15 september 2010 89ste jaargang nummer 2 - AFC, Amsterdam

15 september 2010 89 e jaargang nr. 2Een AFC’er vertelt“Zonder Joop geen clubhuis. Zonder Joop geen clubgevoel. Als ik nade training de trap op loop, en Joop ziet mijn hoofd verschijnen, zethij meteen een ijskoud biertje neer. We zijn wat dat betreft een ingespeeldduo. Maar ook de anderen achter de bar verdienen de waardering.Wat die mensen allemaal doen voor je, zie je maar bij weinigandere clubs.”Sigaar“Dat hoort bij mij. Eigenlijk moet je als trainer het goede voorbeeldgeven, maar tijdens een wedstrijd rook ik nu eenmaal graag een sigaartje.Gewoon, om iets om handen te hebben. Het maakt me rustig.Tijdens de kampioenswedstrijd vorig jaar, tegen AMVJ, heb ik er welvijftien gerookt. Wel van die kleintjes hoor.”“Bij uitwedstrijden rook ik er ook graag eentje in de auto. Daaromwillen de spelers eigenlijk niet met me meerijden. Dan beloof ik dat ikniet zal roken. Dan doe ik het toch, zet ik de ramen open en draai ikmuziek van Udo Jurgens. Haha, ze hebben het me maar zwaar metme.”Jeroen BrusseeJeroen Brussee (50) gaat alweer zijn vierde seizoen in als trainervan AFC Zaterdag 1. We vroegen hem naar zijn AFC-gevoel, aande hand van een aantal steekwoorden.Sollicitatie“Ik had me eigenlijk voorgenomen een jaar geen trainer te zijn, nadatik tien jaar aan de slag was geweest bij het Leidse Lugdunum. TotHans van der Hulst – die bij AFC in het zesde speelt, en met wie ikeen kantoorruimte deelde – me wees op de vacature bij AFC Zaterdag1. ‘Is dat niks voor jou?’ vroeg hij. AFC leek me wel wat om nog eenkeer voor te werken. Het is tenslotte een grote club met een grotenaam.”“Niet veel later zat ik op een vrijdagmiddag in café 1890, aan tafelmet het zaterdagbestuur, voor een heus sollicitatiegesprek. Ook WesselColijn was er, die eveneens gepolst was voor de klus. Wessel en ikzijn toevallig vrienden omdat we ook samen zaalvoetballen. Aan debar zei Wessel tegen me: ‘Dit is echt een klusje voor jou. Ik beneigenlijk ook met andere dingen bezig. Ga er voor!’.Mij werd uitgelegd dat de zaterdagselectie wil presteren, maar datgezelligheid ook belangrijk is. Nou, dat was op mijn lijf geschreven.Zo ben ik bij AFC terechtgekomen.”Restaurant“Ik begon met slechts acht spelers op de lijst. Gelukkig hebben we datnog op tijd kunnen aanvullen, maar ik dacht wel heel even van: ‘Ohjee, waar ben ik nu weer aan begonnen.”“Het was een bijzonder eerste seizoen. Bij één van de eerste uitwedstrijdenhad ik onderweg een zaal bij een restaurant gereserveerd. Wewerden daar met alle égards ontvangen. De tafels waren gedekt. Erstond een groot bord dat ons welkom heette. Op tafel lagen stencilsmet het logo van AFC er op gedrukt. De spelers keken hun ogen uit.”“Aan het einde van het seizoen kreeg ik een ingelijste elftalfoto vande ploeg, een beertender en een goede doos sigaren. Dat had ik in aldie jaren dat ik trainer was nog nooit meegemaakt; dat ik zo gewaardeerdwerd door de spelers. Fantastisch om mee te maken.”Herendiner“Al na mijn eerste seizoen werd ik daarvoor uitgenodigd. Ik voeldeme zéér vereerd dat ik daar, in het Hotel American, mocht aanschuiven.Ik had geen idee van wat ik moest verwachten. Speciaal voor dieavond heb ik een nieuwe smoking gekocht. Ik had er nog nooit eentjegedragen. Ik zat onder andere met Barry van der Glas en Erwin Smitaan tafel, die allebei nog minuten maakten in Zaterdag 1. Het werdeen onvergetelijke avond, waarin ik echt kennis maakte met de unieketradities en bijzondere vriendschappen van en binnen AFC. Het heefteen diepe indruk op me gemaakt.”Pim“De eerste keer dat ik naar AFC kwam om training te geven, stelde ikme voor aan Pim van der Meent. Ik vertelde hem dat ik uit Leidenkwam. Het eerste dat Pim zei, was: ‘Ik heb een hekel aan Leienaren.’Vier jaar later kan ik zeggen dat we een humorvolle band hebbenopgebouwd. Iedere week liggen al onze spullen weer netjes klaar. Ikkan niet anders zeggen dat we daar als begeleiding van AFC Zaterdag1 ontzettend blij mee zijn.”Tosti-ijzer“Niet altijd, maar soms geef ik na een wedstrijd een prijs weg voor debeste speler van de dag. Ik ben vertegenwoordiger bij Severin, eenDuits merk voor allerhande huishoudelijke- en keukenapparatuur. Zohebben er toch een aantal van mijn spelers thuis een tosti-ijzer van mestaan. Of zelfs een magnetron. Maar ook een eierkoker of een tondeuse.Eén keer heb ik Barry van der Glas tot speler van de wedstrijduitgeroepen. Hij stopte een penalty op een cruciaal moment in dewedstrijd. Hij keepte sowieso een topseizoen dat jaar. Het was mooiom te zien hoe blij hij was het met zijn eervolle vermelding en tostiijzer.”Kampioen“Vorig jaar zijn we kampioen geworden in de derde klasse. We hebbendat seizoen maar één competitiewedstrijd verloren. Het was eenuniek jaar. In de twee seizoenen daarvoor zijn we echt een vriendenploeggeworden, en daarna viel alles op zijn plek, ook door de hulp enassistentie van Paul van ’t Wout, die vreselijk veel goed werk verrichtheeft voor de ploeg.”“We hebben het uitgebreid gevierd in het centrum van de stad. Bijcafé Het Paardje, waar drie spelers van ons werkten, mochten we uithet raam, op de eerste verdieping, met uitzicht op het terras, een echtebalkonscène in gang zetten. ‘We zijn de beste van Nieuw-Vennep, debeste van Hoofddorp, de beste van Aalsmeer, en nu ook de beste vanAmsterdam’, schreeuwde ik daar over het plein met een grote fleschampagne in mijn handen. Echt uniek.”Tweede klasse“Dit jaar spelen we weer een niveautje hoger. We hebben een wisselvalligevoorbereiding achter de rug. Toch stel ik me veel voor van hetkomende seizoen, ondanks een aantal slechte resultaten. Maar onlangshebben we in de Metropool Cup tegen de amateurs van Ajaxlaten zien, dat we wel degelijk goed kunnen voetballen. We stondenmet 3-1 voor en verloren uiteindelijk maar nipt met 4-3. De ploegraakt weer fit en compleet, dus ik denk dat alles goed gaat komen. Ikdenk dat we een hoop mooie en spectaculaire wedstrijden zullen gaanspelenSamengesteld door Thomas RijsmanJoop11