Voorbeeld

Beloofd is beloofd, dus ging ik 2 weken terug weer eens op bezoek bij de welpentraining. B1 was
vrij, dus ik had alle tijd.
De training begon om half tien,
maar om de kinderen nu niet
gelijk al te zenuwachtig te
maken (uiteindelijk ben ik tóch
wel iemand uit de TC, dus dan
moet je extra je best doen )
kwam ik iets later. Dat niet
gelijk iedereen denkt dat ik te
laat was of zo dat was
gewoon de bedoeling.
Niet zo'n hele grote groep dit
keer: 7 kinderen. Maar die
zeven gingen er behoorlijk
tegenaan. Alle oefeningen
werden fel uitgevoerd en het
was prachtig om te zien hoe
bijvoorbeeld Jeroen
Wiggenraad heel wijs met een
vingertje stond te wijzen om
anderen op een fout te wijzen.
En Bouke v. Drunick, die héle
slimme vragen aan de trainsters stelde. En
wat te denken van Kaitlin Kossen, die met
een hoogrode kleur d'r uiterste best deed
maar niet altijd even veel geluk had.
De trainsters, Mijke en Nicolet, waren vol
geduld en bleven onder alle omstandigheden
rustig. Ook wanneer één van de kinderen een
bal verkeerd op het lichaam of de vingers
kreeg. Huilen was niet verboden en dus was
er zo nu en dan groot verdriet als de training
érg pijn deed (zoals bij Isabel op de foto
hiernaast).
VEO-kori naeina 16