december - Oosterhoutse Golf Club
december - Oosterhoutse Golf Club
december - Oosterhoutse Golf Club
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
10 DE HEIHOEF • JAARGANG 18 • NR 101 • DECEMBER 2005<br />
Vervolg van pagina 9<br />
PENESTAFETTE<br />
naar Santiago de Compostela in noordwest Spanje te fietsen.<br />
Ik had al veel over deze tocht, van ongeveer 2700 kilometer,<br />
gelezen. Santiago is de plaats waar volgens de overlevering de<br />
apostel Jacobus (San-Tiago) begraven ligt. Doordat deze<br />
Jacobus vele wonderen verricht zou hebben, zijn vanaf het begin<br />
van de middeleeuwen miljoenen pelgrims te voet, te<br />
paard en (tenslotte) per fiets uit heel Europa en later heel de<br />
wereld naar toe getrokken. Het is dus een historische route,<br />
die ook door de Unesco tot wereld erfgoed is aangewezen.<br />
Na een uitvoerige voorbereiding (wat voor een fiets, wat<br />
neem ik mee, welke route ga ik volgen, etc.) heb ik de knoop<br />
doorgehakt en ben ik dit jaar (alleen) vanaf huis per fiets vertrokken<br />
voor de grote pelgrimstocht naar Santiago. Ik wilde<br />
het avontuur aangaan, waarbij voor mij de belangrijkste reden<br />
was me te laten verrassen in welke vorm ook.<br />
Vertrokken op een zonnige en warme 1 mei, werd het al snel<br />
nat en koud. Daarom toen veel in jeugdherbergen en kleine<br />
hotelletjes geslapen. Mijn tent liet ik voorlopig ingepakt. Af en<br />
toe was er een klooster dat mij onderdak bood. Ik had mijn<br />
tocht bewust niet strak gepland, want elke dag was anders en<br />
ik wilde me ook niet vastpinnen aan het bereiken van een bepaalde<br />
afstand. Ik wilde alles wat ik onderweg aan moois of<br />
interessants tegenkwam ook kunnen bekijken of daar van genieten.<br />
Dus elke slaapplaats was ook een verrassing.<br />
In het begin was het zwaar. De sterke tegenwind en zware bagage<br />
maakten het niet makkelijk. Daarbij kreeg ik nog last<br />
van een oude darmkwaal en een pijnlijke knie. Maar goed<br />
toen ik Parijs bereikte, gaf mij dat toch al een kick. Dat ik nog<br />
2000 km moest fietsen, daar dacht ik even niet aan. Fietsen in<br />
Parijs blijkt heel gemakkelijk en is in feite het beste om alles<br />
goed te zien.<br />
Hoe meer ik naar het zuiden ging, hoe makkelijker het werd.<br />
Dit ondanks dat ik steeds meer heuvels tegen kwam. Het inmiddels<br />
mooie weer en de ervaring die ik ondertussen had<br />
opgedaan, hielpen daarbij. Na bijna vijf weken was ik via de<br />
Loire, Tours, de Atlantische kust en Dax bij de Pyreneeën aangekomen.<br />
Het grote werk zou beginnen: de Pyreneeën over.<br />
Dat viel me geweldig mee. Maar het bereiken van mijn eerste<br />
grote bergpas heb ik wel, samen met een andere pelgrim, gevierd<br />
met het drinken van drie flessen wijn.<br />
Na de Pyreneeën (Pamplona) waren het nog 800 km naar<br />
Santiago. Het Spaanse gedeelte is niet te vergelijken met het<br />
Franse. Zelf vond ik het indrukwekkender. Het ruige landschap,<br />
de vele bergen (de passen die ik moest passeren bleken<br />
hoger dan die van de Pyreneeën), de verlaten hoogvlaktes, de<br />
fantastische natuur. De schitterende steden (waaronder<br />
Burgos en Leon), met hun gezellige Plazas, waar rond zeven<br />
uur ‘s avonds jong en oud zich verzamelt om bij te praten. Het<br />
slapen in de Albergues waar je vele andere pelgrims ontmoette,<br />
uit tientallen landen. Die Albergues waren primitief en verre<br />
van comfortabel, maar hadden alle wel een heel specifieke<br />
sfeer die je niet wil missen.<br />
Na ruim zeven weken kwam ik aan op het plein voor de kathedraal<br />
van Santiago de Compostela. Op mijn teller stond 2710<br />
kilometer. Samen met honderden anderen uit alle werelddelen<br />
was ik bij mijn einddoel. Het was afgelopen! Santiago was<br />
wel mijn feitelijke doel, maar mijn echte doel was de tocht en<br />
die was voorbij.<br />
Na een weekje Santiago, fiets mee in het vliegtuig en via<br />
Madrid naar huis. Het zwervers- bestaan was voorbij.<br />
Daarmee ook mijn verhaal.<br />
Graag geef ik de pen over aan een man die fantastisch kan<br />
vertellen over de natuur en vooral vogels, Harrie Bovendeerd.<br />
Hij weet er alles van en houdt zelfs hun aantallen bij. Dus hij<br />
moet een zware week gehad hebben, met de dooie huismus<br />
(passer domesticus) in Leeuwarden.We zullen het misschien<br />
horen.<br />
Succes Harrie!!<br />
Na maanden wachten was het dan eindelijk zo<br />
ver. Op 1 <strong>december</strong> werd de nieuwe golfrolstoel<br />
uit Duitsland gebracht. Dolf en Leo hadden een<br />
fles Champagne gekocht om dit heugelijke feit<br />
te vieren! Na de eerste slag werd de fles<br />
ontkurkt. Het was fantastich om dit moment<br />
met mijn vrienden te mogen vieren.<br />
Pieter Roodenburgh