanvuurwerk. De stakker was doodsbang voor de knallen. Toen ik dit jaar met hem13