"L - Brasiliana USP

— 362 —
Vier anderen kreeg ik, door eenen drank van arabïr
sche gom, met eenige droppelen laudanum, weder zdd
ver, dat de raaag voedsel kon verdragen , terwijl een
groot getal alleen door verkwikkingen bijkwam.
Bij dat al moet ik getuigen, dat ik nimmer geséhikter
menschen tot het yoeren van den oorlog
gezien heb, dan deze bij mij ingescheepte lieden, die
echter ook ,weêr tôt' niets verders dienstig waren.
De officieren, zoo wel als de soldaten, legerden zich
des nachts, bij verkiezing, onder den blootén hemel,
zonder het geringste te gebruiken tot deksel. Zelfs
nog op de rivier van Guayaquil bleven zij in den
regen liggen, en sliepen gerust door. Maar ook
ruwer en onbeschaafder wezens kan men zich niet
voorsteilen. Inzonderheid de zwartkleurigen. schepen
eer dieren , dan menschen ; en allen, uitgenomen
de kommandant en een paar opperofficieren, waren
even morsig, en zoo vol van ongedierte, dat wij
zelven ten laatste moeite hadden, ons daarvan vrij
te houden. — Men make zich een denkbeeld van
de opgedrongene volte der menschen, die ik aan
boord had, daar ik, eerst eenige dagen nadat wij
in zee waren, door mijnen stuurman te weten kreeg,
dat zich een Engelschman met de rnilitàiren mede
had ingescheept, die tôt het transport niet behoorde.
Toen ik den man voor mij deed komen, vernam
ik, dat hij een smid was, die, •— van la Paz,
te voet, over de Cordilleras de Columbiaansche
soldaten geyolgd zijnde, en geen geldelijk vermogen
bezittende tot het betalen zijner passage naar
Golumbia, — van deze gelegenheid gebruik had