Herman van de Wijdeven - Theater Schrift Lucifer

Theater Schrift Lucifer #3ZONDAGOCHTEND VROEGDOCHTER Moederik ben teruggekomenIk heb de hele nacht gelopenIk wist dat ik omwegen namzonder te weten waarheenIk was al aan de MoerenDaar ben ik gestoptDe maan was nog wakkermaar het werd al bijna lichtIk zag donkere plekkenrimpelen in het ijsIk boog vooroveren bekeek mezelf in de zwarte spiegelEn toen dook jouw gezicht opmoedervanuit het diepdonker watertot vlak onder het ijsHet paste precies dat van mijWe keken elkaar aanlanger dan we ooit daarvoorverdroegenIk denkdat we de grootste kouwel gehad hebbenzei jijmet mijn stemen we glimlachtenzo goed en zo kwaad als het gingMoederik heb mij omgedraaiden nam de kortste weg teruglangs de WaterbergIk heb mij gehaastzo langzaam als ik konom de woorden te vindenWoorden van vergetenen vergiffenisen vertel eensWeke warme woordendie zich slecht thuis voelenin mijn kille mondwaar het altijd waait en kiertik weet hetMoederzie jezelf daar zittenZo teer en zo stildoorzichtig bijnazo brooszo ongevaarlijkals je niet beter wistZo oudheb ik je nog nooit bekekenJe kleren zijn versletentot op de draaden verderdaar en daarGaten op onbegrijpelijke plaatsenEn dat terwijl je een kastvol goeie kleren hebtNooit gedragenhooguit eensVoor laterSteeds meer klerenvoor steeds minder laterMoederMoet ik jou moeder noemen?Je buik heeft er nooit naar gestaanJe borsten ook nietJe handen nietIk zag ze wel willenmaar ze waaierden wegIk zag je mond wel zoekenmaar je hebt hemPagina 34 van 35